Τι χρονιά; Τι έχουμε ζήσει; Από την αρχή και το περιπετειώδες καλοκαίρι μέχρι και τώρα τελευταία με τα πολλά μεγάλα ματς. Απίστευτη ποδοσφαιρική κατάσταση με τόσα πολλά μαθήματα από το ίδιο το παιχνίδι.
Ας μη γυρίσουμε πίσω σε όλη τη χρονιά και τα χιλιογραμμένα του καλοκαιριού με το πώς χτίστηκε αυτό το σύνολο μέσα από την τεράστια αγωνία των προκρίσεων. Ας επιστρέψουμε στον τελευταίο μήνα με τα πολλά και μεγάλα ματς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Εδώ που η ομάδα δυσκολεύτηκε πολύ, έχασε σε φρεσκάδα και σε εντάσεις, έχασε και με απίστευτο τρόπο την πρόκριση στον τελικό κυπέλλου. Αυτά τα δύο, τα συνεχόμενα ντέρμπι, αλλά και ο ημιτελικός φόρτωσαν πολύ τους παίκτες. Τους έφθασαν σε ένα σημείο μπλοκαρίσματος, το περίφημο… ξεζούμισμα που είπε ο Λουτσέσκου.
Δεν είχαν πλέον ένταση στο παιχνίδι τους. Δεν είχαν ιδέες. Έβγαζαν φόβο και έκαναν συνεχώς δεύτερες σκέψεις. Τα έκαναν όλα… μαγκωμένοι και κάπως έτσι έδειχναν προβλέψιμοι. Δεν ήταν το… 4-2-3-1 που τους δημιουργούσε τέτοια εικόνα. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Ο Λουτσέσκου τα είδε. Τα ανέλυσε. Τα ζύγισε στο μυαλό του και τα εξήγησε. Φυσικά έπρεπε να δώσει και λύσεις. Έπρεπε να ξεμπλοκάρει το μυαλό των παικτών του. Πώς; Τόσο εύκολα… «Μάγκες. Μπροστά μας έχουμε αγώνα για να μπούμε στους 8 της Ευρώπης. Τι άλλο θέλετε δηλαδή για να τα ξεχάσουμε όλα και να μπούμε σα να δίνουμε το πιο μεγάλο ματς της ζωής μας»;.
Ο ΠΑΟΚ μπήκε με την Ντίναμο και έκανε φοβερή προσπάθεια, ενώ τώρα πρέπει να βρει τον τρόπο ώστε με το ίδιο σκεπτικό να αντιμετωπίζει και τα άλλα παιχνίδια.
Μπορεί να το πετύχει αυτό η ομάδα; Ο στόχος πάντως είναι να παίζει με την ίδια ένταση. Όσο περισσότερο γίνεται με αυτή την αποφασιστική νοοτροπία. Και ας παίζει συνέχεια με… 4-2-3-1. Ποιος ασχολείται με αυτά ακόμη;
