– Καλημέρα αγαπητοί μου αναγνώστες!
– Ζούμε μια πολύ ιστορική χρονιά για το ελληνικό ποδόσφαιρο φίλοι μου και όσο συντομότερα το αντιληφθούμε, τόσο περισσότερο χρόνο θα έχουμε να το απολαύσουμε.
– Μπήκαμε στο Μάρτιο και έχουμε ένα σκάρτο τρίμηνο μπροστά μας να ζούμε κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία!
– Όχι, δεν εννοώ την επί ίσοις όροις διεκδίκηση του πρωταθλήματος από τέσσερις ομάδες.
– Δεν εννοώ καν το ξεπέταγμα Ελλήνων διαμαντιών σαν τον Κωνσταντέλια ή τον Κουλιεράκη.
– Ούτε καν την πιθανότητα να επιστρέψει η Εθνική σε μεγάλη διοργάνωση μετά από 10 χρόνια.
– Όλα αυτά μπορεί να συμβούν μια φορά στα 10-15 χρόνια.
– Εδώ μιλάμε για κάτι συγκλονιστικά κοσμογονικό.
– Είμαστε δύο αγώνες μακριά από το να δούμε τον Άρη μας, το καμάρι της Θεσσαλονίκης, με τίτλο μετά από 54 χρόνια!
– Ελάχιστα χρόνια πριν συνταξιοδοτηθεί το βρέφος που γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1970, ίσως έχει να λέει ότι πρόλαβε να ζήσει δυο τίτλους για το ποδόσφαιρο του Άρεως.
– Πάντα βέβαια με την προϋπόθεση ότι μια μέρα πριν ο ΠΑΟΚ αγωνιστεί στους 16 του Κόνφερενς, η πόλη θα καταφέρει να πανηγυρίσει και μια μεγαλειώδη πρόκριση του Άρη επί του Παναιτωλικού.
– Κάποιοι θεωρούν δεδομένο ότι ο Άρης δεν θα σκοντάψει και αυτή τη φορά στη σκιά του και ανήκω κι εγώ σ´ αυτή την κάστα των αισιόδοξων για το κίτρινο ποτάμι της πόλεως.
– Αυτή μου την πίστη ότι ο Άρης του Κλεάνθη Βικελίδη και του Αλκέτα Παναγούλια ζει για να πετυχαίνει θαύματα, την έχω πληρώσει ακριβά.
– Όμως για κάθε Κόλος Καβαλίνκα και για κάθε πέναλτι του Καράμπελα, υπάρχει μια αντίστοιχη μεγάλη επιτυχία επανόδου στην Α’ Εθνική.
– Όχι όχι, δεν είναι η στιγμή για άλλη μια εξευτελιστική σφαλιάρα στο… γλουτό του σημαντικότερο Συλλόγου της υφηλίου.
– Μπορεί τα καπούλια του να είναι αναψοκοκκινισμένα από τις ακόρεστες δίψες των αντιπάλων του τον τελευταίο (πάνω από) μισό αιώνα, αλλά δεν είναι σωστό να πιάνουμε την ιστορία από εκεί που μας βολεύει.
– Ο Άρης έχει από τη δεκαετία του 1930 την τεχνογνωσία στην κατάκτηση τίτλων.
– Τότε που το ποδόσφαιρο ήταν αγνό, οι παίκτες έπαιζαν με μάλλινες φανέλες και δεν υπήρχε σαπούνι ούτε για δείγμα.
– Τότε που αν πλησίαζες ποδοσφαιριστή στην ίδια γειτονιά, αρρώσταινες από τη μασχαλίλα.
– Τότε λοιπόν ο Άρης μας γέμισε ασφυκτικά την τροπαιοθήκη του και μπήκε στο dna του η δίψα για τίτλους.
– Και μπορεί από τότε να ήρθαν παγκόσμιοι πόλεμοι, ατομικές βόμβες, ψυχροί πόλεμοι, κραχ και το κακό συναπάντημα, η ψυχή του πρωταθλητή παραμένει.
– Έτσι και τώρα εχθροί του Άρεως ετοιμαστείτε! Έτσι και δεν σκοντάψει η ομαδάρα στον αξιόμαχο Παναιτωλικό, ετοιμαστείτε να μην έχει η χώρα ούτε αστικό για δυο μέρες.
– Θα τα ναυλώσουν όλα οι μύστες των τίτλων. Για κάθε έναν αρειανό που θα πηγαίνει οικειοθελώς, θα ακολουθούν αναγκαστικά οι πεθερές τους.
– Η μεγαλύτερη μετακίνηση προξενιών…
– Και μετά κάντε χώρο στην τροπαιοθήκη. Μπορεί να μην μπει το Κύπελλο, θα μπει όμως η φωτογραφία του Θόδωρου Καρυπίδη να πιάνει το πηγούνι του και να κοιτάζει λάγνα -με ελαφρύ ποντιακό γλάρωμα- τον φακό.
– Δε θα πεθάνουμε ποτέ κουφ…α νεκροθάφτη!
