Δεν θα ήθελα να βρίσκομαι στην θέση του Ζοσέ Μπότο αυτό το καλοκαίρι. Ειλικρινά, δεν θα ήθελα. Διότι, οι απαιτήσεις που υπάρχουν από την θέση του, σε συνδυασμό με τις υπάρχουσες συνθήκες δημιουργούν μία πολύ δύσκολη συνθήκη.
Το εύκολο, το απλό κομμάτι ήδη έγινε. Ο Κούρτιτς αποχαιρέτισε, ο Μπίσε αποχαιρέτισε, ο Ομάρ αποχαιρέτισε, ο Νέλσον Ολιβέιρα αποχαιρέτισε, ο Αντρέ θα αποφασίσει ο ίδιος τι θα κάνει.
Τα «βαρίδια» δεν βαραίνουν πια τον οργανισμό, όμως κανένα από τα προβλήματα που υπήρχαν δεν έχει λυθεί στην ουσία.
Ο ΠΑΟΚ ψάχνει στην αγορά των ελεύθερων για έναν αξιόπιστο στράικερ, όμως δυστυχώς εκεί οι αξιόπιστες επιλογές είναι πολύ λίγες και όσες είναι αξιόπιστες είναι πανάκριβες και πιθανότατα εκτός του βεληνεκούς.
Όσο κι αν θέλει ο Δικέφαλος να κλείσει γρήγορα και με σίγουρες λύσεις τις «τρύπες» στο ρόστερ ενόψει των καλοκαιρινών προκριματικών, πολύ φοβάμαι ότι αυτό δεν είναι πολύ εύκολο, ούτε εφικτό.
Η αναστάτωση που έχει προκληθεί στην αγορά με τα τρελά λεφτά που έρχονται πια από Αραβία και ΗΠΑ είναι ένα ντόμινο που έχει «παγώσει» τις αποφάσεις πολλών παικτών που περιμένουν να δουν μήπως θα μπορέσουν να επωφεληθούν κι αυτοί για να πιάσουν την καλή.
Η εξίσωση που έχει προκύψει είναι δύσκολη και πολύπλοκη, αυτή τη στιγμή ο ρεαλισμός είναι καλύτερος από την άκρατη και αστήριχτη αισιοδοξία.
