Ό,τι και να πούμε, ό,τι και να γράψουμε, αυτή η νίκη επί της Αμπερντίν θα μνημονεύεται για χρόνια. Τέτοια εξέλιξη σπάνια συναντάμε και φυσικά η τρέλα που βγαίνει στο τέλος είναι ατελείωτη. Εδώ πριν 25 χρόνια ο ΠΑΟΚ είχε κάνει κάτι τέτοιο στον Βύρωνα με τον Αθηναϊκό κι ακόμη δεν το ξεχνάμε…
Είναι η εξέλιξη τόσο απίστευτη, είναι αυτό το συναίσθημα που από τα τάρταρα πηγαίνει στον Όλυμπο, που όλα τα άλλα μπορούν να περάσουν και σε δεύτερη μοίρα. Για όλους, όχι βέβαια για την ομάδα που πρέπει να αναλύσει καλά τον αγώνα. Δεν μπορεί αυτή η περίεργη αναμέτρηση να ξεχαστεί έτσι και να περάσει χωρίς μεγάλη ανάλυση από πλευράς ασπρόμαυρων. Όταν ο ΠΑΟΚ κερδίζει είναι καλά, αλλά όταν χάνει τον έλεγχο πρέπει να προβληματίζεται.
Ένα θέμα αποτελεί το παγωμένο και απαράδεκτο ξεκίνημα του ΠΑΟΚ στο δεύτερο μέρος. Πώς; Γιατί τέτοια κατάσταση; Πώς είναι δυνατόν να γίνονται τόσα αβίαστα λάθη που βοηθούν τον αντίπαλο να πιστέψει ότι έχει τη δυνατότητα να κερδίσει τον ΠΑΟΚ; Τι μπορεί να έφταιξε; Τα δύο στόπερ και ειδικά ο Εκόνγκ, γιατί έχασαν την αυτοκυριαρχία τους; Το κέντρο γιατί εκτέθηκε έτσι; Πώς ο ΠΑΟΚ δέχθηκε μετάβαση από την αντίπαλη περιοχή;
Όσο ενδιαφέρον έχει αυτή η κατάσταση, άλλο τόσο είναι και το πώς ο ΠΑΟΚ ξαναβρήκε την ισορροπία του; Ήταν οι προσωπικότητές που μπήκαν; Το 2-1 που άλλαξε το μομέντουμ; Η αίσθηση ότι είναι με την πλάτη στον τοίχο; Έτσι πρέπει να γίνεται όμως, όπως και στη Φινλανδία;
Θέλει ανάλυση και το πάθημα να γίνει μάθημα, ειδικά τώρα που ακολουθούν οι μεγάλοι αγώνα με ΑΕΚ και Ολυμπιακό που φυσικά δεν θα χαριστούν αν βρουν την ευκαιρία.
