Το καλοκαίρι του 1992 οι φίλαθλοι του Δικεφάλου ενδιαφέρονταν περισσότερα για τις μεταγραφικές υποθέσεις της (πρωταθλήτριας) ομάδας μπάσκετ, παρά για εκείνες της αντίστοιχης ποδοσφαιρικής.
Η συμμετοχή της ομάδας του Ντούσαν Ιβκοβιτς στο κύπελλο πρωταθλητριών, όπως κι η προσπάθεια διατήρησης των σκήπτρων στο ελληνικό πρωτάθλημα είχε ως προϋπόθεση την περαιτέρω ενίσχυση του, έτσι κι αλλιώς, πολύ ισχυρού συνόλου.
Ο πρώτος μεταγραφικός στόχος ήταν ο Αλεξάντερ Βολκόφ. Μετά από τρία χρόνια παρουσίας στο NBA με τη φανέλα των Ατλάντα Χοκς, ο Ουκρανός φόργουορντ θέλησε να επιστρέψει στην Ευρώπη και ο Νίκος Βεζυρτζής «κυνήγησε» τη συμφωνία μαζί του, έστω κι αν εκείνη θα ήταν ιδιαίτερα δαπανηρή, μια και θα προσέγγιζε το ένα εκατομμύριο δολάρια.
Στις 9 Ιουλίου 1992 ο Βολκόφ «προσγειώνονταν» στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης (από την Αθήνα έρχονταν την ίδια ώρα κι ο Θανάσης Δημόπουλος, που είχε συμφωνήσει με τον Θωμά Βουλινό για διετές συμβόλαιο αντί 20 εκ. δρχ.), γνωρίζοντας αποθεωτική υποδοχή από συγκεντρωμένους φιλάθλους.
«Ηρθα να συζητήσω με τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ. Φεύγω στο Κίεβο κι εκεί θα πάρω την τελική μου απόφαση» τόνιζε ο Ουκρανός μια ημέρα αργότερα σε συνέντευξη Τύπου. Πριν αναχωρήσει, πάντως, για την πατρίδα του, ο Βολκόφ είχε φροντίσει να πάρει μια καλή γεύση από τη νυχτερινή διασκέδαση της Θεσσαλονίκης…
Μια εβδομάδα αργότερα απάντησε αρνητικά στην πρόταση του ΠΑΟΚ, επικαλούμενος και την αβεβαιότητα που υπήρχε για το αν θα επιτρέπονταν η συμμετοχή ενός ή δύο ξένων στο ελληνικό πρωτάθλημα. Τη σεζόν που ακολούθησε, αγωνίστηκε στο ιταλικό πρωτάθλημα με τη Ρέτζιο Καλάμπρια, ενώ τη διετία 1993-95 έπαιξε διαδοχικά σε Παναθηναϊκό κι Ολυμπιακό. Οσο για τον ΠΑΟΚ, η μετέπειτα επιλογή ήταν ο Ερλ Χάρισον, που είχε εντυπωσιάσει στο Παγκράτι. Ο σοβαρός τραυματισμός του, όμως, σε παιχνίδι προετοιμασίας στο Μπόρμιο της Ιταλίας ανάγκασε τους ανθρώπους του Δικεφάλου να βγουν ξανά στην αγορά, αποκτώντας τελικά τον Κλιφ Λέβινγκστον.
