Ο Ραζβάν Λουτσέσκου είναι σπουδαίος τακτικιστής. Η οργάνωση και η προετοιμασία του κάθε ματς, μαζί και το πώς αξιοποιεί το ρόστερ του, δίνει ένα προηγμένο μάθημα για τις ανώτατες σχολές προπονητικής.
Ο Ρουμάνος κόουτς του ΠΑΟΚ είναι προικισμένος με μοναδική εσωτερική γνώση, τι (υλικό) έχει στα χέρια. Απόδειξη, ο μοιρασμένος χρόνος συμμετοχής και η εμπλοκή στη διαδικασία της τρέχουσας σεζόν άνω των 20 ενεργών ποδοσφαιριστών. Ο κόουτς είναι, επίσης, προικισμένος με σπάνια ευελιξία σκέψης και διάταξης των στρατευμάτων του, μόνο μια θέση μοιάζει να του προκαλεί το μεγαλύτερο «πονοκέφαλο», αυτή του δεξιού μπακ.
Η «μαύρη τρύπα» που χάσκει στα δεξιά, εδώ και τέσσερα χρόνια. Το περιβόητο «κενό του Μάτος». Η θέση-αμαρτία, από τότε που ο Βραζιλιάνος έφυγε πίσω στην πατρίδα του.
Μετά, με τον Φερέιρα και το 4-2-3-1, που γινόταν σε φάση επίθεσης 3-4-3 με την προφανή άνοδο του Γιαννούλη από τα αριστερά, η υπόθεση «δεξιός μπακ» πήρε άλλη έννοια. Και ταλαιπώρησε πολλούς από τους επόμενους, που έπρεπε να παίξουν σαν μπακ-εξτρέμ. Ο,τι ακριβώς παίζει στην εθνική Σερβίας ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς, μόνο που στον ΠΑΟΚ (του Φερέιρα, του Γκαρσία, του Λουτσέσκου) δεν έπαιξε ποτέ, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.
Από τη φυγή του Λέο Μάτος και μετά, η άμεση επιλογή, ο Λευτέρης Λύρατζης μπροστά απ’ τον (συνυποψήφιο) Ροντρίγκο Σοάρες, πράγματι ήταν η καλύτερη «στη στιγμή», αλλά ούτε αυτή έδωσε λύση στο πρόβλημα. Η δε επιλογή του Λούκας Τέιλορ ήταν κάτι που στον ΠΑΟΚ ούτε που θέλουν να τη θυμούνται.
Ο Λουτσέσκου έβγαλε τον πρώτο χρόνο (της επιστροφής του) με δεξί μπακ πότε τον Βραζιλιάνο, πότε τον Λύρατζη και πότε τον Σάστρε που ήρθε στα μισά εκείνης της σεζόν. Οι δυο τελευταίοι μαζί με τον Κεντζιόρα επωμίστηκαν το βάρος της θέσης στην περσινή σεζόν για να φτάσουμε στο φετινό καλοκαίρι, όπου ο Ρουμάνος προπονητής αποφάσισε ότι θα πρέπει να φέρει (και) τον Αντρέ Βιεϊρίνια στη συγκεκριμένη πλευρά. Αποτέλεσμα; Τέσσερις από τους 22-23 (πλην των γκολκίπερ) ποδοσφαιριστών να έχουν κληθεί να αγωνιστούν στη συγκεκριμένη θέση κι όμως η μοναδική συζήτηση περί ενίσχυσης που γίνεται εδώ και μήνες είναι αυτή του δεξιού μπακ!
Εδώ και πολλές εβδομάδες αυτό που ακούμε και αυτό που διαβάζουμε είναι πως ο ΠΑΟΚ πρέπει να αποκτήσει τον Ιανουάριο «έναν Ράχμαν Μπάμπα στα δεξιά», γιατί όπως λέγεται κατά κόρον, παρά τις τέσσερις λύσεις που υπάρχουν, η ποιοτική αναβάθμιση της θέσης «φωνάζει» από μακριά. Οι ομάδες παίρνουν μορφή και εξελίσσονται, στη ροή της σεζόν.
Ο ΠΑΟΚ, μετά από τα πολλά βήματα εμπρός σε Ελλάδα και Ευρώπη, μένοντας αήττητος για 11 σερί αγώνες, αφέθηκε (στον ενθουσιασμό της στιγμής) και παρασύρθηκε να πραγματοποιήσει ένα… άλμα (τριπλούν) πίσω. Έχασε το ντέρμπι από τον Άρη, έχασε το κύμα του ενθουσιασμού στις τάξεις των οπαδών του, μαζί κινδυνεύει να τα…πετάξει όλα μονομιάς στον κουβά, αρκεί να μην παρασυρθεί και να φροντίσει να βρει λύση στο πρόβλημα.
Γιατί, καλώς ή κακώς, οι τρεις ήττες (από ΟΦΗ, ΑΕΚ, Άρη) μέχρι τώρα στη σεζόν έχουν έρθει με γκολ που σημειώθηκαν από εκείνη την πλευρά. Οι αντίπαλοι προπονητές βλέπουν την αδυναμία και χτυπούν από εκεί, ειδικά όταν ο χρόνος έχει κυλήσει και στο χορτάρι βρίσκεται ο Βιεϊρίνια. Το έκανε ο Νταμπράουσκας με τον Αμπάντα στο ματς του Ηρακλείου. Το επανέλαβε ο Αλμέιδα με τον Πινέδα στο ντέρμπι της «ΟΠΑΠ Αρένα», ο Μάντζιος ξετύλιξε με ικανοποίηση το «δώρο» που βρήκε στο πρόσφατο ματς του «Κλ. Βικελίδης» χτυπώντας με τον Σαβέριο.
