Mετά το τέλος του αγώνα στο Ζάγκρεμπ, περάσαμε έξω από το γραφείο του τεχνικού τιμ της Ντιναμό. Μέσα γίνονταν χαμός, ακούγονταν φωνές και τραγούδια, μόνο σαμπάνιες δεν ακούγονταν. Κάποια στιγμή άνοιξε η πόρτα και βγήκε ο προπονητής της Ντιναμό με το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, σε μια κατάσταση ευτυχίας.
Νωρίτερα, στον αγωνιστικό χώρο, οι παίκτες είχαν στήσει ένα πανηγύρι με τους οπαδούς που κράτησε πολύ ώρα. Κάποιος που δεν ήξερε, θα νόμιζε ότι η Ντιναμό κέρδισε κάποιον τίτλο.
Γενικώς, η αίσθηση που έδιναν οι Κροάτες ήταν ότι ήδη έχουν προκριθεί. Κάπου εκεί, άρχισα να πιστεύω ότι σήμερα όλα μπορούν να γίνουν και ο ΠΑΟΚ δεν το έχει σε πολύ να ανατρέψει αυτό το 2-0.
Όταν μια ομάδα δείχνει ότι πέτυχε κάτι που προφανώς δεν πίστευε, θεωρώντας προφανώς ότι ο αντίπαλός της είναι καλύτερος και κυρίως, όταν πιστεύει ότι το παιχνίδι τελείωσε, τότε ένα είναι βέβαιο. Πως δεν τελείωσε τίποτα.
Ο ΠΑΟΚ την έχει αυτή την ομάδα, άλλωστε το 2-0 του Ζάγκρεμπ είναι ένα ψέμα, διότι δεν αντικατοπτρίζει τα όσα είδαμε στο γήπεδο.
Βεβαίως, στο 2-0 φτάσαμε γιατί ο ΠΑΟΚ παρασύρθηκε μέσα στο παιχνίδι και έχασε το μυαλό του.
Ακόμη κι όταν χάνεις 1-0 και προσπαθείς να ισοφαρίσεις, πρέπει να ξέρεις ότι το 1-0 είναι καλύτερο από το 2-0. Είναι αδιανόητο κάπου στο 70’ να δέχεσαι γκολ σαν το δεύτερο των Κροατών. Λάθη στο κέντρο, ανενόχλητη πάσα, ύπνος στο κέντρο της άμυνας, εκτέλεση από τον φορ.
Η Ντιναμό ήταν απόλυτα συνειδητοποιημένη, μπήκε στο γήπεδο για να λήξει το παιχνίδι 0-0 και στην Τούμπα “ότι βρέξει, ας κατεβάσει”.
Ο ΠΑΟΚ δεν είχε καθαρό μυαλό, πίστεψε ότι πρέπει πάση θυσία να κερδίσει, πάνω στην αφέλεια του έκανε πολλά χοντρά ατομικά λάθη και στην ουσία πρόσφερε δύο γκολ στους Κροάτες κι άρχισε να τρέχει και να μη φτάνει.
Το 2-0, με την εικόνα των ομάδων που είδαμε, ανατρέπεται στην Τούμπα. Απλά αυτό το παιχνίδι θέλει άριστη διαχείριση, ο ΠΑΟΚ δεν πρέπει να χάσει το μυαλό του σε κανένα σημείο του αγώνα.
Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ σ΄ αυτή τη φάση, κι αυτό ξεκίνησε πριν ένα μήνα με τα ντέρμπι, είναι κυρίως πνευματικό. Ποιότητα υπάρχει, ο ΠΑΟΚ μπορεί να διαλύσει τον καθένα, αλλά κάπου το χάνει στην πνευματική προετοιμασία των αγώνων και κατ΄ επέκταση στο έλλειμα συγκέντρωσης σε φάσεις των αγώνων.
