Δεν χρειάζεται να ωραιοποιούμε κάτι που δεν ήταν ωραίο. Το 13ο φετινό ευρωπαϊκό παιχνίδι του ΠΑΟΚ δεν ήταν τυχερό, εκεί έσπασε το αήττητο στο φετινό Conference League. Έσπασε με τον πιο παράξενο τρόπο, εκεί που δεν το περίμενε κανείς. Με τρόπο που δεν περίμενε κανείς. Στο Ζάγκρεμπ εμφανίστηκε μία άλλη ομάδα, όχι ο ΠΑΟΚ. Όχι, ο φετινός ΠΑΟΚ…
Η ειλικρίνεια κάνει πάντα μεγαλύτερο καλό από την ψευδαίσθηση. Η τωρινή Ντινάμο Ζάγκρεμπ είναι δεδομένα λιγότερο ποιοτική από εκείνη του καλοκαιριού που αποκλείστηκε (οριακά) από την ΑΕΚ.
Έχασε πιθανώς τους τέσσερις κορυφαίους της παίκτες, ασθμαίνει στο πρωτάθλημα της, όπου βλέπει την πλάτη της Ριέκα και της Χάιντουκ, παρότι μετρά 6 σερί τίτλους. Κι όμως, στο «Μάξιμιρ» έκανε το τέλεια τακτικά παιχνίδι. Είναι πιθανώς καλύτερη τακτικά ομάδα από εκείνη του περασμένου καλοκαιριού, ακριβώς επειδή έχει αίσθηση των αδυναμιών της.
«Διάβασε» όλο το παιχνίδι του ΠΑΟΚ, έσβησε όλα τα ατού του, χτύπησε σε κάθε αδυναμία του, εκμεταλλεύτηκε κάθε λάθος του. Το 2-0 μοιάζει πλέον με ένα πανύψηλο βουνό που πρέπει να σκαρφαλώσει ο Δικέφαλος αν θέλει να συνεχίσει το φετινό ευρωπαϊκό του ταξίδι.
Δεν πρέπει να υπάρχει άλλο παιχνίδι φέτος που να μην υπάρχει ούτε ένας διακριθείς. Ο Κοτάρσκι δεν φέρει ευθύνη σε κάποιο γκολ, αλλά έμοιαζε ασταθής και νευρικός, θυμηθείτε ένα εύκολο σουτ στην επανάληψη που του φεύγει από την αγκαλιά.
Ο Γιόνι Ότo χρεώνεται το μοιραίο λάθος στο πρώτο γκολ. Ο Κεντζιόρα έχει λάθος εκτίμηση στο δεύτερο γκολ. Ο Κουλιεράκης έχει κάνει ατομικό ρεκόρ λανθασμένων μεταβιβάσεων και ο Μπάμπα έμοιαζε αφηρημένος και γεμάτος από ημιτελείς ενέργειες.
Ο Μεϊτέ δεν κυριάρχησε στο κέντρο και ο Οζντόεφ πέρασε απαρατήρητος. Ο Ντέλιας δεν σκάρωσε ούτε μία ολοκληρωμένη ενέργεια, ο Τάισον ήταν νευρικός, ο Ζίβκοβιτς άοσμος και ο Μπράντον απαρατήρητος.
Καμία από τις αλλαγές, με εξαίρεση τον Μουργκ, δεν είχε επιδραστικό ρόλο, δεν άλλαξε το μομέντουμ. Ο ΠΑΟΚ είχε κοντά στο 65% κατοχής και έκανε την πρώτη του τελική στην αντίπαλη εστία στο 94ο λεπτό. Ήταν μία σέντρα σουτ.
Οι Κροάτες αμύνθηκαν βαθιά, έδωσαν χώρο και μπάλα, αλλά το έκαναν με σύνεση και έναν εκνευριστικά σωστό τρόπο, έβαζαν πόδια στο σωστό timing, είχαν αλληλοκαλύψεις και απόλυτη ψυχραιμία.
Από την άλλη, ο ΠΑΟΚ έμοιαζε παγιδευμένος σε ένα ληθαργικό τέμπο, ήταν οκνηρός και βιαστικός, με πολλά εύκολα λάθη συγκέντρωσης και μπλοκαρισμένου μυαλού. Δεν έβγαλε ούτε μισή φάση στο επιθετικό τρανζίσιον, δεν έβγαλε ούτε μισή φάση από συνδυαστικό ποδόσφαιρο σε μικρούς χώρους που είναι το σήμα κατατεθέν, δεν πήρε τίποτα από τις στατικές φάσεις, αλλά ούτε κι από κάποια ατομική ενέργεια.
Εικόνα μιας επιπόλαιης ομάδας και ο φετινός ΠΑΟΚ δεν είναι επιπόλαιη ομάδα. Τον έκανε να μοιάζει έτσι μια ομάδα που έπαιξε υποδειγματικά, χωρίς να κάνει τίποτα το εντυπωσιακό. Η Ντινάμο έκανε απλά τα… βασικά. Τα έκανε όμως τέλεια.
Ο ΠΑΟΚ του Ζάγκρεμπ δεν είχε μεγάλη διαφορά από τον ΠΑΟΚ του Σπλιτ. Μόνο που τότε ήταν ακόμα μία ομάδα χωρίς σταθερές. Τότε, πήγε να πάρει σβηστά το 0-0, τα κατάφερε διότι όσα χοντρά λάθη έκανε (για παράδειγμα ένα δώρο του Έκονγκ) δεν τα πλήρωσε, οι παίκτες της Χάιντουκ σημάδευαν τα δοκάρια. Τώρα, τα λάθη πληρώθηκαν τοις μετρητοίς, διότι ο Μπρούνο Πέτκοβιτς είναι ένας φορ παγκόσμιας κλάσης. Για όσους πιθανώς δεν το θυμούνται είναι εκείνος που με γκολ στο 117ο λεπτό έστειλε τον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου στα πέναλτι, όπου η Κροατία απέκλεισε την Βραζιλία.
Τώρα; Τέλειωσαν όλα; Όχι. Τίποτα δεν τελειώνει, μέχρι να… τελειώσει. Αυτός ο ΠΑΟΚ έχει πετύχει φέτος σχεδόν τα πάντα, εκτός από μία τέτοια μεγάλη ανατροπή. Μπορεί να το κάνει απέναντι σε αυτή την Ντινάμο Ζάγκρεμπ; Αν δεν το κάνει, θα έχει αποκλειστεί από μία ομάδα που σίγουρα δεν είναι καλύτερη του…
