Το χτύπημα έγινε μέρα – μεσημέρι. Διασχίζοντας πρώτα μερικούς από τους κεντρικότερους δρόμους της πρωτεύουσας, που αστυνομοκρατείται, έχει κάμερες πια παντού. Έγινε σε ζωντανή μετάδοση, όχι ενός τηλεοπτικού καναλιού, αλλά ολάκερης της οικουμένης, αφού το παιχνίδι μεταδιδόταν live από την πλατφόρμα του Youtube.
Αποκλείεται να μην το γνώριζαν, προφανώς ήταν ένα καλά οργανωμένο σχέδιο που επιζητούσε την απήχηση. Δεν έγινε πριν, μετά ή στο ημίχρονο του αγώνα νέων του Ολυμπιακού με την Μπάγερν, αλλά κατά την διάρκεια του.
Οι δράστες δεν έδρασαν πλαγίως ή υπογείως, αλλά διέσχισαν όλο το γήπεδο, πέρασαν μπροστά από τις τηλεοπτικές κάμερες και χτύπησαν, λεηλάτησαν, τσούρνεψαν όποιον και ότι βρήκαν μπροστά τους, φεύγοντας ξανά με επιδεικτικό τρόπο μπροστά από τις κάμερες. Ήταν μία πράξη που «φώναζε» από χιλιόμετρα ότι αποζητούσε την διαφήμιση, την εξάπλωση, ήθελε να ακουστεί να γίνει viral παντού. Γιατί άραγε; Είναι πια τέτοιο το θράσος του ποδοσφαιρικού παρακράτους που με αυτό τον τρόπο δήλωνε ότι δεν φοβάται τίποτα και κανέναν ή ήταν ένα οργανωμένο σχέδιο, το πρώτο τουβλάκι που φεύγει από το Jenga και ενδέχεται να οδηγήσει σε ένα καθεστώς άτακτης αποσταθεροποίησης;
Το χειρότερο δεν ήταν οι εικόνες με τα ανοιγμένα κεφάλια ή τις τρομαγμένες μάνες που μπήκαν με τα μωρά τους μες το γήπεδο για να γλιτώσουν. Ήταν ότι πλέον συνήθισες τέτοιες εικόνες. Τίποτα δεν μπορεί να σου προκαλέσει πια σοκ. «Στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως», όπως έλεγαν με αφορμή τον εμφύλιο της Γιουγκοσλαβίας, προφητικά και διαχρονικά οι Magic de Spell. Συνήθισες το αίμα, την βία, τον τρόμο, την παραβατικότητα, την ανομία, την ατιμωρησία. Με υποδόριες επικοινωνιακές ενέσεις σου πλασάρεται μάλιστα και ως κάτι φυσιολογικό.
Η βία συγκαλύπτεται μόνο με ψέματα και τα ψέματα συντηρούνται μόνο με την βία. Είναι μία υπέροχη δικαιολογία που τους βολεύει όλους γι’ αυτό συντηρείται και θα συντηρείται εις τους αιώνας των αιώνων. Ποιον δεν βολεύει η βία στα γήπεδα; Το κράτος; Με κάτι τέτοια γιγαντώνεται ο κρατισμός, συντηρείται η αίσθηση για ακόμα περισσότερο αστυνομοκρατούμενο κράτος και μεγαλώνει η αίσθηση της κοινωνικής ανασφάλειας στον πολίτη. Ποιον δεν βολεύει; Τους (εκάστοτε) προέδρους / διοικήσεις / παράγοντες; Μα η βία είναι πάντα το αποκούμπι τους, η πιο εύκολη δικαιολογία για να διώξουν από πάνω τους τις ευθύνες από τις δικές τους αστοχίες / ανορθογραφίες, το ιδανικό πάτημα για μία άτακτη φυγή ή για ένα εμπορικό μπάσιμο, όταν η αντικειμενική αξία ενός συλλόγου πέσει στα Τάρταρα. Τις δυνάμεις καταστολής; Μα που αλλού θα διοχετεύσουν ότι ληγμένο και σάπιο χημικό έχουν προμηθευτεί, πού αλλού θα κάνουν προπόνηση σε πραγματικές συνθήκες στην καταπολέμηση μαζικών λαϊκών εξεγέρσεων;
Μήπως δεν βολεύει τους απανταχού μπαχαλάκηδες / αντεξουσιαστές / αναρχοαυτόνομους, που βρίσκουν πρόσφορο έδαφος σε ένα περιβάλλον με φοβερή, μαζικότητα και εξασφαλισμένη ανωνυμία και ατιμωρησία για να κάνουν το κέφι τους και να… προπονηθούν λιγάκι ή μήπως δεν βολεύει το παραβατικό κομμάτι των οργανωμένων που με κάτι τέτοια δικαιολογούν την αμετροέπεια τους, την ύπαρξη ή ακόμα ακόμα και το… χαρτζιλίκι τους; Άραγε δεν βολεύει όλα τα Μ.Μ.Ε. που με πομπώδη πρωτοσέλιδα, κροκοδείλια δάκρυα, μελοδραματικά παραληρήματα, κατάρες ή ευχολόγια γεμίζουν σελίδες, δελτία, ρεπορτάζ με πιασάρικο θέμα;
Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με κάτι άλλο. Δεν ήταν ένα ακόμα κρούσμα βίας ήταν κάτι διαφορετικό. Δεν είχε αντίπαλο με προηγούμενα, δεν είχε εμφανή λάφυρα, δεν είχε κίνητρο, δεν είχε το προαιώνιο μίσος με την αστυνομία, δεν είχε λογική. Κι όταν τα επεισόδια δεν έχουν λογική, τότε είναι που αρχίζουν και γίνονται πραγματικά ανησυχητικά…
(ΣΥΓ)ΚΑΛΥΨΗ
Σε όλο τον πλανήτη η είδηση έπαιξε ως είδηση. Με τα γεγονότα αυτούσια. Με τον ακριβή αριθμό των τραυματιών, με τα γεγονότα στην σωστή χρονική τους σειρά, χωρίς σχόλια, σάλτσες, φτιασιδώματα ή ερμηνείες. Εδώ, ακριβώς το αντίθετο. Σε ορισμένα Μέσα έψαχνες να βρεις την είδηση και δεν υπήρχε πουθενά. Αλλού υπήρχε αυτούσια η ανακοίνωση με την καταδίκη της εισβολής από την ΠΑΕ Ολυμπιακός, αλλά (ω, τι έκπληξη) δεν υπήρχε η παραμικρή ανάρτηση / αναφορά περί εισβολής. Αλλού διαβάσαμε ότι υπήρξε «μία ένταση». Στα πρωτοσέλιδα της επόμενης ημέρας δεν υπήρξε (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) η παραμικρή αναφορά. Διαβάσαμε διαδοχικά για «εισβολή αγνώστων», για «περίεργο περιστατικό», για «υποψία ότι δεν έχουμε να κάνουμε με χούλιγκαν, αλλά με οργανωμένο χτύπημα ακροδεξιάς οργάνωσης», διαβάσαμε για «γνωστούς – αγνώστους», για «κουκουλοφόρους», γενικά για «χούλιγκαν», για «εισβολείς», για «ανεγκέφαλους». Μπορεί να ήταν και μέλη της… Unicef. Το μήνυμα στο πίσω μέρος της ζακέτας ενός εκ των δραστών το οποίο έγραφε: «Saving lives. Changing lives», ένα σλόγκαν που χρησιμοποιείται από φιλανθρωπικές οργανώσεις που μάχονται για την καταπολέμηση της πείνας στον πλανήτη, ενδεχομένως να προδίδει και τα αληθινά κίνητρα.
