Ο ΠΑΟΚ παίζει με τέτοιο τρόπο τον τελευταίο καιρό, που οι λέξεις είναι φτωχές και αδυνατούν να περιγράψουν εξ’ ολοκλήρου αυτό που βγάζει στο γήπεδο…
Δεν μάθαμε έτσι. Δεν συνηθίσαμε έτσι. Κανείς δεν ήταν προετοιμασμένος για κάτι τόσο εντυπωσιακό, τόσο κυριαρχικό, τόσο επιβλητικό, τόσο απολαυστικό.
Το 2023 κλείνει με ένα τρόπο που ακόμα και οι πιο ονειροπόλοι θα ντρέπονταν να ονειρευτούν. Με τον ΠΑΟΚ να οδηγεί την κούρσα του πρωταθλήματος, να βρίσκεται ήδη στους 16 της Ευρώπης και μάλιστα αήττητος, να παίζει κατά κοινή ομολογία το καλύτερο ποδόσφαιρο και να μην υπάρχει ούτε μισή στάμπα, ούτε μισό σφύριγμα υπέρ του για να μπορεί να πιαστεί κάποιος από κάπου.
Αυτό που έχει χτίσει ο Λουτσέσκου έχει καταφέρει να αφοπλίσει το παντοδύναμο στην Ελλάδα παρασκήνιο, να ακυρώσει τα διαιτητικά στραγάλια και τα κουκούτσια που μοιράζουν δεξιά και αριστερά και να κάνει τον κόσμο να εστιάσει εκεί που πρέπει: στο ποδόσφαιρο.
Όταν παίζεται κανονικό ποδόσφαιρο (αποδείχθηκε ότι) ο ΠΑΟΚ δεν έχει αντίπαλο. Είτε με γεμάτες είτε με άδειες εξέδρες. Είτε με ξένους είτε με Έλληνες διαιτητές. Με όλα τα ντέρμπι του πρώτου γύρου στην Αθήνα και μάλιστα μαζεμένα σε ένα μήνα.
Χωρίς κανέναν σύμμαχο, χωρίς κανένα δεκανίκι, μόνος απέναντι σε όλους. Κι ένα αποτέλεσμα που σε κάνει να τρίβεις τα μάτια σου.
Υπάρχουν πολλές μικρές-μικρές λεπτομέρειες που δημιουργούν το μωσαϊκό της μεγάλης εικόνας.
Στην Τρίπολη ο ΠΑΟΚ μπήκε 6 φορές με την μπάλα στα δίχτυα (τέσσερα γκολ μέτρησαν, άλλα δύο ακυρώθηκαν ως οφσάιντ) η απόλυτη ονείρωξη κάθε προπονητή. Μία ομάδα που ώρες-ώρες παίζει τόσο αυτοματοποιημένα που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό.
Στην Καισαριανή, ο ΠΑΟΚ είχε 6 διαφορετικούς σκόρερ, υπήρχαν στιγμές που όλοι έβγαιναν από παντού, οι παίκτες της Κηφισιάς δεν ήξεραν ποιον να πρωτομαρκάρουν! Κάτι σαν… total football!
Κι όλα αυτά με μία περίσσια φυσικότητα. Χωρίς να ζορίζεται κανείς. Χωρίς να τεντώνει κανείς. Δείτε τους πανηγυρισμούς, πόσο χαλαροί είναι. Οι παίκτες νιώθουν ότι κάνουν το αυτονόητο, δείχνουν τόσο χαλαροί, τόσο σίγουροι, σαν να παίζουν σε προπονητικό διπλό.
Το γκρουπ των ενεργών παικτών στο μαεστρικό rotation του κόουτς αριθμεί πια πάνω από 20 άτομα, όσοι έρχονται από τον πάγκο είτε παίξουν ένα λεπτό είτε ένα ημίχρονο αφήνουν αποτύπωμα. Όσο κι αν είναι το σκορ.
Στην Τρίπολη μπήκε ο Τζίμας στο 89ο λεπτό με το σκορ στο 1-3 και στην επόμενη φάση έβγαλε μία καταπληκτική η ασίστ. Στην Καισαριανή μπήκε λίγο νωρίτερα στο γήπεδο (στο 76ο λεπτό) και στην πρώτη φάση που είχε συμμετοχή βοήθησε τον Τσιγγάρα να σκοράρει. Α, είχε και μία ακόμα ασίστ που δεν την πιστώθηκε λόγω οφσάιντ!
Μία στάση στον Χάρη. Τώρα που η ομάδα γέμισε αριθμητικά και ποιοτικά, παίζει λιγότερο. Αυτός όμως (και κάποιοι άλλοι) κράτησαν το γκρουπ ζωντανό το καλοκαίρι που υπήρχε λειψανδρία και ο ΠΑΟΚ έπαιζε στην Ευρώπη για την ζωή του. Το γκρουπ του οφείλει. Το πρώτο του γκολ με την φανέλα του ΠΑΟΚ στην Super League και μάλιστα με το περιβραχιόνιο στο χέρι, επιτρέψτε μου να το χαρώ λιγάκι περισσότερο από τα υπόλοιπα.
Τι μπορεί να φοβάται ο Δικέφαλος από εδώ και πέρα; Τους εξωγενείς παράγοντες που δεν μπορεί να ορίσει και οι οποίοι μόνο στην Ελλάδα μπορούν να αλλοιώσουν από το πουθενά τους όρους του παιχνιδιού.
Α, και την αυταρέσκεια. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον ΠΑΟΚ να κοιτιέται στον καθρέφτη και να θαυμάζει πόσο ωραία παίζει. Δεν υπάρχει χώρος για εφησυχασμό, για χαλάρωση, για έπαρση.
Από εδώ και πέρα έχει μόνο μάχες, ο ΠΑΟΚ δεν πρέπει να ξεχνά λεπτό ότι είναι πάντα μόνος against all…
