Το πολύπλοκο ποδόσφαιρο του Λουτσέσκου είναι ένα ποδόσφαιρο συνδέσεων. Αλληλουχίας. Αν ένας κρίκος της αλυσίδας δεν λειτουργεί καλά, τότε η μηχανή δυσλειτουργεί.
Για να παραχθεί το ιδανικό αποτέλεσμα, πρέπει όλοι να κάνουν πολύ περισσότερα από ότι απαιτεί ο συνηθισμένος τους ρόλος.
Οι μπακ -ας πούμε- είναι ο πολυπλοκότερος ρόλος, αυτός που μπορεί να «ανοίξει» όλο το γήπεδο και να κάνει την διαφορά στην επιθετική ανάπτυξη.
Τα μέτρα που παίζουν, η ποσότητα, η ποιότητα και ο χρονισμός των σπριντ που κάνουν, το αν θα παίξουν overlap ή underlap με τον εξτρέμ της πλευράς τους (αν θα πάρουν την εσωτερική ή την εξωτερική σε σχέση με εκείνους για να το πούμε πιο απλά), επιτρέπουν στον ΠΑΟΚ να βάζει πολλούς παίκτες στην αντίπαλη περιοχή, να δημιουργεί ρήγματα, να προκαλεί χάος στις αντίπαλες άμυνες.
Το τακτικό κομμάτι του ρόλου είναι ολόκληρη επιστήμη κι ας μοιάζει απλό. Απαιτεί προσήλωση, τακτική γνώση, διάβασμα του παιχνιδιού, φυσικά προσόντα και ποιότητα.
Τα τελευταία χρόνια, με τον Σίντκλεϊ, τον Ροντρίγκο Σοάρες, τον αλήστου μνήμης Λούκας Τέιλορ, ο ΠΑΟΚ δεν μπορούσε να παίξει το ποδόσφαιρο που θα ήθελε ο προπονητής του. Με τους σημερινούς μπακ, μπορεί.
Την τελευταία φορά που ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου έπαιρνε γκολ (και) από τους μπακ του (Λέο Μάτος, Βιεϊρίνια), ξέρετε τι συνέβη στο τέλος.
Στο παιχνίδι με την Λαμία σκόραρε και ο Ράφα (για δεύτερο συνεχόμενο εντός έδρας παιχνίδι) και ο Σάστρε. Ο Μπάμπα είναι σταθερά μέσα στους κορυφαίους σε κάθε παιχνίδι. Ο Βιεϊρίνια με τα χτυπήματα του είναι πάντα επικίνδυνος, το απέδειξε με το γκολ ισοφάρισης στο Αμπερντίν. Αν στην εξίσωση προστεθεί ένας ταχυδυναμικός μπακ από δεξιά (όπως προβλέπεται), τότε η ισορροπία θα είναι η ιδανική.
