Μετά από δύο χρόνια παρουσίας στο εξωτερικό για λογαριασμό της βελγικής Τόνγκερεν, ο Λευτέρης Σεϊρεκίδης επιστρέφει στο… σπίτι του. Γεμάτος εμπειρίες, ο 25χρονος διεθνής playmaker μιλά στη FORZA για τον επαναπατρισμό του και την απόφαση του να επιστρέψει στον ΠΑΟΚ, στέλνοντας το δικό του «μήνυμα» ενόψει της, απαιτητικής, νέας σεζόν.
Σε ποια ηλικία ξεκίνησε η ενασχόληση σου με το χάντμπολ;
«Η ενασχόληση μου με το χάντμπολ ξεκίνησε από… μωρό παιδί, ήταν κάτι που αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Ο πατέρας μου είναι όλα αυτά τα χρόνια μέσα στο άθλημα. Το πρώτο μου δελτίο το έβγαλα στα δέκα μου χρόνια στον ΠΑΟΚ».
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να αποφασίσεις την επιστροφή στην Ελλάδα και τον ΠΑΟΚ;
«Λόγω της πανδημίας βρέθηκα στην Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη και με πλησίασαν οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ. Φαίνεται ότι γίνεται μια νέα αρχή, ένα καινούργιο και όμορφο πράγμα. Αυτό ήταν κάτι που με δελέασε και αποφάσισα να επιστρέψω στην ομάδα».
Ο ΠΑΟΚ προέρχεται από σεζόν με σκαμπανεβάσματα. Αυτό σου δημιουργεί κάποιον φόβο, ή αποτελεί ένα έξτρα κίνητρο;
«Ο ΠΑΟΚ είναι μια ομάδα που οφείλει πάντα να πρωταγωνιστεί. Δεν υπάρχει φόβος, ίσα- ίσα για μένα είναι πρόκληση να καταφέρουμε να πάμε την ομάδα ψηλά, να παίξουμε σε τελικούς όπως πραγματικά της αρμόζει. Οι στόχοι μπαίνουν μέρα με την μέρα. Βέβαια μην ξεχνάμε ότι προερχόμαστε και από μια μεγάλη αποχή και η επαναφορά θα είναι αρκετά δύσκολη για τις ομάδες και τους αθλητές».
Τις περασμένες δύο σεζόν αγωνίστηκες στο Βέλγιο. Τι σου έδωσε αυτή η εμπειρία;
«Σίγουρα ήταν πρόκληση για εμένα η παρουσία μου στο Βέλγιο, να κάνω το επόμενο βήμα και να μπορέσω να ανταπεξέλθω σε ένα υψηλότερο επίπεδο από αυτό που συναντάς στην Ελλάδα. Το πιο όμορφο βέβαια είναι ότι παίζεις με κόσμο σε όλα τα γήπεδα, σε αναγνωρίζει ο κόσμος».
Ποια ήταν η αντιμετώπιση του κόσμου προς το άθλημα;
«Από τα πιο όμορφα πράγματα που συναντάς στο εξωτερικό είναι η απήχηση που έχει το άθλημα στον κόσμο και η παρουσία του στις εξέδρες. Αλλά και τα «μικρά», π.χ. οι παρουσιάσεις πριν τον αγώνα, όλα αυτά είναι όμορφες εικόνες και συναισθήματα».
Σου δημιουργεί πικρία, σε σχέση με τα όσα ισχύουν στην Ελλάδα;
«Υπάρχει μια πικρία ναι. Είναι ωραία και απλά πράγματα αυτά. Ίσως δεν αγκαλιάζουμε σωστά τον αθλητισμό στην Ελλάδα και πιστεύω ότι αυτό είναι που πικραίνει τους περισσότερους αθλητές».
Πόσο δύσκολο ήταν όλο αυτό το διάστημα της καραντίνας;
«Η καραντίνα για εμένα είχε ένα γλυκό μέρος αφού επέστρεψα στην Ελλάδα και είχα την ευκαιρία να δω την οικογένεια μου. Βέβαια το δύσκολο κομμάτι ήταν η απουσία του χάντμπολ. Όταν έχεις συνηθίσει τις καθημερινές προπονήσεις με άλλους 16-17 αθλητές, είναι δύσκολο να σταματάς απότομα».
Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητα σου;
«Όπως ξέρεις ακόμα οι σύλλογοι στην Ελλάδα δεν έχουν ξεκινήσει τις προπονήσεις. Οπότε καθημερινά προσπαθώ να κάνω ατομικές προπονήσεις είτε μόνος μου είτε με κάποιον γυμναστή για να διατηρηθώ στην καλύτερη δυνατή κατάσταση».
Πως σου αρέσει να επενδύεις τον ελεύθερο σου χρόνο;
«Όσο ήμουν στο εξωτερικό έκανα αρκετά ταξίδια στον ελεύθερο μου χρόνο, κατάφερα να δω αρκετές πόλεις. Εδώ στην Ελλάδα θα προτιμήσω να κάνω κάτι με τους φίλους μου. Μια βόλτα, ένας καφές ή να δούμε μια ταινία στο σινεμά, οτιδήποτε».
Παρακολουθείς ταινίες ή σειρές;
«Ναι, με την ευκαιρία μάλιστα της καραντίνας πρόλαβα να παρακολουθήσω τόσο το “Vikings” όσο και την τελευταία σεζόν του “La Casa de Papel”».
