Το πιο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπισε ο ΠΑΟΚ σε αυτή τη σεζόν είχε να κάνει ξεκάθαρα με το ξεκίνημά του που επέφερε και τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό. Όχι μόνο όμως αυτόν…
Ο Λουτσέσκου απεχθάνεται τις αλλαγές και τα καλοκαίρια, γιατί ποντάρει στη δουλειά του και στο πώς οι παίκτες προσαρμόζονται σε αυτή. Στην τακτική και στους αυτοματισμούς του. Μαζί και στη νοοτροπία του νικητή για την οποία χρειάζεται πάρα πολλή αυτοπεποίθηση. Όλα αυτά τα δουλεύει εντός και εκτός γηπέδου και όλα αυτά τα αποκτούν οι παίκτες του σε ένα βάθος χρόνου. Άρα, όταν υπάρχουν πολλές αλλαγές, εκεί αναστατώνεται όλο το σύστημα. Πέρσι το καλοκαίρι ο ΠΑΟΚ την «πάτησε» αφού άλλαξε το 30% του ρόστερ του. Κάπως έτσι άργησε να ξαναγίνει ομάδα Λουτσέσκου, συνθήκη που επετεύχθη μάλλον κατά το Νοέμβριο.
Του χρόνου τι γίνεται με δεδομένο ότι κοντράρονται και πάλι δύο πραγματικότητες; Η μία είναι η προαναφερόμενη: Πώς ο Λουτσέσκου θα δεχθεί και πάλι 6-8-10 αλλαγές και μία νέα προσπάθεια ανανέωσης; Από την άλλη: Πώς ο ΠΑΟΚ δεν θα κάνει σημαντικές αλλαγές όταν τελειώνουν τόσα συμβόλαια σημαντικών και έμπειρων αλλά και ακριβώς παικτών; Θα φύγουν όλοι οι 30+ από την ομάδα; Βιεϊρίνια, Μπίσεσβαρ, Ολιβέιρα, Καντουρί, Κούρτιτς; Και ο Μπράντον; Ο Μουργκ; Παίκτες που σε ένα ποσοστό δείχνουν ανενεργοί, αλλά και παίκτες που είναι αρκετοί και σε πολλές περιπτώσεις έχουν την ικανότητα να βοηθούν περισσότερο και την προσαρμογή των νέων. Για να δούμε τι θα αποφασίσουν το ερχόμενο καλοκαίρι…
