Οι τρεις κεντρικοί αμυντικοί δεν σημαίνει απαραίτητα και πρόβλημα μπροστά. Με τρεις παίζει πίσω και ο Γκουαρντιόλα στην Σίτι, αλλά σε φάση επίθεσης το σύστημα απλώνεται σε κάτι που μοιάζει με 3-2-5! Με τρεις πίσω παίζει και η Αταλάντα και επί δύο χρόνια σκοράρει σαν πολυβόλο, έχει την πιο παραγωγική επίθεση στην Serie A. Το θέμα δεν είναι τι παίζεις, αλλά με ποιους το παίζεις.
Είναι σαν να βλέπεις σε επανάληψη το ίδιο έργο. Οι συμπτώσεις είναι τρομερές. Στα περσινά πλέι-οφ, ο ΠΑΟΚ είχε πάρει ήδη την απόφαση να απομακρύνει τον αθλητικό του διευθυντή Μάριο Μπράνκο, το έργο του οποίου δεν είχε κριθεί επιτυχημένο.
Στα φετινά, ο ΠΑΟΚ έχει ήδη αποχαιρετίσει τον αθλητικό του διευθυντή Όλαφ Ρέμπε, το έργο του οποίου δεν κρίθηκε επιτυχημένο.
Πέρσι, ο Αμπέλ Φερέιρα αποφάσισε να αλλάξει τακτικό σχηματισμό και να παίξει με τριάδα στην άμυνα στην τέταρτη αγωνιστική των πλέι-οφ. Φέτος, αυτό έγινε στην πέμπτη.
Στα περσινά πλέι-οφ, ο ΠΑΟΚ κατάφερε με την αλλαγή σχηματισμού να σώσει την παρτίδα, να δέσει την άμυνα, να θυσιάσει το θέαμα στον βωμό της ουσίας και να τερματίσει δεύτερος και… προβληματισμένος.
Στα φετινά, με την αλλαγή σχηματισμού, ο ΠΑΟΚ δείχνει σε θέση να σώσει την παρτίδα, θυσίασε το θέαμα στον βωμό της ουσίας και δείχνει ικανός να τερματίσει δεύτερος και… προβληματισμένος.
Η μεγάλη διαφορά είναι ότι η δεύτερη θέση πέρσι, σου έδινε το όνειρο για το κυνήγι του Champions League. H δεύτερη θέση φέτος είναι απλώς μία ασπιρίνη για τον πονοκέφαλο.
Μιας και πιάσαμε τα περσινά πλέι-οφ, από τότε είχε να κάνει ο Δικέφαλος ένα σερί τριών αγώνων δίχως να δεχθεί γκολ πίσω. Δεν είναι σύμπτωση, ούτε τυχαίο.
Η συνθήκη ήταν η ίδια. Κουρασμένοι, σκασμένοι, επιβαρυμένοι αντίπαλοι, με παίκτες στα κόκκινα που μόλις είδαν πολυκοσμία στα μετόπισθεν του ΠΑΟΚ, κόλλησαν. Δεν είχαν την ενέργεια, τα τρεξίματα, την σπιρτάδα να την διασπάσουν.
Ακριβώς το ίδιο πρόβλημα δηλαδή που είχε και ο Δικέφαλος. Με έναν παίκτη λιγότερο μπροστά (από το 4-2-3-1 στο 3-4-2-1), ο ΠΑΟΚ απέτυχε να σκοράρει απέναντι στον μισό Παναθηναϊκό και τον Άρη των 12 επαγγελματιών στην Τούμπα και πρωταγωνίστησε σε ένα ακόμα σβηστό 0-0 στο ΟΑΚΑ απέναντι στην ΑΕΚ.
Ακριβώς το ίδιο πρόβλημα που παρουσιάζει και τώρα δηλαδή. Απέναντι στο τριφύλλι, η ομάδα του Πάμπλο Γκαρσία είχε πρόβλημα να προσεγγίσει το τελευταίο τρίτο του γηπέδου, απείλησε λίγο και έμοιαζε πολύ πιο προβλέψιμη. Όσο περνούσε η ώρα, η μπάλα έβγαινε με δυσκολία μπροστά, τα μέτρα από την αντίπαλη περιοχή έμοιαζαν περισσότερα από όσα στην πραγματικότητα ήταν.
Σκεφτείτε κάποιον που πρέπει να σκεπαστεί στο κρεβάτι με μία κουβέρτα που μπήκε στο πλύσιμο. Αν την τραβήξει και σκεπάσει το κεφάλι, θα είναι ζεστός πάνω, αλλά τα πόδια θα κρυώνουν. Αν προσπαθήσει να ζεστάνει τα πόδια του, το κεφάλι θα μείνει ακάλυπτο.
Κάπως έτσι είναι και η κατάσταση με τον τακτικό σχηματισμό του ΠΑΟΚ. Πρόσθεσε έναν κεντρικό αμυντικό, δένοντας την άμυνα του, έγινε ελλειμματικός μπροστά. Αφαιρεί έναν αμυντικό για να γίνει πιο δημιουργικός και αίφνης γίνεται αφελής πίσω. Το σύστημα δεν είναι ούτε το πρόβλημα, αλλά ούτε και η λύση. Το πραγματικό πρόβλημα είναι η κοντή κουβέρτα.
Ό,τι κι αν επιλέξει να παίξει ο ΠΑΟΚ την επόμενη χρονιά ως βασική τακτική φιλοσοφία, οφείλει να έχει περισσότερα και ποιοτικότερα βέλη στην φαρέτρα του. Πιο μοντέρνους και πιο λειτουργικούς παίκτες. Πιο ταχυδυναμικούς και πιο αθλητικούς ποδοσφαιριστές. Η εικόνα του στο χορτάρι δίχως τους Ζίβκοβιτς, Τζόλη, Ελ-Καντουρί ήταν πολύ πολύ προβληματική. Διότι για πολλοστή φορά αποδείχθηκε ότι το φετινό του ρόστερ είναι αρκετά ρηχό. Μετά την 14ή-15η επιλογή, η ποιοτική στάθμη πέφτει αισθητά. Οι ευκαιρίες που δόθηκαν σε όλους είναι πολλές και το συμπέρασμα που βγαίνει είναι σχεδόν ασφαλές πια…
ΟΡΟΣΗΜΟ
Στις πρόσφατες συναντήσεις του με τα στελέχη του ΠΑΟΚ, ο Ιβάν Σαββίδης συζήτησε για προγραμματισμό με βάθος πενταετίας, με ορόσημο το 2026 που συμπληρώνονται τα 100 χρόνια από την ίδρυση του συλλόγου.
Ασφαλώς και πρόκειται για ένα ανεπανάληπτο ορόσημο, η σημειολογική του σημασία είναι μοναδική. Ωστόσο, το αγωνιστικό ορόσημο, θαρρώ πως πρέπει να είναι κάνα δυο χρόνια νωρίτερα.
Η ανακοίνωση από την UEFA του νέου format του Champions League που θα ισχύσει για την τριετία 2024-27 και η ματαίωση των σχεδίων για την κλειστή European Super League δεν αφήνει ανεπηρέαστο το ελληνικό ποδόσφαιρο και κατ’ επέκταση τον ΠΑΟΚ.
Η δέσμευση για ομίλους με 10 παιχνίδια (και όχι με 6 όπως μέχρι σήμερα) και η αλλαγή στα οικονομικά μερίδια λογικά θα επιφέρει ακόμα μεγαλύτερη οικονομική ανισότητα ανάμεσα σε αυτούς που κουνάνε και σε αυτούς που δεν κουνάνε το σεντόνι. Μία ψαλίδα, που αν ανοίξει, δύσκολα μπορεί να κλείσει στην συνέχεια, ειδικά σε πρωταθλήματα δεύτερης ταχύτητας όπως το ελληνικό, που οι υπόλοιποι πόροι είναι σαν… ψίχουλα μπροστά στα χρήματα από το Champions League.
Ο ΠΑΟΚ πρέπει να κάνει ότι περνάει από το χέρι του ώστε να δημιουργήσει μία τόσο δυνατή, μία τόσο ανταγωνιστική ομάδα που θα είναι σε θέση αρχής γενομένης από το καλοκαίρι του 2024 να κάνει το άλμα στους ισχυρούς, που θα τον αλλάξει επίπεδο. Αυτό είναι το πρώτο αληθινό ορόσημο για τον σύλλογο.
