Η πρόθεση, που εξέφρασε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο αναπληρωτής πρόεδρος της ΕΠΟ, Παναγιώτης Δημητρίου (φωτ.), να εισηγηθεί τη λήψη απόφασης για τη συμμετοχή τεσσάρων Ελλήνων ποδοσφαιριστών στην ενδεκάδα κάθε ομάδας της Σούπερ Λιγκ (όχι απλώς στην αποστολή, αλλά στην ενδεκάδα) θα είναι ευχής έργο να γίνει και πράξη. Στην ομοσπονδία νοιάζονται-και καλά κάνουν-πρωτίστως για την εθνική ομάδα, μια και από καιρό έχουν διαπιστώσει ότι συνεχώς στερεύει η «δεξαμενή», από τη οποία ο εκάστοτε ομοσπονδιακός προπονητής μπορεί ν’ αντλήσει έμψυχο υλικό για τις ανάγκες του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Κάπως έτσι υποχρεωθήκαμε να ελληνοποιήσουμε τον –καθ’ όλα άξιο-Ζέκα για να μπαλώσουμε την «τρύπα» στα κεντρικά χαφ, κάπως έτσι βλέπουμε πλέον με το κιάλι (ή, καλύτερα, από τηλεοράσεως) τα Μουντιάλ και τα πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα (πάνω που είχαμε καλομάθει τις δύο προηγούμενες δεκαετίες, όταν μας φαίνονταν ως αποτυχία η μη πρόκριση από τη φάση των ομίλων στα νοκ άουτ παιχνίδια…).
Η αλήθεια είναι ότι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν είναι και τόσο απλό πράγμα να βάζεις όρια και περιορισμούς σε επαγγελματικές ομάδες. Στο ελληνικό πρωτάθλημα, όμως, η κατάσταση έχει… ξεφύγει, ψάχνοντας κανείς με μεγεθυντικό φακό για να βρει το ελληνικό στοιχείο. Κανείς δεν λέει «όχι» σε ξένους παίκτες, που αναβαθμίζουν με την παρουσία τους τη Σούπερ Λιγκ, κάνοντας σε τελική ανάλυση τη διαφορά στις ομάδες τους. Κάθε άλλο, τέτοιους παίκτες τους έχουμε και ανάγκη. Από την άλλη, δυσκολεύεται ο μέσος φίλαθλος να κατανοήσει την τακτική, που ακολουθεί –δυστυχώς-η πλειοψηφία των ομάδων, ακόμη και εκείνων που μετέχουν στη Σούπερ Λιγκ 2, να γεμίζουν δηλαδή τα ρόστερ τους με αμφιβόλου ποιότητας ξένους παίκτες, οι οποίοι, στις περισσότερες των περιπτώσεων, αποδεικνύονται και περαστικοί.
Ακόμη και σ’ αυτήν την κατάσταση, πολλοί υποστηρίζουν ότι ο νεαρός, πραγματικά ταλαντούχος Ελληνας παίκτης θα βρει τη δίοδο, θα αναδειχθεί και θα κάνει αισθητή την παρουσία του, «παρακάμπτοντας» τα εμπόδια. Ναι, αλήθεια είναι. Υπάρχουν, άλλωστε, και τα σχετικά, όσο και πρόσφατα παραδείγματα, που το αποδεικνύουν. Σκεφτείτε, όμως, και πόσοι άλλοι στη θέση τους, ίσως με λιγότερο ταλέντο, θα μπορούσαν να ξεπηδήσουν και να εξελιχθούν περαιτέρω, αν τους δίνονταν οι ευκαιρίες κι αν οι παράγοντες κι οι προπονητές πραγματικά τους εμπιστεύονταν.
Εννοείται ότι αν τελικά γίνει πράξη η επιθυμία του αναπληρωτή προέδρου της ομοσπονδίας, το μέτρο χρησιμοποίησης ενός αντίστοιχου μίνιμουμ αριθμού Ελλήνων παικτών στην ενδεκάδα κάθε ομάδας θα πρέπει να επεκταθεί και στη Σούπερ Λιγκ 2. Αν, πάλι, δεν γίνει τίποτα προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση, ας μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις για το μέλλον του ποδοσφαίρου στη χώρα μας.
