To χειμώνα του 2015 ο ΠΑΟΚ απέκτησε τον 34χρονο, τότε, Ρικάρντο Κόστα, που έμεινε ελεύθερος από κάποια… Αλ Σαλίγια του Κατάρ. Μάλιστα, επειδή είχε χάσει την ανταπόκριση από την Αθήνα κι αυτό μεταφράστηκε πως θα πήγαινε στον… Ολυμπιακό (δεν ξέρω αν ο Ολυμπιακός το ήξερε), ο ΠΑΟΚ του έδωσε τελικά συμβόλαιο 1,2 εκατομμυρίου ευρώ.
“Είναι τρελοί” ήταν η πρώτη σκέψη που έκανα, την ώρα που κάποιοι πανηγύριζαν για τη μεταγραφή, με τον ΠΑΟΚ να έχει δώσει απίστευτα για την εποχή λεφτά, για έναν παίκτη που έκανε πρόβα για παλαίμαχος. Εκείνη την εποχή, τα καλά συμβόλαια στον ΠΑΟΚ (π.χ. Μακ) δεν ήταν πάνω από 500 χιλιάδες…
Σε πολύ κόσμο μπορεί να άρεσε η ιδέα ότι ο ΠΑΟΚ πήρε έναν παίκτη που ΠΑΛΙΑ έπαιξε στη Βαλένθια, στην Πόρτο, στην Λιλ και στη Βόλφσμπουργκ. Στην πραγματικότητα, ήταν πεταμένα λεφτά και μάλιστα σε χρόνια, που τα έσοδα ήταν μικρότερα απ΄ ό,τι σήμερα.
Στο μεσοδιάστημα, ο ΠΑΟΚ πλήρωσε αρκετές φορές πολλά λεφτά σε παίκτες που είτε δεν τα άξιζαν, είτε δεν ήταν για το βαλάντιό του. Ήταν “υπερβάσεις” και τρέλες, πολλές φορές αχρείαστες και χωρίς σοβαρό λόγο.
Mε τέτοιες πρακτικές το “κλείνει η χρονιά με ζημίες” ήταν άχαστο.
Κάποια εποχή, ο Ιβάν Σαββίδης είχε μιλήσει για την περίφημη αυτάρκεια. Στην ουσία, μιλούσε για αυτοχρηματοδότηση. Ήθελε να φτιάξει μια ομάδα, που θα ανέβαινε επίπεδο και θα συντηρούνταν με τα έσοδά της. Ό,τι πιο υγιές και ορθολογικό. Σ΄ αυτό στοχεύει και το περίφημο Financial Fair Play της ΟΥΕΦΑ. Έτσι πορεύονται π.χ. οι γερμανικές ομάδες, οι οποίες απαγορεύεται δια νόμου να έχουν μέτοχο με ποσοστό άνω του 50%, και τα καταφέρνουν μια χαρά. Κι αυτό δεν τις κάνει λιγότερο ανταγωνιστικές. Απεναντίας…
Αυτός ο στόχος της αυτοχρηματοδότησης, χλευάστηκε από ένα μέρος της κοινωνίας του ΠΑΟΚ. Ίσως γιατί ένα μέρος της, χρειάζονταν μετάφραση.
Αυτό το καλοκαίρι είδαμε ότι ο ΠΑΟΚ καθυστέρησε στις μεταγραφές. Δεν ξέρω αν υπάρχει κανείς που δεν κατάλαβε ότι το πρόβλημα δεν είναι ότι ο Σαββίδης παράτησε τον ΠΑΟΚ (αστειότητα…), αλλά η δυσκολία στη μεταφορά χρημάτων από τη Ρωσία στην Ελλάδα.
Αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα, αν ο ΠΑΟΚ είχε καταφέρει να πιάσει το στόχο της αυτοχρηματοδότησης.
Από την ώρα που δεν τον έπιασε, θα έπρεπε να διαχειριστεί τα περιουσιακά του στοιχεία, τα έσοδά του και να κάνει το κουμάντο του για να δημιουργήσει μια πιο ανταγωνιστική ομάδα.
Δεν είναι τυχαίο που ο ΠΑΟΚ περίμενε να δει αν θα μπει στους ομίλους έστω και του Κόνφερενς, να κάνει τις πιο δυνατές κινήσεις στα χαφ.
Αυτό το καλοκαίρι ο ΠΑΟΚ πούλησε τρεις (όχι ασήμαντους) παίκτες του, πήρε αρκετά εκατομμύρια και τα διαχειρίζεται με σύνεση. Κάλυψε τα κενά που δημιουργήθηκαν, παίρνει παίκτες ποιότητας, έστω και κάποιους με δανεισμό (μεταθέτοντας τις επενδύσεις για την επόμενη χρονιά), είναι κοντά στο να δημιουργήσει μια πολύ ανταγωνιστική ομάδα, που θα “τσιγκλήσει” το κοινό της, και θα διατηρήσει έναν “αέρα” στο οικονομικό, γιατί το οικονομικό αποτέλεσμα βγαίνει στις 30/6 και μέχρι τότε υπάρχουν πολλά έξοδα και πολύ λιγότερα έσοδα.
Τηρουμένων των αναλογιών, και με δεδομένο το αποτέλεσμα του ΠΑΟΚ του καλοκαιρού, μπορούμε πια να παραδεχτούμε, ότι αυτό το καλοκαίρι ο ΠΑΟΚ λειτούργησε με ΠΟΛΛΗ λογική. Κι αυτό θα το εισπράξει.
