Τα μικρά παιδιά θέλουν ειδική μεταχείριση. Θέλουν αυστηρότητα, όταν πάνε να λοξοδρομήσουν, αλλά και επιβράβευση όταν κάνουν κάτι καλά.
Δεν του ήρθε ξαφνικά ένα πρωί του Ραζβάν Λουτσέσκου να πάει να παίξει «τελικό επιβίωσης» χωρίς τον μόνο παίκτη που μπορεί να δημιουργήσει κάτι από το τίποτα.
Γι’ αυτό και χρειάζονται πολύ μεγάλη προσοχή τα λόγια του μετά το τέλος της ρεβάνς με την Μπεϊτάρ: «Έχει ταλέντο, αλλά θα πρέπει να δουλέψει σε αρκετά κομμάτια του παιχνιδιού, είναι σημαντική η εκπαίδευση και ο δρόμος που θα ακολουθήσει. Σήμερα έμεινε στον πάγκο, ίσως αυτό άλλαξε κάτι στο μυαλό του και ήταν φανταστικός. Ελπίζω και στο μέλλον να κινηθεί με έναν ταπεινό τρόπο».
Μαστίγιο και καρότο μαζί. Ήσουν φανταστικός, αλλά μείνε ταπεινός. Έχεις ταλέντο, μα αν λοξοδρομήσεις υπάρχει και ο πάγκος. Εσύ αποφασίζεις.
Η σημαντικότερη ενέργεια του «Ντέλια» στο ματς, δεν ήταν η μαγική του ντρίμπλα στην φάση του τρίτου γκολ, ούτε το πρώτο του ευρωπαϊκό τέρμα με ένα υπέροχο πλασέ.
Ήταν ένα αντρίκειο κλέψιμο κοντά στην μεσαία γραμμή, που έδωσε ανάσες στην ομάδα λίγο μετά την είσοδο του στο παιχνίδι. Ήταν το δικό του μήνυμα ότι μπήκε κατευθείαν στο πνεύμα του ματς, ήταν διατεθειμένος να βάλει τα πόδια του στην φωτιά.
Κι επειδή όλοι στέκονται στην εκπληκτική του ντρίμπλα στο τρίτο γκολ, εγώ ο γκρινιάρης θα εστιάσω στο κακό τελείωμα, άσχετα αν η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα με τρίσποντη καραμπόλα και αυτογκόλ. Όταν ο μικρός συνδυάσει την φαντασία, με την ουσία θα ανέβει δύο επίπεδα πάνω. Είναι κρίμα να έχει το δύσκολο και να θολώνει στο εύκολο…
