Δεν θυμάμαι ποτέ να έχουμε φτάσει στις αρχές Ιανουαρίου και να έχουν παρελάσει τόσο λίγα ονόματα ως υποψήφιοι στόχοι του ΠΑΟΚ. Ακούστηκε το όνομα του Βραζιλιάνου μπακ της Κρουζέιρο του Ουίλιαμ, ο οποίος είναι όντως μία αξιόλογη περίπτωση, αλλά ένα σημαντικό πρόβλημα υγείας ενός εκ των παιδιών του καθιστά σχεδόν αδύνατη την φυγή του από την χώρα. Ακούστηκε κι αυτό του Δημήτρη Λημνιού, όπως και του Γάλλου Ροζιέ, ο οποίος παραχωρείται από την Μπεσικτάς. Κι ενός Ιάπωνα της Σιντ Τρούιντεν. Ως εκεί.
Αλήθεια, θα χαλαστεί κάποιος σοβαρά, αν παρθεί η απόφαση να μην αποκτηθεί κανείς αυτόν τον Ιανουάριο; Θα υπάρξει τεράστιο πρόβλημα, αν δεν βρεθεί αυτό που ψάχνει ο ΠΑΟΚ, στην σωστή τιμή και στην σωστή συμφωνία; Θα προκύψει αριθμητικό και αγωνιστικό πρόβλημα, αν το ρόστερ μείνει ως έχει;
Η απάντηση δίνεται στο γήπεδο. Όλες οι ομάδες του κόσμου έχουν περιθώριο ενίσχυσης, αν τις ψειρίσεις όλες έχουν κενά και ανάγκες. Ωστόσο, τον Ιανουάριο το μόνο που μπορείς να προσθέσεις είναι μικρές πινελιές, τα σημαντικά έχουν γίνει ήδη από το καλοκαίρι. Μην ξεχνάμε κιόλας ότι η ιστορία μας διδάσκει ότι πάντα απαιτείται ένα διάστημά μηνών ώστε κάθε νέο απόκτημα να αφομοιωθεί από το ποδόσφαιρο και το σύστημα του Λουτσέσκου και πλέον κάθε παιχνίδι από εδώ και πέρα θα… ζεματάει.
Η διαφορά με τα άλλα χρόνια είναι δεν ακούγεται κιχ. Το μόνο που υπάρχει είναι… εμπιστοσύνη. Εμπιστοσύνη ότι όλα θα γίνουν όπως πρέπει…
