Είχε καταντήσει κάτι σαν κακόγουστη φάρσα. Είχε γίνει κάτι σαν ποδοσφαιρικό αξίωμα: ΠΑΟΚ είναι η ομάδα που ξεκινάει το καλοκαίρι με νέο προπονητή και εκεί κατά τις αρχές της άνοιξης αναλαμβάνει υπηρεσιακός ο Γιώργος Γεωργιάδης για να κλείσει το πρόγραμμα!
Συνέβη σε τρεις συνεχόμενες σεζόν, στα ξεκινήματα της ενασχόλησης του Ιβάν Σαββίδη με τον Δικέφαλο. Ο Γιώργος Δώνης απολύθηκε 29 Απριλίου. Ο Χουμπ Στέφενς 2 Μαρτίου. Ο Άγγελος Αναστασιάδης στις 16 Μαρτίου. Ο Ιγκόρ Τούντορ στις Μαρτίου, απλώς εκεί ανέλαβε ο Βλάνταν Ίβιτς.
Ήταν περίπου το χρονικό διάστημα που η ομάδα έμενε εκτός στόχων και άρχισε να τρώγεται με τα ρούχα της. Ήταν οι παιδικές ασθένειες που έπρεπε να περάσει ένας ποδοσφαιρικός οργανισμός που έπρεπε να μάθει τα πάντα από την αρχή, όπως ένα μωρό. Σε αυτή την διαδικασία είναι αδύνατον να παραλείψεις βήματα. Το ανοσοποιητικό σύστημα χτίζεται μέσα από τις ασθένειες. Νόμος απαράβατος.
Πάνε κοντά 7 χρόνια από την ημέρα που ο ΠΑΟΚ, απέλυσε προπονητή, ήταν ο αλήστου μνήμης Αλεξάνταρ Στανόγεβιτς, ο οποίος έμεινε στο πόστο για 55 ημέρες, ευτυχώς το λάθος έγινε γρήγορα αντιληπτό.
Κι αν κάτι έχει φέρει η παρουσία του Ραζβάν Λουτσέσκου στον Δικέφαλο, δεν είναι οι επιτυχίες, οι τίτλοι, η οργάνωση, το mentality. Είναι η διαφορετική θεώρηση αναφορικά με την ολότητα του ποδοσφαίρου. Είναι η θεώρηση της μεγάλης εικόνας..
Είναι κοινό μυστικό ότι το διαζύγιο εκείνο το ταραχώδες καλοκαίρι του 2019 είχε να κάνει με την αλλοίωση σε αυτό το αρραγές θεώρημα που διέπει τον Ρουμάνο σε κάθε ομάδα που δουλεύει. Το μυστικό σε κάθε γκρουπ (του) είναι η σταθερότητα. Η συνέχεια. Η εμπιστοσύνη. Η βαθιά προσωπική σχέση.
Εκείνη η ανορθογραφία διορθώθηκε σχετικά γρήγορα. Και μετουσιώνεται σε μία σχέση ζωής, που αν ολοκληρωθεί το νέο τριετές συμβόλαιο θα μεταφράζεται σε 8 χρόνια παρουσίας στον ασπρόμαυρο πάγκο, όσα κανείς άλλος στην ιστορική του διαδρομή.
Τέτοια εποχή, τέλη χειμώνα, αρχές άνοιξης, ο παλιός ΠΑΟΚ συνήθιζε να μένει εκτός στόχων και να τρώει τις σάρκες του. Ο σύγχρονος ΠΑΟΚ φροντίζει να «δέσει» με συμβόλαιο ζωής τον στρατηγικό του εκφραστή στο αγωνιστικό τμήμα, αλλά και να ανανεώσει όσα συμβόλαια λήγουν, χαράζοντας μακρόπνοη στρατηγική.
Στον πάγκο του Δικεφάλου, ο Λουτσέσκου ωρίμασε τόσο ως άνθρωπος, όσο και ως προπονητή. Σφυρηλατήθηκε, ζυμώθηκε, εξελίχθηκε, διδάχθηκε, σκλήρυνε, απογειώθηκε. Άνοιξε το μυαλό του, έμαθε και επωμίστηκε κι άλλους πολύπλοκους ρόλους, έβγαλε τον καλύτερο εαυτό του.
Παράλληλα και ο ΠΑΟΚ διδάχθηκε από την δική του ποδοσφαιρική οπτική. Έμαθε ότι αυτό που δημιουργεί τις μεγάλες ομάδες, εκτός από την γνώση, την αγάπη και το χρήμα, είναι η εμπιστοσύνη. Η συνέχεια. Η συνέπεια. Η ομοιογένεια.
Ακόμα και σε διοικητικό, σε θεσμικό, σε επικοινωνιακό επίπεδο, ο ΠΑΟΚ είναι ένας οργανισμός που πολύ δύσκολα ενσωματώνει νέα στελέχη. Οι περισσότεροι εργάζονται εκεί εδώ και χρόνια, οι σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί ξεπερνούν σε μεγάλο επίπεδο το στενό και συνήθως ψυχρό επαγγελματικό πλαίσιο. Υπάρχει ένα άλλου είδους δέσιμο, όλοι βρίσκονται στην ίδια σελίδα του βιβλίου, είναι κάτι που δημιουργήθηκε με τα χρόνια, δεν ήρθε από μόνο του.
Οι ανανεώσεις συμβολαίων του Τάισον και του Τόμας Μουργκ, όπως και αυτή του Ραζβάν Λουτσέσκου δεν είναι απλώς τρεις υπογραφές σε ισάριθμα κομμάτια από χαρτί, δεν είναι τρεις απλές επαγγελματικές συμβάσεις, που ανανεώθηκαν.
Πίσω τους, κρύβεται μία ολόκληρη φιλοσοφία, μία στρατηγική επιλογή, ένα περιβάλλον που πλέον γνωρίζει άριστα τα βαθιά μυστικά που διέπουν τους ποδοσφαιρικούς οργανισμούς, ξέρει τι πρέπει να κάνει και τι πρέπει να αποφύγει.
Το οικοδόμημα έχει πια πολύ ισχυρά θεμέλια…
