Δεν γεννήθηκε με θεόσταλτο ταλέντο. Ο δρόμος του δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλο. Του είπαν ότι δεν κάνει, πως πρέπει να ασχοληθεί με κάτι άλλο. Σε πείσμα όλων, εκείνος τα κατάφερε, βρίσκοντας κίνητρο μέσα στις απορρίψεις, την μοναξιά και τις δυσκολίες.
Αν το καλοσκεφτείς, τα τατού δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ανθρώπινες ζωές χαραγμένες στο σώμα με ανεξίτηλη μελάνι. Είναι εικόνες, συναισθήματα, αξίες, ιδανικά, μνήμες, πόθοι, έρωτες, αυτό που αθροιστικά λέγεται χαρακτήρας. Αν η ζωή του μπορούσε να περιγραφεί με μόνο τρεις λέξεις βαλμένες στην σωστή σειρά αυτές θα ήταν: EARNED NOT GIVEN.
Αυτές επέλεξε για να διακοσμήσει το δεξί του πόδι, το καλό, αυτό που του έδωσε μία καλύτερη ζωή. Η φράση «κερδισμένο, όχι δοσμένο» είναι ολόκληρη η ζωή του, ολόκληρη η κοσμοθεωρία του.
Τίποτα δεν του δόθηκε έτοιμο ή εύκολο σε αυτή τη ζωή. Για κάθε τι χρειάστηκε να μοχθήσει, να ιδρώσει, να προσπαθήσει διπλά. Μία από τις πιο χαρακτηριστικές παιδικές του μνήμες είναι να τρέχει γρηγορότερα από όλα τα παιδιά της ηλικίας του, στο χωριό του (Νιγηριανού) πατέρα του, έξω από το Λάγος. Εκεί, δεν ήταν ο Γουίλ, αλλά ο Oyinbo, μία λέξη που χρησιμοποιούν οι Νιγηριανοί για να περιγράψουν την Καυκάσια φυλή, όσους έχουν ευρωπαϊκό αίμα και πιο ανοιχτό δέρμα. Στο Χάρλεμ, στα μέρη της (Ολλανδής) μητέρας του, ήταν ο μιγάς, ο μαύρος, ο Αφρικανός. Από πολύ μικρός έπρεπε να παλέψει για να κερδίσει την αποδοχή των άλλων. EARNED NOT GIVEN.
Σε ηλικία 12 ετών, οι δικοί του τον έστειλαν στο οικοτροφείο Hockerill, λίγο έξω από το Λονδίνο στην περιοχή του Bishop’s Stortford, προσπαθώντας να τον βάλουν σε ένα στρωτό μονοπάτι σπουδών και επαγγελματικής αποκατάστασης. Ήταν κι εκεί ο ξένος, αυτός που έπρεπε να αποδείξει. Σε έναν σχολικό αγώνα τράβηξε την προσοχή του scout της Τότεναμ, Καρλ Ντίξον: «Ήταν αθλητικός, γρήγορος, ευκίνητος, έξυπνος, έδειχνε να καταλαβαίνει καλά το παιχνίδι». Μετά από ένα ανεπιτυχές δοκιμαστικό στις ακαδημίες της Φούλαμ, τον πρότεινε στην Τότεναμ. Τους άρεσε. Μόνο που υπήρχε ένα εμπόδιο. Χρειαζόταν υπογραφή από τους γονείς του.
Ο πατέρας του, ούτε που ήθελε να ακούσει για ποδόσφαιρο. Ήταν κάθετος. Τελεία και παύλα. Δεν υπέγραψε ποτέ. Το έκανε στα κρυφά η μητέρα του. Αυτή τους η διαφωνία θρυμμάτισε το γυαλί στην σχέση τους, που έληξε με ένα διαζύγιο μερικά χρόνια αργότερα. Ο Ουίλιαμ έκανε κοντά μία δεκαετία να μιλήσει στον πατέρα του. Συμφιλιώθηκαν μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, όταν αμφότεροι κατάλαβαν τα λάθη τους.
Η Τότεναμ έκανε ειδική συμφωνία με το οικοτροφείο, ώστε ο 15χρονος πιτσιρικάς να επιστρέφει λίγο πιο αργά το βράδυ μετά τις προπονήσεις, μετά την κατάκλιση των συμμαθητών του. Τα οδοιπορικά του, ήταν δικά της.
Ο νεαρός και άσημος τότε Χάρι Κέιν ήταν αυτός που τον βοήθησε με τα γραφειοκρατικά και την χαρτούρα. Έπαιξαν μαζί από τα 15 ως τα 19 τους. Τότε, οι δρόμοι τους χώρισαν, αναγκαστικά. «Ήταν ωμός, ενθουσιώδης, συνεσταλμένος. Ρωτούσε συνεχώς πράγματα για το παιχνίδι», θυμάται ο Κρς Ράμσεϊ, τότε προπονητής του.
Ωστόσο, τα «σπιρούνια» έκριναν ότι δεν αξίζει να επενδύσουν άλλο πάνω του. Ήταν 19 ετών, όταν είδε την μητέρα του Ελέονορ, να κλαίει, ακούγοντας τον υπεύθυνο ακαδημιών να τους λέει ότι ο Ουίλιαμ Τρόοστ-Εκόνγκ δεν θα πάρει επαγγελματικό συμβόλαιο και πως θα ήταν καλύτερο για τον ίδιο να ασχοληθεί με κάτι άλλο, εκτός από το ποδόσφαιρο.
Τα λόγια αυτά τον θύμωσαν, μα συνάμα τον πείσμωσαν, τον ατσάλωσαν. Ήταν το έξτρα κίνητρο για να αποδείξει πρώτα στον εαυτό του, μετά στην μητέρα του και έπειτα σε όλο τον κόσμο, πως μπορεί να φτάσει στην κορυφή.
Σήμερα, μετά από επαγγελματικές αναζητήσεις σε 6 διαφορετικές χώρες και 8 ομάδες, ένα χάλκινο μετάλλιο σε Ολυμπιακούς αγώνες, ένα Μουντιάλ, δύο Κόπα Άφρικα και αξέχαστες εμπειρίες σε μερικά από τα κορυφαία γήπεδα του κόσμου, ο Ουίλιαμ Τρόοστ-Εκόνγκ μπορεί να φωνάξει με όλη την δύναμη της ψυχής του, ότι όλα όσα έχει είναι EARNED NOT GIVEN!
Ο «ΛΕΥΚΟΣ ΤΟΙΧΟΣ» ΤΩΝ ΜΑΥΡΩΝ ΑΕΤΩΝ!
Τα περισσότερα καλοκαίρια της παιδικής του ηλικίας τα πέρασε στην Νιγηρία. Έχει μέσα του εικόνες, βιώματα, μουσικές, έθιμα, κουλτούρα, παρότι ήταν πάντα ο Oyinbo. Κλήθηκε πρώτα στην Εθνική Νέων της Ολλανδίας, προς γενική έκπληξη όλων, αφού τότε έπαιζε στην Ντόρντρεχτ, ομάδα δεύτερης κατηγορίας.
Ωστόσο, μέσα του ένιωθε πολύ περισσότερο Νιγηριανός. Όταν έλαβε την πρόσκληση το 2015, δεν το σκέφτηκε πολύ. Σε ένα από τα πρώτα του παιχνίδια, ο τότε εθνικός εκλέκτορας Σάντεϊ Ολίσε τον αποκάλεσε soft και τον ρώτησε αν έχει την σκληράδα που απαιτείται για να παίξει απέναντι στα «θηρία». Το θεώρησε προσβολή. Απέδειξε στο γήπεδο ότι δεν ήταν έτσι. Έκτοτε, κανείς δεν τον αποκάλεσε soft!
Πήρε το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο (2016) και δύο χρόνια αργότερα έπαιξε στο Παγκόσμιο Κύπελλο, βασικός και αναντικατάστατος. Αυτός, ένας Oyinbo, κάποιος που τον είπαν soft έγινε αρχηγός και μετρά σήμερα 63 συμμετοχές με το εθνόσημο!
«Έχει μέσα του αρχηγικό υλικό. Είναι από τους τύπους που ακόμα κι αν δεν φορούν περιβραχιόνιο είναι αρχηγοί στα αποδυτήρια και στο γήπεδο. Είναι αφοσιωμένος. Του αρέσει να αναλαμβάνει ευθύνες και να βγαίνει μπροστά», λέει ο Τούντε Αντελακούν επί σειρά ετών μέλος του τεχνικού σταφ των «μαύρων αετών».
ΣΚΑΛΙ – ΣΚΑΛΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ…
Το κορμί του είναι σαν… θαυμαστικό, αυτό του έδωσε και του δίνει συμβόλαια στα καλύτερα πρωταθλήματα του κόσμου. Με μπόι 1,91 και θεία αθλητικά χαρίσματα (άλμα, ταχύτητα, ευλυγισία) είναι ένα… τέρας φυσικών προσόντων, αν και χρειάστηκε να ξεκινήσει από πολύ χαμηλά.
Πέρασε και δεν ακούμπησε ως 19χρονος στην Γκρόνιγκεν, έκανε θόρυβο και κλήθηκε στην Εθνική Νέων της Ολλανδίας μέσω του δανεισμού στην Ντόρντρεχτ, ομάδα Β’ Εθνικής.
Προτίμησε την Γάνδη από την Σέλτικ που έψαχνε τον διάδοχο του Βίρτζιλ Φαν Ντάικ και το μετάνιωσε, αφού χρειάστηκε να φύγει δανεικός στην Νορβηγία και την Χάουγκενσουντ για να βρει το πρώτο μεγάλο συμβόλαιο.
Η Μπούρσασπορ έδωσε 1,5 εκατομμύριο ευρώ για να τον πάρει το 2017 και παρά τον υποβιβασμό της, η τιμή του διπλασιάστηκε σε ένα χρόνο, με την προαγωγή του στην Serie A και την Ουντινέζε.
Παίζοντας κυρίως σε άμυνα με τριάδα έκανε 66 συμμετοχές σε δύο γεμάτες χρονιές στο απαιτητικό ιταλικό πρωτάθλημα (2018-2020), απογειώνοντας την τακτική του γνώση, κάτι που οδήγησε τον κοινό ιδιοκτήτη Ουντινέζε και Γουότφορντ, Τζιαμπάολο Πότσο να τον στείλει για… μεταπτυχιακό στην (αγαπημένη του) Αγγλία.
Ήταν καθοριστικός στην άνοδο των «hornets» στην Premier League και στάθηκε με μεγάλη αξιοπρέπεια στα σαλόνια του κορυφαίου πρωταθλήματος στον κόσμο με 17 συμμετοχές την σεζόν 2021-22. Βοήθησε πέρσι -ως δανεικός στο δεύτερο μισό της σεζόν- την Σαλερνιτάνα σε μία εύκολη παραμονή, όμως το μικρό οικονομικό χάος που έχει δημιουργηθεί στην Γουότφορντ τον έφερε στα 29 του -μάλλον σε τιμή- ευκαιρίας στον ΠΑΟΚ, που θα είναι η 7η διαφορετική χώρα που θα ζήσει στην καριέρα του.
