Για τον ΠΑΟΚ σε πρώτο χρόνο, είναι απώλεια η αποχώρηση του Ίνγκασον, που ήταν μια σταθερά (δεν υπάρχουν και πολλές) και ηγετική φυσιογνωμία, σε δεύτερο χρόνο μπορεί να τον ξεχάσουμε γρήγορα, αν ο Εκόνγκ δικαιολογήσει το βιογραφικό του και τις… συστάσεις.
Σε ό,τι αφορά τον Ίνγκασον, θα πρέπει πάντα να θυμόμαστε, ότι στον επαγγελματικό αθλητισμό συναίσθημα υπάρχει μόνο στον κόσμο. Όλοι οι άλλοι κοιτούν τη δουλειά τους και καλά κάνουν, γιατί έτσι είναι το σωστό.
Ακούγοντας τον Λουτσέσκου να λέει ότι ο Ίνγκασον του τηλεφώνησε και του ζήτησε να βοηθήσει να φύγει, γιατί θεωρούσε την Μίντιλαντ ως μια καλύτερη ευκαιρία γι΄ αυτόν, από οικονομικής άποψης, αλλά και απόστασης από την πατρίδα του, τα λόγια περιττεύουν.
Aπό την άλλη, δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε και το μήνυμα που έρχεται από την αποχώρηση του Ίνγκασον. Γιατί ένας ποδοσφαιριστής στα 30 του, να ξεβολευτεί από μια πόλη και μια ομάδα, έχοντας ένα συμβόλαιο πάνω από το εκατομμύριο για τα επόμενα δύο χρόνια, και να πάει να δοκιμάσει κάτι καινούριο στη Δανία, που κανείς δεν του εγγυάται ότι θα πετύχει;
Είναι προφανές ότι ο Ίνγκασον “μπούκωσε” και μετά από 4,5 χρόνια θέλησε να δοκιμάσει κάτι άλλο στην καριέρα του.
Κι εδώ θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία γιατί παίκτες που νιώθουν κάπου καλά, έχουν καλό συμβόλαιο και βλέπουν προοπτική, δύσκολα το κουνάνε.
Ο Ίνγκασον μπορεί να ξεχαστεί γρήγορα, αλλά δεν πρέπει να αγνοήσει κανείς το μήνυμα που έστειλε με τη φυγή του.
