«Το 2-0, με την εικόνα των ομάδων που είδαμε, ανατρέπεται στην Τούμπα. Απλά αυτό το παιχνίδι θέλει άριστη διαχείριση, ο ΠΑΟΚ δεν πρέπει να χάσει το μυαλό του σε κανένα σημείο του αγώνα. Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ σ΄ αυτή τη φάση, κι αυτό ξεκίνησε πριν ένα μήνα με τα ντέρμπι, είναι κυρίως πνευματικό. Ποιότητα υπάρχει, ο ΠΑΟΚ μπορεί να διαλύσει τον καθένα, αλλά κάπου το χάνει στην πνευματική προετοιμασία των αγώνων και κατ΄ επέκταση στο έλλειμα συγκέντρωσης σε φάσεις των αγώνων».
Kάπως έτσι, όταν όλοι έβλεπαν παντού άχρηστους, προσεγγίζαμε τη ρεβάνς με τους Κροάτες στο σημείωμα της προηγούμενης εβδομάδας με τίτλο “Τίποτα δεν τελειώνει, πριν το τέλος”.
Δεν έχω να προσθέσω τίποτα περισσότερο, πέραν του ότι την περασμένη Πέμπτη είδαμε στην Τούμπα έναν κανονικό ΠΑΟΚ που έκανε την πρωταθλήτρια Κροατίας “φύλλο φτερό” και πήρε δικαίως την πρόκριση. Είδαμε μια ομάδα που μπήκε στο γήπεδο με σκοπό να τελειώσει το παιχνίδι και την πρόκριση, που έβγαλε στο χορτάρι της αρετές της, επιβλήθηκε του αντιπάλου της, ξεπέρασε ένα δύσκολο διάστημα 46’-60’ και διέλυσε μια καλή και έμπειρη ευρωπαϊκή ομάδα.
Το ποδόσφαιρο πολλές φορές είναι πολύ απλό, όταν έχεις την ποιότητα και την ομάδα, ξέρεις τι θέλεις να κάνεις και πως θα το κάνεις, και κυρίως προετοιμάζεσαι σωστά πνευματικά.
Δεν πρέπει να παραλείψουμε να επισημάνουμε και τη συμμετοχή του κοινού στο παιχνίδι. Είχαμε να δούμε καιρό τέτοια Τούμπα, το πάθος του κόσμου και ο ολοένα και αυξανόμενος παλμός, ήταν τα στοιχεία που βοήθησαν καταλυτικά τον ΠΑΟΚ να βάλει τους Κροάτες μέσα στα δίχτυα.
Το βράδυ της Πέμπτης, ο ΠΑΟΚ δεν κέρδισε απλά μια πρόκριση, που σαφέστατα θα μείνει στην ιστορία για τον τρόπο, με τον οποίο ήρθε.
Πρώτα απ΄ όλα κέρδισε τον ίδιο του εαυτό, που τις τελευταίες εβδομάδες είχε αρχίσει να ζει με την αμφιβολία. Ο ΠΑΟΚ της Πέμπτης ανέβασε τα επίπεδα της αυτοεκτίμησής του, που είχαν πέσει χαμηλά τις τελευταίες εβδομάδες και ξανακέρδισε πλήρως το κοινό του, ένα σημαντικό μέρος του οποίου είχε αρχίσει να αμφιβάλει τον τελευταίο καιρό, σχετικά με το αν μπορεί να περιμένει μεγάλα πράγματα απ΄ αυτή την ομάδα.
Έχω την αίσθηση ότι αν ο ΠΑΟΚ αποκλείονταν από την Ντιναμό με μια αναιμική εμφάνιση στη ρεβάνς, όπως στο Ζάγκρεμπ ή με τον Άρη, η σεζόν σιγά σιγά θα έφτανε στο τέλος της με όχι και τόσο καλό τρόπο.
Η τρομερή ανατροπή και πρόκριση της Πέμπτης, αλλάζουν τα δεδομένα.
Ο ΠΑΟΚ ξαναφουσκώνει, αρχίζει πάλι να νιώθει ότι είναι πολύ δυνατός, ότι μπορεί να τους διαλύσει όλους κι αυτή είναι μια πολύ καλή παρακαταθήκη για τα υπόλοιπα 9 παιχνίδια των πλέι οφ, στα οποία η ομάδα του Λουτσέσκου εξακολουθεί να έχει 100% την τύχη της στα χέρια της.
Και φυσικά, ο οργανισμός ξαναβρίσκει τη χαμένη του συσπείρωση, ο κόσμος δικαιολογημένα ξανανιώθει ότι υποστηρίζει μια ομάδα, που μπορεί να είναι “η καλύτερη του κόσμου”, όταν πριν λίγες μέρες για αρκετούς αυτή η ομάδα ήταν “ένα μπάζο και μισό”.
Ο ΠΑΟΚ έχει πλέον ένα γεμάτο δεκαήμερο να πάρει τις ανάσες του, να αποφορτιστούν οι παίκτες, που σίγουρα έχουν μεγάλη επιβάρυνση και να συνεχίσει τον δρόμο του, ενθυμούμενος ότι αν προετοιμάζεται για κάθε ντέρμπι που έρχεται, όπως και για τη ρεβάνς της Πέμπτης, το επόμενο δίμηνο θα είναι… μούρλια.
