Το ποδόσφαιρο του είναι πολύ πιο απαιτητικό, έχει πολύ μεγαλύτερο βαθμό καταπόνησης από αυτό του προκατόχου του. Απαιτεί πολύ περισσότερη ενέργεια, αλλαγές τέμπο, σπριντ, η μπάλα πηγαίνει πολύ περισσότερο πάνω – κάτω.
Είναι ένα ποδόσφαιρο που απαιτεί μεγαλύτερη αθλητική ικανότητα, αφού το direct στιλ θέλει περισσότερα τρεξίματα, κάτι που μοιάζει με δίκοπο μαχαίρι. Μπορεί να «σκάσεις» τον αντίπαλο, αλλά μπορεί να «σκάσεις» πρώτος εσύ.
Στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος, ο ΠΑΟΚ έβγαζε με το ζόρι ένα τέταρτο στο τέμπο και στο ύφος που ήθελε ο Αμπέλ Φερέιρα. Το υπόλοιπο ήταν κάτι στο… περίπου, μία αναζήτηση ταυτότητας.
Το ένα τεταρτάκι έγινε μισή ώρα. Η μισή ώρα έγινε ένα ημίχρονο. Το ένα ημίχρονο, έγινε ένα ημίχρονο και μερικά σκόρπια ξεσπάσματα στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ και όλο αυτό έγινε μία ολόκληρη συνεχόμενη ώρα απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης.
Δεν έχει να κάνει τόσο με το σκορ, όσο με την στόχευση. Αυτό που οργανώνει ο Αμπέλ Φερέιρα επί χάρτου είναι φανερό ότι βγαίνει στο χορτάρι. Η προσπάθεια να βγαίνουν φάσεις πάνω στα τρεξίματα των δύο ακραίων (Γιαννούλης, Λημνιός) βγαίνει πια ξεκάθαρα στο γήπεδο. Η διάθεση του ΠΑΟΚ να χτυπάει στην weak side, να σημαδεύει σε συγκεκριμένες θέσεις τον σέντερ-φορ του, να παίζει με τις γραμμές του ψηλά και με μεγαλύτερη αμυντική ασφάλεια, όλα αυτά βγαίνουν πια.
Το θετικό ότι το καλό διάστημα του Δικέφαλου αυξάνεται παιχνίδι με το παιχνίδι κι αυτό δείχνει γεωμετρική πρόοδο, προσαρμογή στις νέες συνθήκες στα νέα «θέλω». Η αδυναμία στα αμυντικά στημένα, μοιάζει περισσότερο με αφύσικη ανωμαλία, λόγω κακού timing παρά κάτι που δεν διορθώνεται.
Ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε τον φετινό μαραθώνιο λαβωμένος από τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό, ξεκίνησε περπατώντας την ώρα που ο βασικός του αντίπαλο εκκίνησε με σπριντ, με ούριο άνεμο από την είσοδο του στους ομίλους του Champions League.
Ο Ολυμπιακός έδειχνε πιο φρέσκος, πιο συμπαγής, πιο στρωμένος, με καλύτερη ψυχολογία και ομάδα απείραχτη, με τις ίδιες δομές με πέρσι. Ωστόσο, όσο περνάει ο καιρός το αγωνιστικό χάσμα με βάση την εικόνα των δύο ομάδων στο γήπεδο γεφυρώνεται, στην πραγματικότητα έχουν έρθει στα ίσα άσχετα τι λέει η βαθμολογία. Οι ερυθρόλευκοι έβγαλαν την φυσιολογική σωματική και ψυχολογική φθορά που προκαλούν τα παιχνίδια του Champions League, το απαιτούμενο rotation έφερε μία μέτρια εικόνα στα εγχώρια παιχνίδια, σχεδόν όλα του τα παιχνίδια κρίνονται στο γκολ, οριακά.
Το νέο format του πρωταθλήματος, ελάχιστοι το έχουν καταλάβει. Στην πραγματικότητα όλα θα κριθούν την άνοιξη στο μίνι πρωτάθλημα 10 αγωνιστικών. Η τότε φόρμα θα μετράει, όχι η τωρινή. Ωστόσο, η κανονική διάρκεια μπορεί να δημιουργήσει βαθμολογικές ισορροπίες που ίσως παγιωθούν. Ήδη η ΑΕΚ είναι στο -5 από την κορυφή και την μεθεπόμενη αγωνιστική πάει στο Καραϊσκάκης. Δεν θέλει και πολύ να βγει από την εξίσωση.
Στο καλό του μομέντουμ του Ολυμπιακού και στο άσχημο του ΠΑΟΚ, η μεταξύ τους διαφορά είναι μόλις δύο βαθμοί. Όπως και πέρσι το μεταξύ τους παιχνίδι στον πρώτο γύρο στο «Καραϊσκάκης» μπορεί να διαμορφώσει μία ψυχολογική συνθήκη που μπορεί να ριζώσει πολύ βαθιά. Μέχρι εκείνο το ματς το πρόγραμμα του Δικεφάλου (Λαμία, Βόλος, Παναθηναϊκός, ΟΦΗ, Λάρισα) είναι κατά τι πιο βατό από αυτό του Ολυμπιακού που έχει ΟΦΗ, ΑΕΚ, Ατρόμητο εντός, ταξιδεύει σε Ξάνθη και πάει σε Νέα Σμύρνη. Αν ο ΠΑΟΚ το βράδυ της 1ης Δεκεμβρίου καταφέρει να βρίσκεται μπροστά στην βαθμολογία, θα έχει πάρει το πρώτο μεγάλο κανονάκι της σεζόν…
ΕΜΠΑΙΝΕ ΔΗΜΗΤΡΗ!
Είναι χρονιά καθιέρωσης. Μετεξέλιξης. Χρονιά για step up που λένε και οι περισπούδαστοι. Είναι χρονιά που από… Δημητράκης, πρέπει να γίνει Δημήτρης. Σκέτο.
Είναι στην κατάλληλη ηλικία για να κάνει την έκρηξη. Στα 21 του έχει ήδη 125 επαγγελματικά παιχνίδια στα πόδια του, εκ των οποίων τα 77 στον ΠΑΟΚ. Ως εκ τούτου, δεν είναι παιδάκι, υπάρχουν απαιτήσεις από το πρόσωπο του, παίζει σε μία θέση που οφείλεις να κάνεις διαφορά.
Ο Δημήτρης Λημνιός κάνει σεζόν καριέρας μέχρι στιγμής. Επιτέλους έχει νούμερα να δείξει, έχει ένα γκολ, τρεις ασίστ, έχει ενεργή συνεισφορά. Μόνο που δεν… φτάνει.
Αυτό που έκανε στο ΟΑΚΑ, με τα δύο τρυπήματα και τις δύο πάσες πάρε – βάλε στον Σβιντέρσκι πρέπει να έχει συνέχεια και… διάρκεια.
Σωματικά είναι σε φάση που δεν… βλέπει κανέναν. Στην Τρίπολη σε τέσσερις τουλάχιστον περιπτώσεις «κατάπιε» τον προσωπικό αντίπαλο, έφτασε φάτσα με την ασίστ ή το γκολ, όμως η τελική του ενέργεια ήταν επιπόλαιη, άτσαλη, φλύαρη, χωρίς κλάση. Την μία άργησε, την άλλη έχασε το κοντρόλ, την άλλη πέτυχε τον μοναδικό αντίπαλο εντός περιοχής.
Αν ξεκολλήσει λίγο το μυαλό του, αν χαλαρώσει στην τελική προσπάθεια, αν ξεθολώσει, αν ξεαγχωθεί, είναι σε θέση να πάρει την φανέλα βασικού σπίτι του. Προς το παρόν αδικεί τον εαυτό του και την προσπάθεια του…
