Μέχρι τώρα ήταν μακριά από τον καλό του εαυτό, και τώρα θα μείνει υποχρεωτικά και εκτός γηπέδων για μίνιμουμ δυο μήνες. Ο Λέο Ζαμπά περνάει τις πιο δύσκολες στιγμές του από τότε που βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη καθώς σε μια περίοδο ντεφορμαρίσματος, ήρθε και ένας σοβαρός τραυματισμός.
Ο Βραζιλιάνος ακραίος των «ασπρόμαυρων», μια αγωνιστική και οικονομική επένδυση που κουβαλάει ένα μεγάλο «αν», είχε μπει το τελευταίο διάστημα στον «πάγο», και το χειρότερο για εκείνον είναι πως δεν έχει τη δυνατότητα να βγει λόγω του προβλήματος που αποκόμισε στη φιλική αναμέτρηση των νταμπλούχων με την Δόξα Δράμας, την περασμένη εβδομάδα.
Η εύκολη σκέψη που μπορεί να κάνεις κάποιος για έναν ποδοσφαιριστή που βρίσκεται μεταξύ 18άδας και κερκίδας και τραυματίζεται είναι πως δεν αποτελεί «σημαντική» απώλεια για μια ομάδα. Θα πρέπει όμως να σκεφτεί πως σε όλες τις ομάδες, και στη συγκεκριμένη περίπτωση στον ΠΑΟΚ, ο δυνατός εσωτερικός ανταγωνισμός για μια θέση στην ενδεκάδα έχει παίξει και αυτή τον ρόλο της για την φετινή εικόνα του Δημήτρη Λημνιού, ο οποίος πρώτα κατάφερε να αφήσει στον πάγκο τον Λέο Ζαμπά, και στη συνέχεια να… αποδείξει πως δεν είναι αλλαγή του, αλλά δικαιούται θέση βασικού.
Στο ξεκίνημα της σεζόν, ο Λέο Ζαμπά δεν θύμιζε σε τίποτα τον ποδοσφαιριστή που είναι ικανός με δυο ατομικές προσπάθειες να «ξεκλειδώσει» την αντίπαλη άμυνα. Το μεγάλο προσόν του Βραζιλιάνου ακραίου είναι η ικανότητά του στις ατομικές μονομαχίες, ένας τομέας στον οποίο μπορεί ο μέσος όρος του να είναι θετός, όμως το μεγάλο πρόβλημα στη μέχρι τώρα παρουσία του στον Δικέφαλο δεν είναι άλλο από τα σκαμπανεβάσματα. Υπήρχαν περσινά παιχνίδια – όπως για παράδειγμα η εκτός έδρας αναμέτρηση με αντίπαλο την ΜΠΑΤΕ και οι δυο αναμετρήσεις με τον Παναθηναϊκό – στα οποία ο Λέο Ζαμπά έκανε πράγματα και θαύματα, όμως το κακό για εκείνον είναι πως αυτές, αντί να αποτελέσουν τη βάση, τον «κανόνα», έχουν αποτελέσει την (θετική μεν αλλά) εξαίρεση.
Μέσα σε όλα, υπάρχει και ένα ακόμα κομμάτι, στο οποίο ο Λημνιός έχει αποδείξει πως είναι σαφώς πιο «εξοικειωμένος», έχει προσαρμοστεί περισσότερο. Αυτό δεν είναι άλλο από το κομμάτι της τακτικής. Ο Λημνιός ήταν πιστός ακόλουθος όλων των προσωπικών οδηγιών που έπαιρνε πέρυσι από τον Ραζβάν Λουτσέσκου, και συνεχίζει το ίδιο και με τον Αμπέλ Φερέιρα. Η υπηρέτηση του πλάνου είναι κρίσιμο κομμάτι για την εφαρμογή των όσων ζητάει ένας προπονητής, κάτι από το οποίο ουσιαστικά «κρέμεται» ολόκληρη η ομάδα. Η ατάκα του Βιεϊρίνια πως «όταν κερδίζει η ομάδα φαίνεσαι και εσύ και όταν χάνει η ομάδα, δεν βλέπουν κανέναν» είναι χαρακτηριστική του τρόπου σκέψης που θα πρέπει να υπάρχει. Κατά καιρούς έχουν ακουστεί αρκετά για ενδιαφέρον ομάδων, όμως κάτι χειροπιαστό δεν προέκυψε και δύσκολα θα προκύψει στη προσεχή μεταγραφική περίοδο.
ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΚΡΑΙΩΝ
Στη σύγκριση ανάμεσα στα πεπραγμένα του Δημήτρη Λημνιού και του Λέο Ζαμπά, υπάρχουν κάποιοι αριθμοί, σε συγκεκριμένες κατηγορίες, που δείχνουν την «κυριαρχία» του Ελληνα ακραίου έναντι του Βραζιλιάνου. Ο Λημνιός έχει 77% ποσοστό στις πάσες έναντι 75% του Ζαμπά, με τον πρώτο να έχει κατά μέσο όρο 34 πάσες έναντι 28 του Ζαμπά. Στις ντρίπλες, ο Λημνιός έχει ποσοστό επιτυχίας 58,3% έναντι 47,9% του Ζαμπά, με τον πρώτο να έχει κατά μέσο όρο 5,6 προσπάθειες ανά 90 λεπτά και τον δεύτερο να έχει 7,28 ανά 90λεπτο. Σε επίπεδο απώλειας κατοχής, ο Λημνιός έχει 9,5 ανά 90λεπτο και ο Ζαμπά 14 ανά 90λεπτο. Αυτές είναι μερικές επί μέρους στατιστικές κατηγορίες, καθώς υπάρχει και η συνολική εικόνα που είναι συντριπτικά υπέρ του Λημνιού.
