Όσοι γνωρίζουν τη δουλειά του Ράζβαν Λουτσέσκου, αντιλαμβάνονται πως σε κάθε καινούργιο πρότζεκτ ο χρόνος που χρειάζεται για να παρουσιάσει μια σταθερή ομάδα, είναι ακριβώς τέσσερις μήνες.
Τόσο του παίρνει για να εντάξει τους νέους στη δική του νοοτροπία και να πείσει το γκρουπ πως υπό την καθοδήγησή του δεν θα αδικηθεί κανείς.
Έτσι λοιπόν και φέτος, ο Νοέμβριος ήταν ονειρικός για την ομάδα του με κορυφαίες στιγμές το ντόρτι στο Καραϊσκάκη και το διπλό στη Φρανκφούρτη όπου και τον στέλνει απευθείας στους 16 της διοργάνωσης.
Η ονειρική Πέμπτη στη Γερμανία, παίζει καθοριστικό ρόλο και στις εγχώριες διοργανώσεις. Στο πιθανό σενάριο πρόκρισης και των τριών στον ενδιάμεσο γύρο του Κόνφερενς Λιγκ, ο ανταγωνισμός του ΠΑΟΚ θα επιβαρυνθεί με άλλα – μίνιμουμ – δύο παιχνίδια υψηλής έντασης μέσα στον Φλεβάρη, τη στιγμή που τα συγκεκριμένα απογεύματα εμείς θα τρώμε ποπ κορν και θα αμπελοφιλοσοφούμε. Και αν προσθέσουμε το γεγονός πως έχουν τοποθετηθεί και από δύο παιχνίδια υψηλής έντασης σε εκείνο τον μήνα για το κύπελλο, τότε για τον ΠΑΟΚ ο Φεβρουάριος θα είναι η χρυσή του ευκαιρία για να βγει μπροστά, με δεδομένο πως τους έχει όλους στη Τούμπα και θα τους πετύχει επιβαρυμένους όταν έρθει η στιγμή. Τα καλά του διπλού της Φρανκφούρτης, μπορεί να μας συνοδεύουν καιρό και στο τέλος, όταν θα κάνουμε ταμείο, να υπολογίζουμε πολύ εκείνη τη στιγμή.
Το ποδόσφαιρο είναι συγκυρία, είναι τύχη, είναι ικανότητα. Ο ΠΑΟΚ που όλο το καλοκαίρι με ελλιπές ρόστερ έπαιζε παιχνίδια στη κόψη του ξυραφιού, σήμερα, είναι αυτός που άνετος παρακολουθεί την πίεση που προκλήθηκε στους υπόλοιπους μέσα από τις διαδικασίες των αγώνων. Οι καιροί αλλάζουν, όπως βέβαια μπορεί να γυρίσει και ανάποδα το έργο. Σήμερα που ο ΠΑΟΚ είναι στον αφρό, με δύο κακές βραδιές να βρεθεί στο καναβάτσο.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο Ράζβαν Λουτσέσκου ως μετρ της πνευματικής διαχείρισης, είναι ταμάμ για τον ΠΑΟΚ. Σε μία χώρα που ο ανταγωνισμός θεωρεί δεδομένο πως πρέπει να έχει αβάντα, ο ΠΑΟΚ ως μοναδικός εκπρόσωπος εκτός κέντρου που διεκδικεί πράγματα, είναι αναγκασμένος σε μία τακτική απόλυτης συγκέντρωσης και άκρατου επαγγελματισμού. Δεν τον παίρνει να είναι χαλαρός, δεν τον παίρνει να επαναπαύεται.
Ο Ρουμάνος, το έχει καταλάβει μία χαρά και ο βασικός άξονας της δουλειάς του είναι αυτός. Και στους ρυθμούς του δουλεύουν όλοι οι υπόλοιποι.
