Συμπληρώνονται σήμερα 23 χρόνια από την ημέρα που ο ΠΑΟΚ και το ελληνικό ποδόσφαιρο, και φυσικά οι δικοί του άνθρωποι, θρήνησαν για το χαμό του Παναγιώτη Κατσούρη, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 21 χρόνων.
Εκανε ντεμπούτο στην Α΄ εθνική με τη φανέλα της Νάουσας στις 31 Οκτωβρίου 1993 κόντρα στην ΑΕΚ (1-3). Ηταν μόλις 17 χρόνων. Στέλεχος της εθνικής ελπίδων, αποκτήθηκε από τον ΠΑΟΚ το καλοκαίρι του 1996, κάνοντας ντεμπούτο στο εκτός έδρας ματς με τον ΟΦΗ (3-1) για την πρεμιέρα της σεζόν 1996-97. Και η μοίρα το ήθελε να κάνει κόντρα στους Κρητικούς και την τελευταία του παρουσία, στο παιχνίδι της 25ης Ιανουαρίου 1998 (1-0), αντικαθιστώντας τον Φρατζέσκο στα τελευταία δώδεκα λεπτά της αναμέτρησης. Στη διάρκεια της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου, που είχε προηγηθεί, υπήρξαν συζητήσεις για τον δανεισμό του στον Πανηλειακό. Ο ίδιος, όμως, ήθελε να παραμείνει στην Τούμπα και να αποδείξει την αξία του με τον ΠΑΟΚ.
Το βράδυ της 9ης Φεβρουαρίου 1998 είχε πάει να παίξει ποδόσφαιρο με τους φίλους του σε γήπεδο 5Χ5 στην περιοχή της Θέρμης. Η ώρα ήταν 23.10, όταν, κατά την επιστροφή στο σπίτι του, έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου που οδηγούσε και προσέκρουσε σε γέφυρα (πριν το ξενοδοχείο Χάγιατ), βρίσκοντας ακαριαίο θάνατο. Το Ρόβερ 1. 600 κυβικών κόπηκε στα δύο, το σώμα του Κατσούρη εκσφενδονίστηκε μακριά, ενώ το πόρισμα της αστυνομίας έκανε λόγο για ταχύτητα 120 χλμ. τη στιγμή της πρόσκρουσης.
Μεταφέρθηκε στο ΑΧΕΠΑ, αλλά ήδη είχε χάσει τη μάχη με το θάνατο. Στο νοσοκομείο κατέφθασαν οι συμπαίκτες του, με πρώτους τους Τουρσουνίδη, Μιχόπουλο, Μαραγκό, Ζαφειρίου, Φρατζέσκο και Καπετανόπουλο. Εκεί κι ο Αγγελος Αναστασιάδης, μαζί με τους Κώστα Ορφανό και Γιώργο Κούδα.
Από την πρώτη στιγμή βρέθηκε στο ΑΧΕΠΑ κι ο Σωτήρης Κωνσταντινίδης, επιστήθιος φίλος του Κατσούρη. Το κινητό του τηλέφωνο δέχονταν κλήσεις από τους γονείς του Παναγιώτη (μόνιμοι κάτοικοι Αθηνών), που είχαν αρχίσει να ανησυχούν, από τη στιγμή που δεν μπορούσαν να εντοπίσουν τον γιο τους. Όμως ο Κωνσταντινίδης δεν έβρισκε τη δύναμη να τους μεταφέρει το τραγικό νέο. Κι αυτός που τελικά ενημέρωσε τους γονείς του παίκτη ήταν ο Κώστας Ορφανός. Επιπλέον, στο νοσοκομείο βρέθηκε και ο διοικητής του Κατσούρη, μια και εκείνη την εποχή υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία. Οι γονείς του Παναγιώτη αναχώρησαν αμέσως για τη Θεσσαλονίκη μαζί με τον μικρότερο τους γιο, που αγωνίζονταν με την ομάδα νέων του Παναθηναϊκού.
Το σοκ για τον Άγγελο Αναστασιάδη και τους παίκτες του ήταν τεράστιο. Την επομένη του θανάτου του Κατσούρη τελέστηκε τρισάγιο στην Τούμπα. «Ας βγει για προπόνηση όποιος θέλει» ήταν η οδηγία του προπονητή προς τους παίκτες του.
Το δράμα για το χαμό του Κατσούρη κορυφώθηκε το πρωί της Πέμπτης 12 Φεβρουαρίου 1998 στο Γ΄ νεκροταφείο Νίκαιας. Το φέρετρο, το οποίο σήκωσαν στα χέρια τους παίκτες του ΠΑΟΚ, ήταν σκεπασμένο με δύο σημαίες, μια γαλανόλευκη και μια ασπρόμαυρη, την ώρα που ακούγονταν πυροβολισμοί από στρατιωτικό άγημα. Νωρίτερα, και πριν την κηδεία, που είχε τελεστεί στην εκκλησία του Αγίου Βασιλείου στην περιοχή του Ρουφ, οι Γιώργος Κούδας, Κώστας Ορφανός, Κούλης Αποστολίδης και Παναγιώτης Κερμανίδης είχαν βρεθεί στο πατρικό σπίτι του Κατσούρη, προσπαθώντας μάταια να παρηγορήσουν τους γονείς και τους συγγενείς του Παναγιώτη. Στην κηδεία (τα έξοδα είχε αναλάβει η ΕΠΟ) παραβρέθηκε και η αποστολή της Νάουσας, που αποτέλεσε την πρώτη ομάδα στην πολύ σύντομη καριέρα του Κατσούρη.
ΟΤΑΝ Η ΤΟΥΜΠΑ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΕ ΕΝΑ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙ
Δύο ημέρες μετά το τραγικό συμβάν, ο ΠΑΟΚ θα υποδέχονταν την Ξάνθη σε ματς κυπέλλου. Αμέσως τέθηκε ζήτημα αναβολής, ακόμη και οι άνθρωποι της θρακικής ομάδας πρότειναν να παραταχθούν μεν στο γήπεδο, αλλά να μην αγωνιστούν. Κάτι τέτοιο, όμως, θα επέφερε κυρώσεις από την ομοσπονδία. Μέτρησε τελικά η επιθυμία των γονιών του Παναγιώτη να διεξαχθεί το παιχνίδι και να αφιερωθεί στη μνήμη του γιου τους. Ετσι κι έγινε. Σ’ εκείνον τον αγώνα έκανε ντεμπούτο με τον ΠΑΟΚ ο Γιώργος Κουλακιώτης (μεταγραφή από τη Βέροια), που όμως γνώριζε τον Παναγιώτη (συμπαίκτες στην ελπίδων).
Με πρωτοβουλία των οπαδών είχε σχηματιστεί ένας τεράστιος Δικέφαλος Αετός από εκατοντάδες γαρίφαλα, ενώ πριν την έναρξη του αγώνα, παίκτες και προπονητές των ομάδων άφησαν λουλούδια δίπλα σε μια μεγάλη εικόνα του αδικοχαμένου ποδοσφαιριστή. Και σ’ εκείνην έτρεξε ο Φρατζέσκος, όταν άνοιξε το σκορ στο 36΄ (το τελικό 2-0 διαμόρφωσε ο Βελλής)…Στο γήπεδο η ατμόσφαιρα ήταν βουβή και η μοναδική ιαχή που ακούγονταν στον ουρανό της Τούμπας ήταν: «Κατσούρη, ζεις, για πάντα ΠΑΟΚτσής».
