Ο ΠΑΟΚ βρίσκεται σε πολύ οριακή φάση και το μόνο σίγουρο είναι πως το μοτίβο που εσωτερικού ανταγωνισμού που έχει επιβληθεί μέσα από τον τρόπο λειτουργείας, αποδεικνύεται κάκιστο για την εξέλιξη της ομάδας.
Στο τελευταίο μίτινγκ που έγινε παρουσία όλων των εμπλεκόμενων ή μη γύρω από το αγωνιστικό, αποφασίστηκε να υπάρχει μία κοινή γραμμή όσον αφορά στις εισηγήσεις προς τον μεγαλομέτοχο. Κάτι που δια της ατόπου μεταφράζεται πως μέχρι πρότινος, ο καθένας τραβούσε τον δρόμο του.
Φανταστείτε λοιπόν ένα κλαμπ όπως ο ΠΑΟΚ, με τον Ιβάν Σαββίδη να είναι υποχρεωτικά μακριά, τα στελέχη να παλεύουν να δώσουν υπεραξία στη δική τους δουλειά, παράλληλα ο ανταγωνισμός να είναι ακραίος με τέσσερις ομάδες πλέον να διεκδικούν και εμείς να περιμένουμε αποτέλεσμα.
Ακόμα και σήμερα, είναι πολύ εύκολο να διαβάσεις τι έγινε λάθος και να το διορθώσεις. Και όμως, ζούμε ένα χαοτικό σκηνικό πανικού, με βάση το πως θα πεισθεί ο Ιβάν να πληρώσει κι άλλα χρήματα για να διορθωθεί το κακό.
Τι μάθαμε από τη φετινή χρονιά; Πως μία ομάδα που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό δεν γίνεται να πετύχει τους στόχους της αν γεμίσει μετριότητες και πρότζεκτς. Το τελευταίο κομμάτι, αυτό των πρότζεκτς, είναι προφανές πως πρέπει να καλύπτεται μόνο από την ακαδημία. Ένας – δύο παίκτες τον χρόνο είναι αρκετοί. Οι υπόλοιποι, πρέπει να είναι παίκτες προσωπικότητες με ποιότητα ή σταθερές που θα ξέρει ο προπονητής τι θα του δώσουν.
Για να συμβεί αυτό, το μόνο που επιβάλλεται να συμβεί είναι να έρθουν καλοί παίκτες, με βιογραφικά που πείθουν. Δεν είναι πολλοί αυτοί. Προφανώς ο βασικός φορ, ο κεντρικός χαφ παρτενέρ του Αουγκούστο, ένας ταχυδύναμος αριστερός μπακ και ένας μεσοεπιθετικός με ατομική ενέργεια και νούμερα. Θα χρειαστούν κι άλλες προσθέσεις στο ρόστερ που θα έχουν να κάνουν με το ροτέισον και το βάθος, αλλά οι κομβικές επιλογές είναι της πρώτης γραμμής.
Το πρόβλημα αυτή τη στιγμή όμως, εντοπίζεται στο γεγονός πως ο Ιβάν Σαββίδης δεν εμπιστεύεται τον τρόπο λειτουργίας του κλαμπ. Δεν μιλάει με τον Μπότο, αντιμετωπίζει έναν φοβικό Λουτσέσκου τη στιγμή που είναι ο μοναδικός που εμπιστεύεται, έχει διάφορους απίθανους συνομιλητές που έχουν πλήρη άγνοια για το αντικείμενο και όλα αυτά καταλήγουν σε κάτι που αυτή τη στιγμή είναι καταστροφικό. Στο χάσιμο χρόνου.
Το μοτίβο πρέπει να αλλάξει και μάλιστα άμεσα. Αν αυτό δεν συμβεί, τότε θα πρέπει να συμβιβαστούμε στην ιδέα πως η μόνη μας ελπίδα είναι στα χέρια της Θεάς Τύχης.
