Από τις εννέα μεταγραφές παικτών, που έκανε ο ΠΑΟΚ το προηγούμενο καλοκαίρι, μόνο οι τέσσερις (Ρ. Σοάρες, Ντάντας, Κοτάρσκι, Νάρεϊ) από αυτούς βρήκαν το δρόμο προς τη βασική ενδεκάδα. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι άλλοι τρεις (Κάργας, Νέσμπεργκ, Τόμας) δεν αποκτήθηκαν για να έχουν ρόλο βασικών, αλλά για να δώσουν «βάθος» στον πάγκο, ενώ οι υπόλοιποι δύο (κατά κύριο λόγο ο Κουαλιάτα και δευτερευόντως ο Ρικάρντο) παρουσιάστηκαν στην Τούμπα ως δύο νεαροί και εξελίξιμοι ποδοσφαιριστές, χωρίς τελικά να δικαιώσουν τις προσδοκίες.
Σε κάθε περίπτωση, στην τρέχουσα μεταγραφική περίοδο ο ΠΑΟΚ θα χρειαστεί περισσότερες «σίγουρες»-κατά το δυνατό-μεταγραφές και λιγότερα ποδοσφαιρικά-στοιχήματα. Η αποτυχία της σεζόν, που ολοκληρώθηκε, (εξ)αναγκάζει τους υπεύθυνους της ομάδας ν’ αναθεωρήσουν τα αρχικά τους σχέδια, που ήταν οι περιορισμένες σε αριθμό στοχευμένες κινήσεις για την ενδεκάδα για να μην «πειραχτεί» πολύ ο φετινός κορμός, και να επιδιώξουν την ποιοτική αναβάθμιση του ρόστερ.
Από την άλλη, η δυσαρέσκεια (έως και απογοήτευση) στις τάξεις των φιλάθλων για την κατάληξη της σεζόν δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να οδηγήσει την ΠΑΕ σε βιαστικές κινήσεις, σχετικά με τη μεταγραφική ενίσχυση. Αυτό που έγινε με την αποτυχία στους στόχους δεν αλλάζει, πλέον αυτό που έχει πρακτική σημασία για τον ΠΑΟΚ είναι, αφού έχει διαγνώσει τις βασικές του ανάγκες, να προχωρήσει στην κάλυψή τους, έχοντας ως ορίζοντα το πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι. Τότε, δηλαδή, που ναι μεν δεν θα έχουν ολοκληρωθεί όλες οι κινήσεις, αλλά που θα πρέπει ο προπονητής να έχει τα αυτονόητα «εργαλεία» στα χέρια του και με τα οποία θα έχει δουλέψει για ένα ικανό χρονικό διάστημα νωρίτερα. Πράγματα αυτονόητα, θα έλεγε κανείς, μόνο που κάποιες από τις περασμένες χρονιές δεν αποδείχθηκαν τέτοια, με συνέπεια ο ΠΑΟΚ να «την πληρώσει» σε ευρωπαϊκά προκριματικά.
Η ανάγκη, όμως, για μεταγραφές δεν θα πρέπει να «εμποδίσει» την ανέλιξη παικτών από τη δεύτερη ομάδα. Φέτος ο ΠΑΟΚ «κέρδισε» τόσο τον Κουλιεράκη (κυρίως), όσο και τον Τσαούση (οι τραυματισμοί του στέρησαν τη δυνατότητα να διατηρηθεί για περισσότερο χρονικό διάστημα στο προσκήνιο) από την περσινή δεύτερη ομάδα, κάτι αντίστοιχο μπορεί να συμβεί και την επόμενη σεζόν. Ακόμη κι αν δεν προκύψουν λύσεις πρώτης γραμμής, μπορεί κάλλιστα αυτοί οι παίκτες να «γεμίσουν» τον πάγκο και να διεκδικήσουν πιθανότατα μεγαλύτερο ρόλο στην ομάδα στη διάρκεια της σεζόν, χωρίς την ίδια στιγμή η ΠΑΕ να καταφεύγει σε αμφιβόλου αξίας-πλην δαπανηρούς-παίκτες από το εξωτερικό (τα σχετικά παραδείγματα των τελευταίων χρόνων είναι-δυστυχώς-πολλά, αλλά, όπως αποδεικνύεται, και μη διδακτικά…).
