Προπονητής στις ομάδες κορασίδων -νεανίδων μπάσκετ του ΠΑΟΚ, ο Ευριπίδης Μελετιάδης αναλύει στη FORZA την προσπάθεια αναγέννησης των τμημάτων υποδομής, που άρχισε από το περασμένο καλοκαίρι.
«Είχα πει στο παρελθόν ότι δεν θα ήθελα να ασχοληθώ ξανά με κορίτσια. Το επίπεδο στο ελληνικό γυναικείο μπάσκετ είναι πάρα πολύ χαμηλό, δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον από κανέναν αρμόδιο φορέα. Ωστόσο, αρχίζοντας από πέρσι δειλά-δειλά να κάνω κάποιες προπονήσεις, διαπίστωσα ότι υπάρχουν μικρά κορίτσια, που έχουν ιδιαίτερο ταλέντο. Αυτός ήταν ο λόγος, που έκανα αποδεκτή την πρόταση να επιστρέψω, πρόταση που μου έκαναν οι Νίκος Παπαδόπουλος και Κοσμάς Δάγκουλας, με τους οποίους μας συνδέει μια σχέση εμπιστοσύνης και φιλίας, και οι οποίοι ανέλαβαν την οργάνωση και τη διοίκηση ουσιαστικά των τμημάτων υποδομής του γυναικείου μπάσκετ. Θα ήθελα, λοιπόν, σιγά-σιγά, να είμαστε εμείς οι πρώτοι σε όλη την Ελλάδα, που θα δώσουμε πολύ μεγάλη σημασία στα τμήματα υποδομής, γιατί πραγματικά μπορεί να αναδειχθούν ταλαντούχα κορίτσια, που θα στελεχώσουν και την πρώτη ομάδα του ΠΑΟΚ, αλλά και την εθνική μας. Αυτός, λοιπόν, είναι ο στόχος.
Προβλήματα πάντα υπάρχουν, κι αυτά πηγάζουν κυρίως από το γεγονός ότι ουσιαστικά δεν ασχολείται κανείς με το γυναικείο μπάσκετ. Αυτή τη στιγμή, μαζί με τη συνεργάτιδά μου, τη Σοφία Καμπίτση, που επιπλέον είναι και στα πιο κάτω τμήματα, και μαζί με το ζήλο και το ενδιαφέρον των Παπαδόπουλου και Δάγκουλα, θέλουμε να κάνουμε πραγματικότητα το όραμα που έχουμε, ν’ αρχίσει, δηλαδή, ο ΠΑΟΚ να πρωταγωνιστεί και στα τμήματα υποδομής, με πανελλήνια πρωταθλήματα, να τροφοδοτεί την πρώτη ομάδα και να αναδεικνύει παίκτριες για τις εθνικές ομάδες. Θα θέλαμε να έχουμε περισσότερες ώρες το γήπεδο για να μπορούσαμε να δουλεύουμε ακόμη περισσότερο. Εδώ (σ. σ. στο Παλατάκι), όμως, υπάρχουν τόσα τμήματα, μπάσκετ ανδρών, χάντμπολ, βόλεϊ ανδρών και γυναικών, τμήματα παιδικά-εφηβικά, κορασίδες-νεάνιδες, πού να χωρέσουν όλα αυτά;
Συνήθως τα παιδιά προσελκύονται σε ένα σύλλογο μετά από μια μεγάλη επιτυχία της ομάδας. Αλλά, για μένα, τα προσελκύεις 100% με τη δουλειά σου. Όταν αρχίζεις και δουλεύεις, κι αυτό ακούγεται και αρχίζεις και αναδεικνύεις συνεχώς παίκτριες-θέλει βέβαια και μια υπομονή ενός με δύο χρόνια-τότε θα αρχίσουν να έρχονται σωρηδόν στην ομάδα, όπως γίνονταν και παλιά. Κι αυτό γιατί τα κορίτσια θα ξέρουν ότι εσύ δουλεύεις και παρουσιάζεις κάτι συγκεκριμένο και χειροπιαστό. Φυσικά, και το όνομα του ΠΑΟΚ μπορεί ν’ αποτελέσει το μαγνήτη. Από εκεί και πέρα, όμως, υπάρχουν όλα τα υπόλοιπα, που πρέπει να κάνουμε κι εμείς.
Δυστυχώς, το επίπεδο του γυναικείου μπάσκετ στη χώρα μας είναι πάρα πολύ χαμηλό. Ουσιαστικά, παίζουν τρεις ξένες, κι αν δείτε τις συνθέσεις όλων των ομάδων, είναι αυτές που πετυχαίνουν τους περισσότερους πόντους, με τις Ελληνίδες να περιορίζονται σε μονοψήφιους πόντους. Αν εξαιρέσεις τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, που έχουν τις καλές Ελληνίδες, σε όλες τις υπόλοιπες ομάδες το επίπεδο είναι τραγικό. Αυτό είναι ένα γεγονός, που προξενεί μεγάλη εντύπωση και θέλουμε να το αλλάξουμε. Κι αφού δεν μπορεί ν’ αλλάξει από τους άλλους, θα το αλλάξουμε σιγά-σιγά εμείς.
Δεν μου αρέσει η λέξη παιδαγωγός, γιατί ίσως να μην είμαι και τόσο καλός ως παιδαγωγός. Θα ήθελα, κυρίως, να βοηθήσω με την εμπειρία, που έχω αποκτήσει από όλα τα προηγούμενα χρόνια, να τη μεταδώσω σ΄ αυτά τα κορίτσια και να τους αποτελέσει ένα όπλο για τη μετέπειτα καριέρα τους.
Καλώ τις οικογένειες, που έχουν κορίτσια και θέλουν να παίξουν μπάσκετ, να στηρίξουν την προσπάθειά μας, να έρθουν σε εμάς, γιατί, πραγματικά, γίνεται πολύ καλή δουλειά. Κι αυτή, θ’ αρχίσει να βγαίνει σιγά-σιγά, οπότε, ας το ξεκινήσουν από τώρα, θα είναι κέρδος για όλους.
Υπάρχει τεράστια διαφορά με τις ευρωπαϊκές ομάδες. Μακάρι κάποια στιγμή να δούμε τη γυναικεία ομάδα μπάσκετ του ΠΑΟΚ να μετέχει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Και ίσως τα καταφέρουμε μετά από τρία-τέσσερα χρόνια με αυτά τα νεαρά κορίτσια, με τα οποία έχουμε αρχίσει συστηματικά να δουλεύουμε».
