Έχοντας σε δεύτερη μοίρα τα ποδοσφαιρικά λόγω της διακοπής ελέω Μουντιάλ, είναι λογικό να επικεντρωνόμαστε στα όσα συμβαίνουν μεταξύ κυβέρνησης και Ιβάν Σαββίδη.
Θα ήταν ηλίθιο να πιστέψουμε πως το κυνήγι του Ιβάν είναι μία υπόθεση που αφορά μόνο τον Αυγενάκη. Γιατί απλά μιλάμε για έναν άνθρωπο που ουδέποτε κούνησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρά τις αντιδράσεις που επέφερε. Ανήκει στον σκληρό του πυρήνα και αποτελεί εκτελεστικό του όργανο.
Προσπαθώντας να φιλτράρω το τι συνέβη και δημιουργήθηκε η νέα ένταση με το στημένο κατηγορητήριο της ΕΕΑ, μπήκα στη διαδικασία να συνθέσω γεγονότα. Η ανακοίνωση της ΕΕΑ προέκυψε λίγες ώρες μετά τα όσα λέγονταν στο παρασκήνιο, δηλαδή πως η κόντρα Μητσοτάκη – Μαρινάκη έλαβε τέλος. Η εφημερίδα Δημοκρατία μάλιστα, είχε βγει με πρωτοσέλιδο άκρως επιθετικό για το αλισβερίσι που έγινε μεταξύ Μητσοτάκη και Μαρινάκη. Δεν μπορώ να αποκλείσω λοιπόν, το ενδεχόμενο η επίθεση στον Ιβάν Σαββίδη και την οικογένειά του, να είναι προϊόν αυτής της συμφωνίας. Μάλιστα, έχω κάποιες πηγές που το επιβεβαιώνουν και το πάνε παραπέρα. Λένε, πως αυτή η συμφωνία εμπεριέχει και κυνήγι στην ΑΕΚ με μία υπόθεση που την ταλαιπωρεί.
Είναι σαφές πλέον, πως ο Μαρινάκης θέλει να διώξει τον Ιβάν από τη χώρα. Κάτι που βρίσκει και συμμάχους κορυφαία κυβερνητικά στελέχη, ακόμα και τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Το να χτυπάς με αυτόν τον τρόπο τα ίδια του τα παιδιά, δεν μπορεί να σημαίνει κάτι άλλο. Καταπατάς έναν από τους πιο σημαντικούς άγραφους νόμους που υπάρχουν στη πιάτσα.
Όλο το παραπάνω σκηνικό, έρχεται να προστεθεί στα δεκάδες δημοσιεύματα των ΜΜΕ του Βαγγέλη Μαρινάκη, αλλά και του στενού του συνεργάτη Γιάννη Κουρτάκη. Το αφήγημα είναι το ίδιο πάντα. «Φεύγει ο Ιβάν από την Ελλάδα» ή «Έρχονται κυρώσεις για τον Ιβάν» με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία. Βέβαια ούτε ο Ιβάν φεύγει, ούτε κυρώσεις έχει υποστεί αν εξαιρεθούν κάποιες επιχειρήσεις του εντός Ουκρανίας.
Όσοι αναρωτιούνται τους λόγους που η κυβέρνηση ανοίγει μέτωπο με τον ΠΑΟΚ παραμονές εκλογών, δεν χρειάζεται να σπάσουν το κεφάλι τους. Απλά μαθηματικά είναι. Και είναι αυτό που συμβαίνει παραδοσιακά στη σχέση κέντρου – Αθήνας – και περιφέρειας. Όταν είναι να διαλέξουν, πάντα πάνε με τον άλλο.
Είναι κάτι που συμβαίνει από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και μετά. Είναι κάτι που αποτελεί μοτίβο και για αυτόν τον λόγο μία πόλη σα τη δική μας, σε στρατηγικό σημείο, που θα μπορούσε να εξελιχθεί ως πρωτεύουσα των Βαλκανίων, παραμένει μίζερη και φτωχή.
Απλά αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν να υπάρχουν σε αυτή, άνθρωποι που τους υποστηρίζουν.
