Η ιστορία της Λίνκολν είναι σαν παραμύθι στο οποίο ο ΠΑΟΚ θέλει να επιβάλλει ένα… unhappy end, στην πρεμιέρα των ομίλων του Conference League.
Η Λεωφόρος Γουίνστον Τσόρτσιλ η κύρια οδική αρτηρία που συνδέει την χώρα με την Ισπανία είχε κατεβάσει και πάλι τις μπάρες, οι οδηγοί θα έπρεπε να περιμένουν στωικά την άφιξη ενός ακόμα αεροπλάνου. Έξω από την αίθουσα αφίξεων ο δημοσιογράφος Ronnie Esplin έψαχνε να βρει το ταξί που είχε ναυλώσει για να τον μεταφέρει στο ξενοδοχείο.
– «Για ποιο σκοπό ήρθατε στο Γιβραλτάρ κύριε; Για διακοπές; Για δουλειά;».
– «Ήρθα για την αναμέτρηση της Λίνκολν με την Σέλτικ. Είμαι δημοσιογράφος και πρέπει να καλύψω το παιχνίδι. Εσείς θα πάτε στο γήπεδο;».
Ο οδηγός γέλασε σαρδόνια, πως μπορεί να έλειπε από ένα τέτοιο κοσμοϊστορικό γεγονός; Όλο το Γιβραλτάρ ζούσε για αυτό, ήταν το γεγονός της χρονιάς.
– «Μάλιστα κύριε. Θα βρίσκομαι στο γήπεδο. Είμαι ο αριστερός μπακ της Λίνκολν!».
Μερικές ώρες αργότερα, μία χούφτα ημι-επαγγελματιών, οι περισσότεροι των οποίων είχαν μόλις ολοκληρώσει την βάρδια τους, κέρδιζαν με 1-0 την Σέλτικ στο ντεμπούτο του Μπρένταν Ρότζερς -ακόμα και σήμερα θεωρείται μία από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία των Σκωτσέζων.
Μια παρέα που αποτελούνταν από δύο αστυνομικούς (ένας εξ’ αυτών ήταν ο «χρυσός» σκόρερ), έναν τελωνειακό, έναν υπάλληλο ναυτιλιακής εταιρίας, έναν δημόσιο υπάλληλο, έναν υδραυλικό και πέντε ποδοσφαιριστές πλήρους απασχόλησης είχε βάλει κάτω μία ομάδα, της οποίας ο αρχηγός εισέπραττε σε ένα μήνα, όσα εκείνοι σε όλο τον χρόνο!
ΕΝΑΣ ΒΡΑΧΟΣ ΟΛΟΣ ΚΙ ΟΛΟΣ!
Τα «κόκκινα διαβολάκια» (Red Imps) από το Λίνκολν λύγισαν στον επαναληπτικό (ήττα με 3-0), όμως το έπος του 2016 στον δεύτερο προκριματικό γύρο του Champions League αποτελεί φωτεινό αθλητικό φάρο σε μία χώρα που στην ουσία δεν είναι παρά ένας… βράχος.
Αυτός ο βράχος αποτελεί το σημείο τομής ανάμεσα σε δύο ηπείρους, την Ευρώπη και την Αφρική. Ένα κομμάτι γης 6,8 τετραγωνικών χιλιομέτρων που βρίσκεται εντός των ισπανικών συνόρων, μία βραχώδης χερσόνησος που ανήκει διοικητικά στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Μία λωρίδα γης στην οποία «στριμώχνονται» περίπου 34.000 ψυχές (από τις πλέον πυκνοκατοικημένες περιοχές της γης), μα στην οποία δραστηριοποιούνται πάνω από 60.000 επιχειρήσεις, καθώς το Γιβραλτάρ αποτελεί έναν φορολογικό παράδεισο.
Η έλλειψη δασμών κάνει την διαβίωση πολύ πιο φθηνή από ότι σε μία μέση ευρωπαϊκή χώρα. Το ένα λίτρο βενζίνης οριακά κοστίζει ένα ευρώ, τα τσιγάρα είναι από τα πιο φθηνά στην Ευρώπη, ο μέσος μισθός φτάνει τα 3.000 ευρώ, όμως τα ενοίκια και τα ακίνητα είναι απλησίαστα -ο χώρος δεν επαρκεί.
ΜΙΑ ΧΩΡΑ, ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον με αγγλικές επιρροές, το ποδόσφαιρο έχει βαθύτατες καταβολές. Οργανωμένο ποδόσφαιρο παίζεται στον «βράχο» εδώ και πάνω από έναν αιώνα, όμως μόνο το 2016 και μετά από πολυετείς δικαστικές διαμάχες που έφτασαν μέχρι το CAS, η FIFA έκανε το Γιβραλτάρ επίσημο μέλος της.
Και κάπου εκεί ξεπρόβαλλε η Λίνκολν Ρεντ Ιμπς. Η ομάδα που κατάφερε να ενώσει, να διαφημίσει, να βάλει στον χάρτη μία ολόκληρη χώρα που χρειάζεται μεγεθυντικό φακό για την βρεις.
Μία ομάδα με ετήσιο μπάτζετ που μετά βίας φτάνει ένα καλό συμβόλαιο του ΠΑΟΚ κατάφερε αυτό που μόνο στο ποδόσφαιρο μπορεί να γίνει. Να ζήσει ένα παραμύθι στο οποίο ο Δικέφαλος θέλει να βάλει unhappy end αρχής γενομένης την Πέμπτη.
Για την Λίνκολν και το Γιβραλτάρ η πρεμιέρα των ομίλων του Conference League είναι σαν εθνική εορτή. Το αποτέλεσμα δεν έχει καμία σημασία. Η παρουσία και μόνο, θα μνημονεύεται στις επόμενες γενιές ως μία από τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές υπερβάσεις στην ιστορία του ποδοσφαίρου…
* Η Λίνκολν είναι η πιο πετυχημένη ομάδα της χώρας, έχοντας στην τροπαιοθήκη της 25 Πρωταθλήματα (εκ των οποίων 14 σερί από το 2003 ως το 2016) και 18 Κύπελλα Γιβραλτάρ.
* Η Λίνκολν έγινε η πρώτη ομάδα από το Γιβραλτάρ που παίζει σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, που σκόραρε, κέρδισε, προκρίθηκε σε νοκ-άουτ ζευγάρια και φυσικά η πρώτη μπαίνει σε ομίλους. Κατέχει κι ένα ευρωπαϊκό ρεκόρ, αφού έμεινε αήττητη στο πρωτάθλημα για 1959 ημέρες (88 παιχνίδια) από τον Μάιο του 2009 ως τον Σεπτέμβριο του 2014!
ΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΤΟΥ ΓΙΒΡΑΛΤΑΡ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ
Το πρόγραμμα του History Channel για τα πιο παράξενα αεροδρόμια το κατέταξε στην πέμπτη θέση σε όλο τον κόσμο, οι ισχυροί άνεμοι, ο μικρός αεροδιάδρομος καθιστούν τις προσγειώσεις σε αυτό (ειδικά τους χειμερινούς μήνες) μία μικρή περιπέτεια.
Σε κάθε αναχώρηση ή άφιξη, οι μπάρες στην κεντρική οδική αρτηρία της Λεωφόρου Γουίνστον Τσόρτσιλ κατεβαίνουν και τα αυτοκίνητα ακινητοποιούνται, αφού η πίστα του αεροδρομίου τέμνεται με τον σημαντικότερο δρόμο που οδηγεί προς την ισπανική επικράτεια, κάτι μοναδικό, όπως μοναδική είναι και η περίπτωση του Γιβραλτάρ, που ανήκει διοικητικά στο Ηνωμένο Βασίλειο και αποτελεί ένα μωσαϊκό εθνοτήτων (Άγγλοι, Ισπανοί, Πορτογάλοι, Ιταλοί -κυρίως Γενοβέζοι, Μαλτέζοι) που ζουν αρμονικά σε ένα κομμάτι γης που δεν μπορεί να συγκριθεί με οτιδήποτε άλλο στην Γηραιά Ήπειρο.
ΕΝΑ ΓΗΠΕΔΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
Σε αυτή την στενή λωρίδα γης δεν υπάρχει ούτε τετραγωνικό εκατοστό αναξιοποίητο, δεν υπάρχει χώρος για να χτιστεί κάτι νέο. Η πρώτη εμφάνιση ενός εγχώριου πρωταθλήματος ποδοσφαίρου βρίσκεται στο μακρινό 1905, αλλά μόλις το 2019 η Gibraltar National League πήρε την επίσημη μορφή της. Από τις 17 ομάδες που δήλωσαν συμμετοχή, άντεξαν μόλις οι 11, όμως υπάρχει κάτι ακόμα πιο μοναδικό σε αυτή την παράξενη λίγκα. Όλες οι αναμετρήσεις διεξάγονται στο ένα και μοναδικό γήπεδο της χώρας, το Victoria Stadium (χωρητικότητας 5.000 θεατών και με συνθετικό χλοοτάπητα) το οποίο είναι η έδρα όλων των ομάδων της χώρας. Ως εκ τούτου η Λίνκολν προπονείται σε ενοικιαζόμενες εγκαταστάσεις είτε εντός του Γιβραλτάρ είτε σε κοντινές ισπανικές πόλεις (Σαν Ρόκε, Αλγεθίρας), ενώ όλες οι προπονήσεις είναι αυστηρά απογευματινές ή βραδινές, αφού αρκετοί παίκτες ή μέλη του τεχνικού τιμ εργάζονται σε άλλες δουλειές. Ένα κακό σουτ, μία δυνατή απομάκρυνση μπορεί να στείλει την μπάλα για πάντα στα νερά της Μεσογείου.
ΕΤΣΙ ΕΓΡΑΨΕ ΤΟ ΕΠΟΣ
Μέσα σε ένα καλοκαίρι έπαιξε σε τρεις διαφορετικές ευρωπαϊκές διοργανώσεις! Απέκλεισε την Φόλα Ες από το Λουξεμβούργο στον πρώτο προκριματικό του Champions League (5-0, 2-2), όμως η ρουμανική Κλουζ δεν ήταν για τα δόντια της (0-2, 1-2). Έμεινε εκτός πλέι-οφ Europa League από την Σλόβαν Μπρατισλάβας (που θα ξαναβρεί στους ομίλους του Conference) με 1-1 και 3-1, όμως μπήκε στους ομίλους του Conference League αποκλείοντας στην παράταση την λετονική Ρίγα (1-1, 3-1). «Θεέ μου, δεν μπορώ να αναπνεύσω», σχολίασε στο Twitter ο Κυβερνήτης της χώρας Φαμπιάν Πικάρδο, ο αθλητικός διευθυντής Χοσέ Γκαγιάρδο μίλησε για «όνειρο», ενώ ο πρόεδρος Ντίλαν Βιάγας μίλησε για την καρδιά μιας ομάδας που απέκλεισε συλλόγους με 30πλάσιο μπάτζετ.
Τα χρήματα από την UEFA θα πάνε για βελτίωση των υποδομών, για ανάπτυξη της ακαδημίας, για την εξέλιξη του συλλόγου και όχι για μεταγραφές, ενώ το βασικό μέλημα είναι η σωστή οργάνωση των αγώνων των ομίλων, αφού στελεχιακά η Λίνκολν υπο-απασχολεί μόλις 5 διοικητικούς εργαζόμενους!
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ… «ΚΟΚΚΙΝΑ ΔΙΑΒΟΛΑΚΙΑ»!
Ιδρύθηκε στις 30 Νοεμβρίου του 1976 από μέλη της τοπικής αστυνομίας, οι οποίοι έψαχναν έναν τρόπο αθλητικής έκφρασης, ουσιαστικά αποτελεί μετεξέλιξη της ομάδας «Blue Batons» (Μπλε Γκλομπ), που ένωσαν τις δυνάμεις τους για να ιδρύσουν την Λίνκολν, που πήρε το παρατσούκλι Red Imps (κόκκινα διαβολάκια) από έναν Άγγλο χορηγό, ο οποίος εκείνη την εποχή χρηματοδοτούσε την ομώνυμη αγγλική ομάδα, αλλά και από τα διαβολάκια που απεικονίζονται στον Καθεδρικό του Γιβραλτάρ, που αποτελεί πιθανώς το μεγαλύτερο αξιοθέατο και το σήμα κατατεθέν της χώρας.
Πρόλαβε όμως να γίνει η πιο επιτυχημένη ποδοσφαιρική ομάδα της χώρας, κάτι που οφείλεται αποκλειστικά στο μεράκι, την τεχνογνωσία και την οργανωτικότητα ανθρώπων όπως ο πρόεδρος Ντίλαν Βιάγας (εργάζεται σε κατασκευαστική εταιρία) ή ο 60χρονος Αγγλος τεχνικός Μικ ΜάκΕλβι, ο οποίος από το 2013 υπηρετεί τον σύλλογο από διάφορα πόστα (αρχικά είχε προσληφθεί ως τεχνικός διευθυντής) και από τον Οκτώβριο του 2020, κάθισε στην προπονητική καρέκλα.
«Τα λεφτά δεν σε κάνουν επαγγελματία. Το να είσαι επαγγελματίας σημαίνει να κάνεις την δουλειά σου με τον καλύτερο τρόπο κάθε μέρα. Να αφιερώνεις τον εαυτό σου και να θυσιάζεις πολλά», ήταν τα λόγια του 38χρονου αρχηγού, ηγέτη και θρύλου της ομάδας Ρόι Τσιπολίνα, ο οποίος είναι τελωνειακός, μα φροντίζει να διατηρεί το σώμα του σε καλύτερη κατάσταση από πάρα πολλούς επαγγελματίες.
Οι περισσότεροι παίκτες της είναι ημι-επαγγελματίες, ο μεγαλύτερος μηνιαίος μισθός φτάνει τα 1.500 ευρώ, ενώ στο ρόστερ της υπάρχει ο Αργεντινός εξτρέμ Μπράιαν Γκόμες, ο οποίος το φθινόπωρο του 2020 πέρασε ένα φεγγάρι από την Δόξα Δράμας, χωρίς να καταφέρει να φανεί.
Σιγά-σιγά το ρόστερ της διανθίζεται με «κανονικούς» ποδοσφαιριστές, στο ενεργητικό της θα βρει κανείς παίκτες με θητεία στις ακαδημίες της Μπενφίκα (ο υπαρχηγός Μπερνάντο Λόπες), της μεξικανικής Κρουζ Αζούλ (ο Μεξικανός άλαν Αραΐθα) ή της Τβέντε (ο Γκανέζος μέσος Μουσταφά Γιαχάγια), αλλά και έξι Ισπανούς με θητεία στις μικρές κατηγορίες. Ακόμα κι έτσι όμως, το ετήσιο μπάτζετ της είναι στις 600.000 λίρες, όσο δηλαδή ένα καλό συμβόλαιο στον ΠΑΟΚ…
