Για να κατανοήσεις την Ντινάμο Ζάγκρεμπ, πρέπει να τη μελετήσεις εις βάθος, να μάθεις τις ρίζες της. Το πλήρες της όνομα είναι Građanski Νogometni klub Dinamo Zagreb. Αλήθεια, τι είναι αυτή η πρώτη παράξενη λέξη;
Το 1911 δεν υπάρχει Κροατία. Υπάρχουν τα εδάφη της που είναι προσαρτημένα στην Αυστρο-ουγγρική αυτοκρατορία. Ο πολυ-αθλητικός οργανισμός Građanski ιδρύεται για να αποτελέσει την αθλητική προέκταση μιας ευρύτερης αποσχιστικής ιδέας. Μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου πολέμου ιδρύεται το Βασίλειο της Κροατίας, Σλοβενίας, Σερβίας που αργότερα ονομάζεται Γιουγκοσλαβία.
Η εξάπλωση του ναζισμού και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δημιουργεί μία νέα αποσχιστική διάθεση. Μετά από πολύ σύντομες μάχες με την Ιταλία, ιδρύεται το Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας, ένα ναζιστικό μόρφημα πλήρως υποταγμένο στον Χίτλερ, το οποίο παραμένει θεατής του πολέμου. Η ζωή συνεχίζεται φυσιολογικά, το ίδιο και το ποδόσφαιρο. Στην λίγκα 8 ομάδων που δημιουργείται, η Građanski είναι από τα μεγάλα ονόματα, κατακτά το ένα από τα δύο πρωταθλήματα που ολοκληρώνονται, την ώρα που η Ευρώπη στενάζει από την αιματοχυσία.
Το τέλος του πολέμου και ο διαμοιρασμός της Ευρώπης, φέρνει τα κροατικά εδάφη ξανά στα χέρια της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας και μία από τις πρώτες κινήσεις του Τίτο είναι να διαλύσει όλες τις κροατικές ομάδες που έπαιξαν σε αυτή την «ναζιστική» λίγκα, μαζί τους και την Građanski.
Τρεις μέρες μετά την διάλυση της, στις 9 Ιουνίου του 1945, δημιουργείται η FD Dinamo, που θεωρείται ο φυσικός διάδοχος της Građanski, υιοθετεί τα χρώματα, το παρατσούκλι και κληρονομεί την οπαδική της βάση.
Μετά τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, η σπίθα του οποίου ξεκινά από τρομακτικά επεισόδια σε ένα ντέρμπι της Ντινάμο με τον Ερυθρό Αστέρα, ο σύλλογος αποτελεί και επίσημα την αθλητική επέκταση του νεοσύστατου κροατικού κράτους. To 1993 μετονομάζεται σε Croatia Zagreb, το 2000 γίνεται ξανά Ντιναμό και από το 2011, εντελώς απενοχοποιημένα πια, ο σύλλογος αποδέχεται ότι αποτελεί τον φυσικό διάδοχο της Građanski, προσθέτοντας και το δικό της όνομα στην επίσημη ονομασία της.
Ίσως έτσι μπορεί να γίνει κατανοητό, το έντονο πολιτικό της ύφος, η σύνδεση της και η ταύτιση πολλών οπαδών της με ευρύτερα εθνικιστικές και ακραίες ιδεολογίες. Στην πραγματικότητα, η Ντινάμο Ζάγκρεμπ ήταν πάντα η προέκταση του κροατικού κράτους και συνήθως η αγαπημένη ομάδα της κυβέρνησης.
Ειδάλλως, δεν θα είχε κατακτήσει 24 από τα 31 κροατικά πρωταθλήματα που έχουν διεξαχθεί, εκ των οποίων 17 τα τελευταία 18 χρόνια! Τα νούμερα αυτά, όταν μιλάμε για αθλητισμό, είναι παρά φύσει.
Σε αυτό το διάστημα πέρασαν από το δυναμικό της όλη η ελίτ του κροατικού ποδοσφαίρου: Μόντριτς, Μάντζουκιτς, Κράνιτσαρ, Μπάντελι, Μπρόζοβιτς, Κόβατσιτς, Κράμαριτς, Γκβάρντιολ, Ντάνι Όλμο, Λιβάκοβιτς, Ιβάνουσετς, Μάγερ, Όρσιτς, Σούταλο, μία βαριά βιομηχανία ποδοσφαίρου, μία καλά στημένη επιχείρηση που λειτούργησε για να τροφοδοτεί με συνάλλαγμα ένα ολόκληρο σύστημα, που ξέφευγε κατά πολύ από το ποδόσφαιρο.
Ένας άνθρωπος που μικρός πούλαγε φελιζόλ έξω από το «Μάξιμιρ» και πλούτισε απότομα χάρη σε ένα σκοτεινό deal με ένα εργοστάσιο ξυλείας, έφτασε στο σημείο να ελέγχει μία ολόκληρη χώρα.
Ο Ζντράβκο (κυρίως) και ο Ζόραν Μάμιτς έστησαν ένα δίκτυο συγκοινωνούντων δοχείων και κατάφεραν να ελέγχουν την Ντινάμο Ζάγκρεμπ, την ομοσπονδία, την διαιτησία, τους εκάστοτε υπουργούς σπορ και μέσω των Bad Blue Boys διάφορους άλλους… πλουτοπαραγωγικούς κλάδους.
Μέσω ενός γραφειοκρατικού τεχνάσματος μετέτρεψαν την Ντινάμο Ζάγκρεμπ σε ΜΚΟ, κάτι που την απάλλασσε από πληρωμή φόρων για πωλήσεις παικτών, αλλά και φόρους επί των κερδών, με μοναδική υποχρέωση την ανατροφοδότηση τους σε αθλητικές δράσεις: δηλαδή στους εαυτούς τους.
Μα, δεν ήταν μόνο αυτό. Ελέγχοντας την ομοσπονδία, τις εθνικές, την Ντινάμο, τους τίτλους έπειθαν κάθε ταλέντο να υπογράψει στο σύλλογο, κάνοντας ληστρικά ιδιωτικά συμφωνητικά τα οποία τους έδιναν μερίδιο από τις μεταγραφές και από τους μισθούς τους σχεδόν ισόβια. Ο Λούκα Μόντριτς πρόσφατα απαλλάχθηκε από όλο αυτό.
Ο συνολικός τζίρος δεν μπορεί να εκτιμηθεί, το «κύκλωμα» ξεριζώθηκε πριν από μερικά χρόνια, με μία επιχείρηση σκούπα από το κροατικό κράτος, που οδήγησε προσωρινά τους αδερφούς Μάμιτς μέχρι σήμερα εκτός ποδοσφαίρου.
Ένας οργανισμός που παραμένει κράτος εν κράτει, έχοντας την υποστήριξη περίπου από το 35% του κροατικού λαού, μία άκρως καθεστωτική ομάδα, που όμως συνάμα διέπεται παράλληλα από βαθιά ποδοσφαιρική γνώση, ξεκάθαρη φιλοσοφία και αστείρευτη παραγωγή παικτών παγκόσμιας κλάσης…
