Από τη μία το διαδίκτυο και η αρρώστια της εσωστρέφειας, που φυσικά υπάρχει και στην υπόλοιπη χώρα. Από την άλλη, το γήπεδο και η εικόνα στήριξης-απόλυτης αφοσίωσης στην ομάδα. Πραγματικά δεν έχω καταλάβει πώς από φέτος και από τον αγώνα με τους Κροάτες έχει αλλάξει τόσο πολύ η συμπεριφορά της Τούμπας. Πάντα το γήπεδο ήταν υποστηρικτικό, αλλά φέτος και ειδικά στους ευρωπαϊκούς αγώνες, η Τούμπα αποτελεί τον 12ο και καλύτερο παίκτη, χωρίς να μπαίνει το οποιοδήποτε εισαγωγικό.
Μου θυμίζει εποχές 2008 με την απίστευτη συσπείρωση. Ίσως το 2018-2019, ένα γήπεδο όμως πολύ-πολύ πειθαρχημένο με κόσμο που έχει συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλη ανάγκη το έχει η ομάδα. Ένα γήπεδο-ασπίδα για τον ΠΑΟΚ, τον προπονητή και τους παίκτες που όταν μπαίνουν μέσα δεν γίνεται να μην νιώθουν το μεγαλείο της ομάδας την οποία υπηρετούν.
