Μ΄ αυτά που ακούσαμε στη γενική συνέλευση της περασμένης Δευτέρας, δεν ξέρω πραγματικά πόσοι περιμένουν δυνατά πράγματα στις μεταγραφές του Ιανουαρίου. Έχω την αίσθηση ότι αν δεν αδειάσει χώρος στο μπάτζετ, δύσκολα θα δούμε κάτι ιδιαίτερο.
Όσο για τον Μάρτινς, το μοναδικό όνομα που ακούστηκε ως τώρα και είναι αληθινό, πραγματικά αναρωτιέμαι τι μπορεί να βρίσκει ο ΠΑΟΚ σε έναν ποδοσφαιριστή που μπήκε στα 30, ήταν δυο χρόνια στην Αραβία, είναι φανερό ότι δεν έχει πολλά ζουμιά, είναι τρεις μήνες χωρίς ομάδα και παιχνίδι, ζητάει κοντά στο εκατομμύριο το χρόνο και δεν παίζει κατά βάση στη θέση που θέλει παίκτη ο προπονητής.
Πραγματικά αναρωτιέμαι αν σε όλη την Ευρώπη δεν υπάρχει κάτι πιο συμβατό με τα “θέλω” του ΠΑΟΚ και η συζήτηση σταματά στον Μάρτινς…
ΚΙ Ο… ΦΑΡΟΣ
Ο Κοτάρσκι είναι μια από τις μεταγραφές που πρέπει να είναι φάρος για την μεταγραφική πολιτική του ΠΑΟΚ. Εννοείται πως μια ομάδα όπως ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να πηγαίνει μόνο σε τέτοιους παίκτες, χρειάζεται και σταθερές με μικρότερο επίπεδο ρίσκου, ωστόσο με τέτοιες επιλογές, μπορεί να φτάσει στο επίπεδο που πρέπει.
Ο Κροάτης ΔΕΝ είναι τοπ τερματοφύλακας, έχει αδυναμίες για όσους καταλαβαίνουν, αλλά τη βάση για να εξελιχτεί και να πολλαπλασιάσει την αξία του.
Αυτοί οι παίκτες στα δεδομένα του Κοτάρσκι, δεν υπάρχουν τσάμπα στο μεταγραφικό παζάρι, αλλά το ζητούμενο είναι να δημιουργείς τις προϋποθέσεις για να έχεις τα 2-3 εκατομμύρια που χρειάζονται για να τους αποκτήσεις και να το έχεις δέσει τόσο καλά, ώστε να μειώσεις το περιθώριο του λάθους.
