Οι πιο φανατικοί της στήλης θα πρέπει να το θυμούνται. Πριν καν ολοκληρωθούν τα πλέι-οφ και το πρωτάθλημα, πριν καν οριστικοποιηθεί η παραμονή του Αμπέλ Φερέιρα, πριν καν τεθεί επί τάπητος ο σχεδιασμός της ομάδας της επόμενης σεζόν είχε επισημανθεί προφητικά κάτι, που φαίνεται πως επιβεβαιώνεται από τις πρώτες ημέρες της καλοκαιρινής προετοιμασίας: «Αυτό το περίεργο φινάλε εκτός από την δεύτερη θέση, έδωσε στον ΠΑΟΚ και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό, αν όχι σημαντικότερο. Έναν μπούσουλα. Έναν δρόμο. Μία κατεύθυνση. Από ομάδα του 2-2, ότι βρέξει ας κατεβάσει, η ομάδα του Αμπέλ Φερέιρα έγινε ομάδα του 0-0 ή του 0-1. Σοβαρεύτηκε. Μαζεύτηκε. Άρχισε να παίζει πιο τακτικά. Πιο κυνικά. Και να είστε σίγουροι ότι έτσι θα πάει ο ΠΑΟΚ σε αυτά τα παιχνίδια, ανεξαρτήτως του αντιπάλου. Στην συνταγή που τον έφερε ως εκεί. Στους τρεις στόπερ, στις συμπαγείς γραμμές, στον κυνισμό. Έτσι κι αλλιώς, δεν προλαβαίνει να κάνει κάτι άλλο».
Κι όντως αυτό θα γίνει. Ο ΠΑΟΚ θα πάει στα καλοκαιρινά προκριματικά με τριάδα στην άμυνα, επιλέγοντας ως πρώτο ζητούμενο το μηδέν πίσω. Θα χρειαστεί περισσότερη ποιότητα, δουλειά, χημεία για το (επιθετικό) τρίτο κομμάτι του γηπέδου, όμως αυτή τη στιγμή μέσα σε 20 ημέρες δεν μπορείς να πειράξεις πολλά σε ότι αφορά μία παγιωμένη ομαδική φιλοσοφία.
Αυτό που σε παίρνει να κάνεις σε μία καλοκαιρινή προετοιμασία είναι να πειράξεις πράγματα σε ατομικό επίπεδο. Να δουλέψεις σε νέες πατέντες, να πειραματιστείς άφοβα σε πράγματα που θα δίσταζες να κάνεις εν μέσω σεζόν, να επεξεργαστείς ιδέες που μπορούν να ανεβάσουν τον πήχη.
Θυμάμαι, σαν να ‘ταν χθες μία κουβέντα πριν από την έναρξη μιας παλιάς προετοιμασίας του ΠΑΟΚ με κάποιον μέσα από την ομάδα, πιο μέσα δεν γινόταν:
– «Να σου πω κάτι τρελό που σκέφτομαι, αλλά μη γελάσεις».
– «Ελεύθερα».
– «Σκεφτόμουν ότι ο Δημήτρης Πέλκας εκεί που παίζει χαραμίζεται. Δεν είναι δεκάρι, δεν υπάρχουν πια δεκάρια. Δεν είναι πλάγιος, ούτε εκεί μπορεί να παίξει».
– «Και να παίξει»;
– «Μη γελάσεις. Στο πρόσωπο του Δημήτρη βλέπω τον Έλληνα Βεράτι. Έναν Έλληνα regista. Έναν παίκτη που θα οργανώνει από πολύ πίσω. Κι επειδή έχει αμυντική ένταση, δεν θα ήταν φύρα στις μάχες των χαφ. Ο Δημήτρης τι θέλει; Την μπάλα στα πόδια του. Εκεί που παίζει, ζήτημα να έχει 50-60 επαφές με τη μπάλα ανά παιχνίδι. Ένας regista, ένας deep-lying playmaker έχει από 130 έως 150 ανά παιχνίδι. Ποιος λοιπόν είναι πιο καθοριστικός σε μία ομάδα; Ποιος συμμετέχει περισσότερο στο παιχνίδι»;
– «Είσαι τρελός. Είναι θεότρελο αυτό που μου είπες. Είναι όμως τόσο τρελό που μου αρέσει. Θα το σκεφτώ».
Στην ίδια κουβέντα επέμενα ότι στο πρόσωπο του Δημήτρη Λημνιού, ο ΠΑΟΚ μπορούσε να βρει έναν πολύ υψηλής ποιότητας διάδοχο του Λέο Μάτος σε ρόλο δεξιού μπακ.
Ωστόσο, υπήρχαν τρία προβλήματα. Ο ΠΑΟΚ έπαιζε τότε με τετράδα στην άμυνα, ο Λημνιός δεν ψηνόταν να παίζε τόσο μακριά από το γκολ, καμία ομάδα δεν μπορεί να υποστηρίξει δύο τόσο επιθετικογενή μπακ στην ίδια ενδεκάδα.
Ο Λημνιός ως defensive winger, ως ένας εξτρέμ που ως καλό του σημείο έχει την αμυντική πίεση, αλλά όχι το γκολ, την ασίστ, την τεχνική, την επιθετική ενέργεια, έχει πολύ συγκεκριμένο ταβάνι ως εξέλιξη, ως μεταπωλητική αξία.
Ο Λημνιός ως full-back, ως ένας επιθετικογενής πλάγιος μπακ, που θα μπορεί να εκμεταλλευτεί στο χώρο, την ταχύτητα, την έκρηξη, το ανέβασμα, την αντοχή του, τα φυσικά του χαρίσματα και φυσικά την επιθετικότητα του, έχει άγνωστο ταβάνι και πολύ μεγαλύτερη αγορά. Κι αυτό γιατί όλες οι τοπ ευρωπαϊκές ομάδες που παίζουν με τριάδα πίσω (όλο και περισσότερες) χρησιμοποιούν τους φουλ-μπακ ως κλασικούς εξτρέμ. Οι παλιοί μπακ είναι οι νέοι στόπερ!
Αν δεν ρωτήσεις, η απάντηση είναι πάντα «όχι». Αν δεν πειραματιστείς δεν θα μάθεις ποτέ τι θα γινόταν αν…
