Σαν σήμερα πριν από 18 χρόνια ο ΠΑΟΚ κατακτούσε το κύπελλο, νικώντας με 1-0 τον Αρη στον τελικό του γηπέδου της Τούμπας.
Κάθε φιναλίστ δικαιούταν κάτι λιγότερο από δέκα χιλιάδες εισιτήρια (για την ακρίβεια 9.230), αφού η αστυνομία απαίτησε να υπάρχουν μεγάλες νεκρές ζώνες στις κερκίδες. Στον αγωνιστικό χώρο δεν είχε γίνει κάποιο σπουδαίο παιχνίδι και ο τελικός κρίθηκε με γκολ του Γεωργιάδη στο 25΄ μετά από ωραία πάσα του Μάρκου. Οι «κίτρινοι» προσπάθησαν να απαντήσουν προς το τέλος του αγώνα, αλλά πέρα από το δοκάρι του Μόρις, δεν έκαναν τη μεγάλη ευκαιρία.
Για τους νικητές έπαιξαν οι Τοχούρογλου, Καφές, Κουτσόπουλος, Μάρκος, Οκκάς, Γεωργιάδης, Κούτσης (70′ Χασιώτης), Γιασεμή (74′ Σπάσιτς), Αμπονσά (89′ Νάστος), Εγκωμίτης και Κουκιέλκα.
Πριν καν ο Γιώργος Δούρος βάλει τη σφυρίχτρα στο στόμα του για να δώσει τέλος στον τελικό, οι δέκα χιλιάδες ΠΑΟΚτσήδες στις εξέδρες απαιτούσαν «σήκωσε το, το… τιμημένο, δεν μπορώ, δεν μπορώ να περιμένω». Ηταν τότε που γεννήθηκε το διάσημο, πλέον, σύνθημα, και το οποίο, έναν χρόνο αργότερα, έγινε πανελλήνιο χιτ, όταν η εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου έκανε τη σούπερ έκπληξη, κατακτώντας το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στα γήπεδα της Πορτογαλίας.
Με τη λήξη του αγώνα οι απογοητευμένοι οπαδοί του Αρη έβαζαν φωτιές στα πλαστικά καθίσματα, την ώρα που οι ΠΑΟΚτσήδες αποχωρούσαν από την Τούμπα με προορισμό τον Λευκό Πύργο, όπου θα έδιναν συνέχεια στους ξέφρενους πανηγυρισμούς τους μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
*Το κλίμα για τον τότε μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ Γιώργο Μπατατούδη ήταν τόσο βαρύ, που δεν βρέθηκε καν στο γήπεδο για να παρακολουθήσει τον τελικό από κοντά. Αντί για αυτό, παρέμεινε στο σπίτι του στην Αθήνα, όπου είδε το παιχνίδι από την τηλεόραση. Είναι χαρακτηριστικό επίσης ότι στο γλέντι της κατάκτησης του τροπαίου το βράδυ του τελικού, δεν παραβρέθηκε κανένα μέλος της διοίκησης. Κι αυτό μετά από απαίτηση των ποδοσφαιριστών που υποστήριξαν ότι αφού ήταν όλη τη σεζόν μόνοι τους, ήθελαν να το γιορτάσουν και μόνοι τους …
