Υπάρχουν συμπεράσματα που αγγίζουν και ξεπερνούν τα όρια του τρομακτικού, απ΄ αυτή την τραγική υπόθεση με τη δολοφονία ενός νέου ανθρώπου έξω από το γήπεδο της ΑΕΚ.
Είναι σοκαριστικό να συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι σε θέση να σκοτώσουν, προφασιζόμενοι “οπαδικές διαφορές”.
Είναι γενικώς σοκαριστικό να αντιλαμβάνεσαι ότι κάποιοι μπορεί να σκοτώσουν, επειδή απλά διαφωνούν με τις απόψεις σου!
Δεν το χωράει ανθρώπινος νους ότι στο 2023 σε μια χώρα της Ευρώπης, κάποιοι είναι έτοιμοι να σκοτώσουν, δήθεν για τις ομάδες.
Λέω “δήθεν” γιατί αδυνατώ να πιστέψω ότι εδώ μιλάμε για οπαδισμό. Εδώ δυστυχώς μιλάμε για κοινό έγκλημα, που βρίσκει στέγη στο ποδόσφαιρο.
Κι από τη μια πρέπει να απαλλαγεί το ποδόσφαιρο απ΄ αυτό το κοινό έγκλημα κι από την ώρα η πολιτεία οφείλει να το αντιμετωπίσει, όπως συμβαίνει σε όλες τις άλλες χώρες.
Το δεύτερο σοκαριστικό συμπέρασμα από την δολοφονία του άτυχου Μιχάλη, είναι πως σαν πολίτες αυτής της χώρας, νιώθουμε ανυπεράσπιστοι.
Είναι αδιανόητο να δίνει ο κρατικός μηχανισμός την εντύπωση ότι είναι τόσο ξεχαρβαλωμένος, καθώς μια πολυμελής “συμμορία” έκοβε βόλτες στη μισή Ελλάδα και πήγε μέσα στην Αθήνα, παίρνοντας και το μετρό, και σκότωσε, χωρίς να τους σταματήσει κανείς, παρότι υπήρχε ενημέρωση και προειδοποίηση από τις αρχές άλλων κρατών.
Όταν συμβαίνει κάτι τόσο χοντρό, δεν γίνεται να μην τρομάξεις, να μην σε κυριεύσει η αίσθηση ότι σ΄ αυτή τη χώρα κανείς δεν μπορεί να σε προστατεύσει, γιατί δε λειτουργεί τίποτα. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, είναι τραγικό να δημιουργείται στους πολίτες αυτή η αίσθηση…
Βρέχει – πνιγόμαστε, πιάνει φωτιά – καίει τα πάντα μέχρι να φτάσει στη θάλασσα, χιονίζει – παγιδευόμαστε στους δρόμους, όποιος θέλει σκοτώνει κάτω από τη μύτη των αρχών…
