«Οι καλύτερες μεταγραφές είναι η… δουλειά», είπε ο Ράζβαν Λουτσέσκου ο οποίος προφανώς και κάτι ξέρει από χτίσιμο και διαχείριση ομάδων και χαρακτήρων.
Δεν το είπε επειδή δεν του παίρνουν παίκτες. Δεν το είπε για να δικαιολογήσει την φιλοσοφία της ομάδας του. Δεν το είπε για να καλύψει κάτι. Το είπε γιατί… το πιστεύει.
Στην ποδοσφαιρική κοσμοθεωρία του Ρουμάνου, η αρμονία του κλαμπ είναι πάνω από όλα. Είναι αδιαπραγμάτευτη. Το είχε πει πολλές φορές ότι οι περίοδοι που το μεταγραφικό παράθυρο είναι ανοιχτό, είναι η… χειρότερη του.
Κι αυτό, γιατί υπάρχει τόσος εξωτερικός θόρυβος, τόσα σενάρια, τόση παραφιλολογία, τόσες φήμες, τόσα ψέματα, που δημιουργούν πρόβλημα στην καθημερινότητα του γκρουπ του.
Κι αυτό, γιατί οι ομάδες αποτελούνται από ανθρώπους. Από άτομα με συναισθήματα, αλλά και την ίδια αβεβαιότητα για το επαγγελματικό τους μέλλον, όπως κι αυτές έχει ο καθένας μας.
Κανείς δεν θέλει να διαβάζει ή να ακούει ότι φεύγει ή πως θέλουν / φέρνουν κάποιον άλλον στην θέση του.
Ο Ρουμάνος δεν θέλει παίκτες που νιώθουν ανασφάλεια. Δεν θέλει παίκτες που γίνονται φοβικοί, διστακτικοί, έχουν δεύτερες σκέψεις σε κάθε τους προπόνηση, κάθε τους παιχνίδι.
Δεν θέλει την αχρείαστη πίεση που δημιουργείται από τα φουσκωμένα μυαλά των οπαδών. Όταν θέλει ο ίδιος κάτι για την ομάδα του, έχει τον τρόπο να το ζητάει.
Οι καλές ομάδες δεν κάνουν ποτέ πολλές κινήσεις τον Ιανουάριο. Δεν τις χρειάζονται. Δεν έχουν λόγο να διαταράξουν τις ισορροπίες του γκρουπ. Δεν έχουν λόγο να πρέπει να χτίσουν ξανά από την αρχή, ώστε να ενσωματώσουν νέα πρόσωπα στο παιχνίδι.
Οι πραγματικά οργανωμένες ομάδες τον Ιανουάριο χτίζουν για την επόμενη σεζόν. Μόνο τότε μπορείς να βρεις πραγματικές ευκαιρίες, προτού τα αρπακτικά πέσουν όλα μαζί το καλοκαίρι.
Το περισσότερο που μπορείς να κάνεις τον Ιανουάριο είναι μία, το πολύ δύο διορθωτικές κινήσεις. Οτιδήποτε παραπάνω αποτελεί επικίνδυνη υπερβολή.
Τι ήθελε αποδεδειγμένα και εκπεφρασμένα ο ΠΑΟΚ; Έναν δεξιό μπακ πρώτης γραμμής. Αυτόν ήθελε, αυτόν έψαξε, αυτόν πήρε. Τι άλλο θέλει ως «πολυτέλεια» και όχι ως ανάγκη; Ένα νεαρό και ταλαντούχο εξτρέμ που θα δώσει βάθος στις θέσεις των μεσοεπιθετικών. Ένα τέτοιο προφίλ παίκτη κοιτάει και πιθανότατα έναν τέτοιο θα πάρει. Παστρικές δουλειές.
Αυτή τη φορά, το οικοσύστημα του ΠΑΟΚ, της μοναδικής ελληνικής ομάδας που είναι μέσα και στους τρεις στόχους της, δοκιμάστηκε λίγες ημέρες πριν το κρίσιμο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, για την απώλεια ενός παίκτη που στην πραγματικότητα απασχόλησε πολύ σοβαρά μόνο το περασμένο καλοκαίρι.
Ο Νεμάνια Μαξίμοβιτς είναι ένας καταπληκτικός χαφ, υψηλής ποιότητας, αλλά κυρίως είναι αυτό: έξι. Το υπερτονίζω διότι είναι γνωστή η λατρεία του Λουτσέσκου στους μέσους που είναι 6αρο-8άρια. Ο ΠΑΟΚ όντως ψάχτηκε το περασμένο καλοκαίρι, λόγω της στενής σχέσης που έχει με τον Αντρίγια Ζίβκοβιτς, αλλά η δουλειά δεν έγινε.
Ο ΠΑΟΚ έχει πια τόσους πολλούς κεντρικούς χαφ (Οζντόεφ, Μεϊτέ, Μάρκος Αντόνιο, Σβαμπ, Τσιγγάρας) που για να αποφορτίσει την καθημερινότητα του επέλεξε να παραχωρήσει δανεικό τον Φελίπε Σοάρες.
Ναι, θα ήταν μία ενδιαφέρουσα περίπτωση για την επόμενη σεζόν, αλλά η βασική πρόθεση για το καλοκαίρι είναι να εξασκηθεί η οψιόν αγοράς του Μεϊτέ, που δεν θα είναι φθηνή υπόθεση.
Και τις περισσότερες φορές στο ποδόσφαιρο, αυτός που έχεις, αυτός που ξέρεις, αυτός που έχει προσαρμοστεί, αυτός που ξέρει πρόσωπα και καταστάσεις είναι πολύ πιο σίγουρη επιλογή από οποιαδήποτε μεταγραφή, που δεν ξέρεις πως θα σου βγει…
Κι έπειτα υπάρχει και η μισθολογική ισορροπία. Οι δομές σε μία ομάδα. Το συμβόλαιο που έδωσε ο Παναθηναϊκός στον Μαξίμοβιτς (3+1 χρόνια, με περίπου 1,5 εκατομμύριο ευρώ καθαρά), μαζί με την εφορία και το πριμ υπογραφής, ξεπερνά το συνολικό κόστος που δεσμεύεται στα 10 εκατομμύρια. Ακούγεται υπερβολικό, ειδικά για την ελληνική αγορά που τα έσοδα είναι συγκεκριμένα και οι ισορροπίες του FFP λεπτές. Η μεταγραφή του Μαξίμοβιτς, όπως και κάθε μεταγραφή, θα κριθεί όταν φύγει, όχι την ημέρα που υπογράφει…
