Όχι, το Μάξιμιρ δεν είναι κόλαση. Είναι μία σκληρή έδρα, με φανατικό πέταλο, αυτό των Bad Blue Boys, αλλά απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί… ηφαίστειο.
Ηφαίστειο στην Κροατία θεωρείται το «Πόλιουντ». Το έζησε από πρώτο χέρι το καλοκαίρι ο ΠΑΟΚ όταν είδε ένα πάλλευκο γήπεδο να πάλλεται όλο μαζί για να «σπρώξει» την Χάιντουκ προς την πρόκριση.
Εκείνος ο ΠΑΟΚ έμοιαζε με work in progress, δεν έχει καμία σχέση με την σημερινή συγχρονισμένη μηχανή. Ήταν τόσα πολλά τα προβλήματα που είχε παίξει βασικός ο Φιλίπε Σοάρες στο κέντρο. Ο Άλι Σαμάτα μόλις είχε αποκτηθεί. Ο Οζντόεφ μπήκε με μία προπόνηση.
Στην εξίσωση της ομάδας, βασικός θεωρούνταν ο Νάρεϊ, όχι ο Τάισον. Ο Μεϊτέ δεν υπήρχε καν. Ούτε φυσικά ο Ντεσπόντοφ.
Ήταν το πρώτο εκτός έδρας ευρωπαϊκό ματς που ξεκινούσε στην καριέρα του ο Κωνσταντέλιας και μόλις το δεύτερο συνολικό σε αυτή του Κουλιεράκη! Ο Χάρης Τσιγγάρας ήταν η μοναδική σταθερά στα χαφ!
Ο ΠΑΟΚ βρήκε τρόπο και έκανε το θορυβώδες κοινό να σιγήσει με ένα παλικαρίσιο 0-0 που τον βοήθησε να προκριθεί στην ρεβάνς.
Η φετινή Χάιντουκ θεωρείται καλύτερη ομάδα από την σημερινή Ντινάμο Ζάγκρεμπ, το δείχνει και η βαθμολογία του κροατικού πρωταθλήματος.
Την Πέμπτη στο Μάξιμιρ επιβάλλεται να δούμε τον ίδιο σοβαρό ΠΑΟΚ που αν υπερασπιστεί το φετινό του ευρωπαϊκό αήττητο, θα έχει τον πρώτο λόγο για τα προημιτελικά του Conference League.
