Στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας έγινε η γενική συνέλευση της ΠΑΕ. Λίγοι ασχολήθηκαν, ακούστηκαν κάποια νούμερα, γρήγορα όλα ξεχάστηκαν. Για τους περισσότερους το Κύπελλο και η Καλαμάτα ήταν πιο σημαντικά.
Επιτρέψτε μου να μείνω λίγο παραπάνω σ’ εκείνη τη Δευτέρα, γιατί αυτά που ακούσαμε είναι… εξόχως ανησυχητικά και είναι ξεκάθαρο ότι χτυπάνε ένα καμπανάκι. Δεν ξέρω πόσοι το ακούνε…
Η σεζόν 2021-22, παρά τη σπουδαία πορεία στην Ευρώπη και τα 12-13 εκατομμύρια που μάζεψε ο ΠΑΟΚ, έκλεισε με ένα σημαντικό “μείον” και η ιδιοκτησία θα πρέπει να καλύψει (και φυσικά θα καλύψει) μια αύξηση κεφαλαίου 7,5 εκατομμυρίων τώρα, για να καλυφθεί η ζημία.
Ιδιαίτερο σοκαριστικό ήταν το γεγονός ότι η ομάδα του ΠΑΟΚ με όλα τα “γύρω γύρω” κόστισε τη σεζόν 2021-22 περίπου 48 εκατομμύρια ευρώ.
Δεν ξέρω πόσοι αντιλαμβάνονται τα νούμερα που ακούν και το μέγεθός τους…
Φέτος, τη σεζόν 2022-23 τα πράγματα προβλέπονται χειρότερα. Το κόστος της ομάδας δεν έχει πέσει πολύ, ο αποκλεισμός από την Ευρώπη “εγγυάται” μια ζημιά κοντά στα 15 εκατομμύρια ευρώ στο τέλος της σεζόν. Δεν ξέρω σε πόσους φάνηκε παράξενο το ότι μετά τον αποκλεισμό από τη Λέφσκι ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ η συζήτηση για τις μεταγραφές. Για όσους έχουν τη δυνατότητα απλά να αντιλαμβάνονται, δεν ήταν.
Τα ελλείμματα όλα αυτά τα χρόνια τα καλύπτει ο Ιβάν Σαββίδης, το κοντέρ έφτασε στα 170 εκατομμύρια ευρώ κι αυτό δεν ξέρω πόσο υγιές είναι. Οικονομικά και καθαρά εταιρικά, νομίζω ότι δεν είναι καθόλου υγιές, μετά από μια δεκαετία, να χρειάζεται να χρηματοδοτεί σχεδόν με διψήφια νούμερα εκατομμυρίων κάθε χρόνο η ιδιοκτησία.
Το γιατί συνέβη αυτό, είναι λίγο πολύ γνωστό και έχει να κάνει με τη λάθος στόχευση σε ποδοσφαιρικό επίπεδο.
Ο ΠΑΟΚ έφτιαξε όλα αυτά τα χρόνια ομάδες, που του έφεραν αγωνιστικές επιτυχίες, αλλά δεν κατάφεραν να του φέρουν πίσω τα χρήματα, είτε αγωνιστικά (Τσάμπιονς Λιγκ…), γιατί πάντα κάτι του έλλειπε, είτε μέσα από πωλήσεις, γιατί επένδυσε σε ηλικίες που όχι μόνο δεν μπορούσαν να φέρουν χρήματα, αλλά από ένα σημείο και μετά εγκλώβισαν την ΠΑΕ σε συμβόλαια, δυσανάλογα της ποδοσφαιρικής αξίας τους, από τα οποία δεν μπορούσε να απαλλαγεί. Ο ΠΑΟΚ αντί να δημιουργήσει υπεραξίες, πλήρωσε υπεραξίες.
Θεωρώ (και προφανώς είναι εγκληματικό…) να δίνει μια ομάδα όπως ο ΠΑΟΚ μεγάλα συμβόλαια σε παίκτες κοντά και πάνω από τα 30.
Ω γέγονε, γέγονε, θα πει κανείς, αλλά εδώ το μείζον είναι να μην ξαναγίνουν.
Για να είμαι ειλικρινής, θεωρώ ότι η πολιτική που έφερε ο Μπότο, με αγορές παικτών νεαρής ηλικίας, που μπορούν να εξελιχτούν, να προσφέρουν και να φέρουν περισσότερα χρήματα, δημιουργώντας υπεραξία, μου φαίνεται σωστή. Δεν είμαι σίγουρος ότι σε επίπεδο επιλογών, η ανάλυση κόστους – οφέλους, με εξαίρεση τον Κοτάρσκι, είναι πολύ καλή, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος. Θα φανεί στο μέλλον.
Σε ότι αφορά την αθλητική διεύθυνση, ένα μέρος του προβλήματος είναι και το γεγονός ότι το ζητούμενο δεν είναι μόνο οι μεταγραφές. Ζητούμενο είναι και οι πωλήσεις, ζητούμενο είναι η απαλλαγή από συμβόλαια που δεν είναι απαραίτητα. Και στο κομμάτι αυτό, δεν πιστεύω ότι θα έδινε κανείς βαθμό πάνω από τη βάση.
