Οι εβδομάδες περνάνε και ο ΠΑΟΚ δείχνει να παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Για να τα καταφέρει όμως, θα πρέπει να παίζει το καλύτερο μέχρι το τέλος και μάλιστα με απόλυτη συνέπεια. Δεν έχει κανένα περιθώριο χαλάρωσης, κάτι που αντιλαμβανόμαστε όλοι πως δεν είναι απλά δύσκολο, είναι απίθανο.
Απλά, η ελπίδα εστιάζεται σε συνδυασμό πάντα με την εικόνα της ομάδας, στο γεγονός πως οι διεκδικητές είναι τέσσερις και πως όλοι οι «μικροί», έχουν κάνει κηδείες.
Πολλοί απορούν πάντως για τους λόγους που η ομάδα έχει αυτή την εντυπωσιακή εικόνα. Αν αναλύσεις λίγο τα δεδομένα, καταλαβαίνεις.
Αρχικά, πέρυσι ο ΠΑΟΚ έδωσε χρόνο σε τρία εκπληκτικά πρότζεκτ. Ο Ντόμινικ Κοτάρσκι, ο Γιάννης Κωνσταντέλιας και ο Κωνσταντίνος Κουλιεράκης, ήταν λογικό στη πρώτη τους επαγγελματική χρονιά με την πίεση μίας ομάδας υψηλών στόχων, να κάνουν σημαντικά λάθη που στοίχισαν. Φέτος; Η εικόνα και των τριών είναι εντυπωσιακή και κακά τα ψέματα, αποτελούν ίσως τους σημαντικότερους άξονες της ομάδας.
Στη συνέχεια, μέτρησε πάρα πολύ ο κορμός που έμεινε από πέρυσι και η προσαρμογή του. Ο Μπράντον, έχει βελτιώσει όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού του, οι Τάισον – Κεντζιόρα που ήρθαν τον Γενάρη, έχουν ξεπεράσει το στάδιο της προσαρμογής.
Και πάμε στην αναβάθμιση των θέσεων. Ο εκτός λειτουργίας περυσινός Βιεϊρίνια, παίρνει τον μεγαλύτερο όγκο των αγώνων ως δεξί μπακ φέτος. Ο Μπάμπα, ήρθε και η διαφορά είναι εμφανή. Ο χαφ Αουγκούστο αποχώρησε, όπως και ο Ντάντας, ο Φελίπε πήγε στα πιτς μια και καλή και επέστρεψε ο Τσιγγάρας, ενώ προστέθηκαν Μεϊτέ, Οζντόεφ, Μάρκος Αντόνιο, συν τον Σβαμπ που παρέμεινε. Για το αν αναβαθμίστηκε η θέση του φορ με τον Σαμάτα αντί του Ολιβέιρα, μάλλον κλείνω με το ναι μετρώντας τα 63 γκολ που έχει πετύχει ο ΠΑΟΚ μέχρι τον μήνα Δεκέμβρη.
Σημαντική λεπτομέρεια, πως ο πρώτος σκόρερ της ομάδας Αντρίγια Ζίβκοβιτς, βγήκε μπροστά από την πρώτη μέρα και η ανανέωση του συμβολαίου του είχε θετικό αντίκτυπο στο παιχνίδι του. Και στους μεσοεπιθετικούς η αναβάθμιση είναι ξεκάθαρη με τον φετινό Ζίφκοβιτς, τον αφηνιασμένο Τάισον, τον ασύλληπτο Κωνσταντέλια και εννοείται τον Κιρίλ Ντεσμπόντοφ που μπαίνει ολοένα και περισσότερο στο κλίμα.
Μέσα απ΄ όλα τα παραπάνω, σε μία καλή ομάδα, ένας παίκτης σαν τον Μουργκ έχει την ευκαιρία να δείξει ότι δεν έδειξε.
Γιατί αποδεικνύεται για ακόμη μία φορά πως η ομάδα κάνει τον παίκτη και όχι το αντίστροφο.
