Όλοι μίλησαν για το… rotation επειδή αυτό κατάλαβαν ως το μεγάλο πρόβλημα του αγώνα κυπέλλου. Αν ρωτήσεις όμως για την απόδοση του ΠΑΟΚ με αυτό το rotation θα σου πουν ότι… «ήταν καλύτερη η ομάδα από τον αντίπαλο».
Πάμε πάλι… Η επιλογή να έχει 20 + ενεργούς παίκτες είναι αυτή που έχει φέρει τον ΠΑΟΚ πάρα πολύ ψηλά σε όλες τις διοργανώσεις. Θα τη χαλούσε τώρα; Και πώς θα αντιμετώπιζε τα αποδυτήριά του; Τι θα τους έλεγε όταν προσπαθούσε να τους πείσει να δουλέψουν αφού νωρίτερα θα τους είχε «πουλήσει» στα δύσκολα; Τέλος πάντων ακόμη και με τόσες αλλαγές στο βασικό κορμό, αλλαγές για να μην παίξουν κάποιοι τέσσερα ντέρμπι και σκάσουν, ο ΠΑΟΚ ήταν κακός; Στο πρώτο μέρος του ημιτελικού με τον Παναθηναϊκό δεν ήταν συμπαγής, η ομάδα που απειλούσε με γρήγορες και όχι μόνο επιθέσεις;
Όλα ΚΑΙ ΠΑΛΙ άρχισαν από το κακό ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου. Για πολλοστή φορά, όποιοι κι αν παίζουν μπαίνουν υπνωτισμένοι, μπαίνουν σα να ξέρουν ότι θα γίνουν οι αλλαγές από το 60΄ και από εκεί θα… αρχίσουμε να ξαναπαίζουμε. Αυτό είναι το ένα και κύριο πρόβλημα που πολλές φορές αλλοιώνει όλο το ματς, όπως έγινε και στο Χαριλάου.
Το δεύτερο μεγάλο θέμα έχει να κάνει με τα φορ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ, δεν μπορούν να δώσουν ένα μεγάλο ματς ΜΟΝΟΙ τους. Τα μεγάλα ματς πάνε σε λιγότερες φάσεις και πολλές από αυτές τελειώνουν από τα φορ. Ο ΠΑΟΚ από Σαμάτα δεν πήρε ποτέ μεγάλο γκολ, ενώ ο Μπράντον έχει χάσει τα… ίχνη της εστίας εδώ και 2-3 μήνες.
Αλίμονο ο ΠΑΟΚ να χάνει στόχους από τέτοια ζητήματα, ειδικά από την επιστροφή των ημιχρόνων. Του φορ είναι σαφώς πιο δύσκολη η λύση…
