Η ιστορία μας έχει διδάξει πως μέσα από τις μεγαλύτερες κρίσεις, προκύπτουν οι μεγαλύτερες ευκαιρίες. Ακόμα και στα μεγαλύτερα αδιέξοδα, παντού υπάρχει χώρος για να μπει λιγάκι φως -αυτό που πρέπει να ακολουθήσεις.
Όπως λένε οι Κινέζοι- υπάρχουν δύο τρόποι για να ζει κάποιος. Ο πρώτος, κάνοντας συνεχή παράπονα για το σκοτάδι. Ο δεύτερος, ψάχνοντας τρόπο για να ανάψεις το φως.
Ξέχωρα τι μπορεί να περιμένει κάποιος σε ότι αφορά την μεταγραφική ενίσχυση, τα νέα πρόσωπα, τις καινούργιες προσθήκες, την διαφορά σε κάθε ομάδα την κάνουν οι… παραμένοντες.
Η δική τους εξέλιξη, η δική τους πρόοδος, η δική τους βελτίωση είναι αυτή που στο τέλος της ημέρας / χρονιάς θα έχει παίξει τον μεγαλύτερο ρόλο στην έκβαση της σεζόν.
Αυτό το ρημάδι που οι ξένοι το λένε «step up» είναι ο αστάθμητος παράγοντας, η ατομική υποχρέωση -αν προτιμάτε- που έχουν οι παίκτες του ΠΑΟΚ απέναντι στους εαυτούς τους. Στα ελληνικά, λέγεται αυτοβελτίωση.
Και είναι πολλοί αυτοί που έχουν να αποδείξουν πράγματα.
Διότι δεν μιλάμε για κάποιους που έφτασαν στο ταβάνι τους, αλλά για περιπτώσεις παικτών που μόλις ξεκινάνε την προσπάθεια να αφήσουν το ποδοσφαιρικό αποτύπωμα τους.
Πρώτος – πρώτος, πιθανώς ο πιο προικισμένος όλων. Ο Γιάννης Κωνσταντέλιας καλείται να περάσει από την ρούκι σεζόν, στην χρονιά επιβεβαίωσης. Στην χρονιά που όλοι θα περιμένουν από αυτόν το κάτι παραπάνω. Ο «Ντέλιας» καλείται να εξελίξει το παιχνίδι του, να βάλει σε αυτό νούμερα (γκολ / ασίστ) που θα εκτοξεύσουν την επιδραστικότητα του.
Από κοντά, ο Διόσκουρός του, στα μετόπισθεν. Ο Κωνσταντίνος Κουλιεράκης καλείται να βγει μπροστά, μακριά από την προστατευτική σκέπη του Ίνγκι Ίνγκασον. Ήρθε η ώρα να πάει στο επόμενο επίπεδο, με περισσότερα ηγετικά στοιχεία, λιγότερες επιπόλαιες αποφάσεις, ακόμα μεγαλύτερη σταθερότητα στις εμφανίσεις του.
Ο Λευτέρης Λύρατζης έφτασε τα 23 και θέλει να αφήσει πίσω μία καταραμένη σεζόν γεμάτη τραυματισμούς, στο ξεκίνημα της οποίας είχε δείξει εξαιρετική χημεία με τον Κάλεντ Νάρεϊ. Αν μείνει υγιής, μπορεί να κάνει το μεγάλο come-back, κάποιοι πιθανώς να είχαν ξεχάσει πόσο σημαντική μονάδα μπορεί να αποτελέσει.
Ο Γιάννης Μιχαηλίδης μετά από 16 μήνες ανηφόρας, δείχνει στην προετοιμασία και στα πρώτα φιλικά ότι πατάει γερά στα πόδια του, πριν τραυματιστεί ήταν στόπερ επιπέδου Εθνικής Ελλάδας.
Ο Χάρης Τσιγγάρας σε μία λειψή αριθμητικά μεσαία γραμμή καλείται να αποδείξει ότι η ευρωπαϊκή εμπειρία που απέκτησε με τον ετήσιο δανεισμό του στην Τουλούζ, εξέλιξε το παιχνίδι του, τον έκανε να γυρίσει σοφότερος, πιο σίγουρος, πιο χρήσιμος, πιο ουσιαστικός σε όλες τις φάσεις του παιχνιδιού.
Ο Ντόμινικ Κοτάρσκι μετά από μία εντυπωσιακή πρώτη σεζόν, μπορεί να γίνει μόνο καλύτερος, είναι η φύση της θέσης του τέτοια, που όσα περισσότερα αγωνιστικά χιλιόμετρα γράφει η μηχανή, τόσο καλύτερη γίνεται.
Και για το τέλος ίσως το μεγαλύτερο prospect όλων: Γερός να ‘ναι, ο Στέφανος Τζίμας θα βρει φέτος χώρο, χρόνο και περιθώριο να βγει μπροστά, να μας δείξει τι έχει, να λάμψει.
Αυτή είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα μαγιά, ένα σύνολο από συναρπαστικά ατομικά στοιχήματα. Αν τελικά ο Σαμάτα δώσει όγκο, υπόσταση, ποιότητα στην θέση του σέντερ-φορ, αν ο Νάρεϊ επιστρέψει σε αυτό που ήταν πριν την περιπέτεια της υγείας του, αν ο Τρόοστ-Έκονγκ βρει γρήγορα τα πατήματα του, αν ο Ντάγκλας Αουγκούστο και ο Ζίβκοβιτς περάσουν στο επόμενο -ηγετικό- επίπεδο, τότε ο ΠΑΟΚ μαζί με τις απαραίτητες προσθήκες ως το τέλος του καλοκαιριού θα μπορεί να φτιάξει έναν υγιή και σταθερό κορμό, γύρω από τον οποίο οι διάφοροι ετερόφωτοι παίκτες που έχει στο ρόστερ του, θα μπορέσουν να προσφέρουν κι αυτοί ό,τι έχουν να δώσουν. Σας μοιάζουν όλα αυτά παράλογα να συμβούν;
