Παρά τις παρεξηγήσεις που προέκυψαν με ευθύνη όλων, το νόημα της φετινής χρονιάς και το πώς πορεύεται ο ΠΑΟΚ προς… ποια κατεύθυνση, έχει γίνει κατανοητό. Η ομάδα του Λουτσέσκου δεν μπορεί να μην έχει τους μεγαλύτερους στόχους στις διοργανώσεις που συμμετέχει.
Ο ΠΑΟΚ έκανε μεγάλη ανανέωση πέρσι, φέτος όμως έγινε αποδεκτή η βούληση του προπονητή και η ομάδα γέμισε με μεταγραφές προσωπικότητας που θα ανέβαζαν όλη τη δυναμική του συνόλου. Εννοείται ότι ξεκίνησαν από τις πωλήσεις Ίνγκασον και Αουγκούστο, αλλά ο ΠΑΟΚ πλέον δείχνει αρκετά δυνατός και γεμάτος σε όλες τις γραμμές. Η ομάδα άντεξε το καλοκαίρι και πήρε τις προκρίσεις, βοήθησε την ΠΑΕ να υλοποιήσει το πλάνο ποιοτικής αναβάθμισης και τώρα γίνεται η προσπάθεια για να δέσουν οι αρχικοί του ρόστερ με τους ποιοτικούς νεοαποκτηθέντες.
Επάνω σε όλο αυτό το πλαίσιο και τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, ο ΠΑΟΚ είναι καλά. Αναπτύσσεται, βελτιώνεται, στην Ευρώπη πρωταγωνιστεί με ρεκόρ συνεχόμενων νικών και το μόνο… «γαμώτο» είναι τρεις πόντοι που χάθηκαν στην Ελλάδα. Δεν έπρεπε να χαθούν οι βαθμοί στο Ηράκλειο και στη Λεωφόρο. Ό, τι και αν έγινε με τους διαιτητές, ο ΠΑΟΚ δεν έπρεπε να ρισκάρει τόσο στην Κρήτη, ενώ έπρεπε να σκυλιάσει στην Αθήνα.
Έστω κι έτσι η δουλειά μπορεί να γίνει. Ο ΠΑΟΚ να κερδίσει την πρώτη θέση στον ευρωπαϊκό όμιλο και μαζί να είναι κοντά στην ελληνική κορυφή, αλλά ταυτόχρονα να φτιάχνει και τις ομαδικές ατέλειες.
Κάπως έτσι ο ΠΑΟΚ πήγε στη διακοπή με αυτοπεποίθηση και με στόχο να δουλέψει καλύτερα και περισσότερο, για να επιστρέψει πιο δεμένος και πιο ποιοτικός ώστε με καλύτερες συνθήκες να διεκδικήσει τους στόχους του.
