Το Grand Prix Μονακό, ο όγδοος φετινός αγώνας του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Formula 1, έγινε στην «αυλή» του Σαρλ Λεκλέρ, ο οποίος έχοντας για τρίτη φορά την pole position δεν ήταν διατεθειμένος να αφήσει αυτήν τη νίκη να πάει χαμένη. Έτσι, ο Μονεγάσκος οδηγός της Scuderia Ferrari οδήγησε αλάνθαστα και πήρε την πρώτη του φετινή νίκη και έκτη της καριέρας του, που ήρθε δύο χρόνια και κάτι μετά την πέμπτη.
Στη δεύτερη θέση τερμάτισε ο Όσκαρ Πιάστρι με τη McLaren και στην τρίτη θέση ο Κάρλος Σάινθ, ο οποίος ολοκλήρωσε το 1-3 για τη Ferrari. Στην 6η θέση τερμάτισε τελικά ο πρωτοπόρος του πρωταθλήματος Μαξ Φερστάπεν της Red Bull Racing.
Εκκίνηση και κόκκινη σημαία
Οι οδηγοί πήραν τις θέσεις τους στο grid με τον ήλιο να λάμπει πάνω από τα κεφάλια τους και τους σφυγμούς τους στο μέγιστο, για την πιο κρίσιμη εκκίνηση της χρονιάς. Τα κόκκινα φώτα έσβησαν και ο Σαρλ Λεκλέρ έκανε την ιδανική εκκίνηση και κράτησε με άνεση την πρωτοπορία. Πιο πίσω, ο Κάρλος Σάινθ προσπάθησε να διεκδικήσει τη 2η θέση αλλά ο Όσκαρ Πιάστρι με αποφασιστικότητα δεν του επέτρεψε να τον περάσει. Οι δύο τους είχαν μια μικρή επαφή, που ανάγκασε τον Σάινθ να βγει εκτός πίστας στην επόμενη στροφή, λόγω κλαταρίσματος.
Πιο πίσω όμως επικράτησε χάος. Ο Σέρχιο Πέρεζ δέχτηκε ένα χτύπημα από πίσω από τον Κέβιν Μάγκνουσεν, που τον έστειλε με μεγάλη ταχύτητα στις μπαριέρες. Το μονοθέσιο της Red Bull διαλύθηκε και σε αυτήν την ανεξέλεγκτη πορεία πήρε μαζί του τις δύο Haas των Μάγκνουσεν και Χούλκενμπεργκ. Αυτό μάλιστα δεν ήταν το μοναδικό επεισόδιο, αφού λίγο πιο κάτω, λίγο πριν από την είσοδο του τούνελ οι δύο Alpine των Οκόν και Γκασλί συγκρούστηκαν μεταξύ τους.
Η πίστα γέμισε με θραύσματα και η διεύθυνση του αγώνα δεν είχε άλλη επιλογή από τον διακόψει προσωρινά, βγάζοντας τις κόκκινες σημαίες. Έτσι, όλα τα μονοθέσια που συνέχιζαν τον αγώνα επέστρεψαν στο pit lane και περίμεναν την εντολή για την επανεκκίνηση.
Εκκίνηση Νο 2
Έπειτα από διακοπή περίπου 45 λεπτών, για να απομακρυνθούν τα κατεστραμμένα μονοθέσια και τα θραύσματα από την πίστα και να επισκευαστούν οι μπαριέρες, δόθηκε η εντολή στους οδηγούς να επιστρέψουν στην πίστα και να πάρουν για δεύτερη φορά τις θέσεις τους στο grid. Τυχερός ήταν ο Κάρλος Σάινθ, ο οποίος παρά το κλατάρισμα που τον είχε στείλει εκτός πίστας κατάφερε να επιστρέψει στο pit lane και να ξαναπάρει στην εκκίνηση την 3η θέση που είχε αρχικά. Οι οδηγοί που συνέχιζαν ήταν πλέον 16, αφού εκτός από τους Πέρεζ, Μάγκνουσεν και Χούλκενμπεργκ εγκατέλειψε και ο Εστεμπάν Οκόν.
Όσοι είχαν ξεκινήσει με τα μεσαία ελαστικά, κυρίως οι Λεκλέρ, Πιάστρι, Σάινθ και Νόρις, έβαλαν τα σκληρά και με αυτά θα μπορούσαν να φτάσουν μέχρι το τέλος του αγώνα. Οι Ράσελ, Φερστάπεν και Χάμιλτον πίσω τους είχαν ξεκινήσει με τα σκληρά και άλλαξαν σε μεσαία με τον ίδιο σκοπό, αλλά η αποστολή τους θα ήταν σαφώς δυσκολότερη.
Τη δεύτερη φορά που έσβησαν τα κόκκινα φώτα, ο Λεκλέρ κατάφερε να διατηρήσει την πρώτη θέση από τον Πιάστρι, ο οποίος αυτήν τη φορά δεν απειλήθηκε από τον Σάινθ. Δεν υπήρξαν επαφές και διακοπές και οι οδηγοί της πρώτης 10άδας διατήρησαν τις θέσεις τους. Έμεναν ακόμα 74 γύροι και δεν αναμενόταν να δούμε και πολλά pit stop.
Και τώρα… καθίστε αναπαυτικά
Όπως συμβαίνει συνήθως στο Μονακό, οι οδηγοί βρήκαν το ρυθμό τους και έμειναν σε αυτόν, αφού ήξεραν ότι δεν μπορούν να προσπεράσουν ούτε να προσπεραστούν. Έτσι, έκαναν διαχείριση του ρυθμού, των αποστάσεων και των ελαστικών τους, παραμένοντας σε ετοιμότητα για πιθανές έκτακτες καταστάσεις.
Οι διαφορές ανάμεσα στους πρώτους τέσσερις, δηλαδή εναλλάξ τις δύο Ferrari και τις δύο McLaren, ήταν πολύ μικρές αλλά ο Ράσελ στην 5η θέση είχε μείνει πάνω από 10 δευτερόλεπτα μακριά από το γκρουπ, κρατώντας πίσω του φυσικά τους Φερστάπεν και Χάμιλτον. Οι Τσουνόντα, Άλμπον και Γκασλί έκλειναν τη 10άδα.
Οι γύροι περνούσαν και περνούσαν και οι ομάδες στρατηγικής έστυβαν τους εγκεφάλους τους για να βρουν τρόπους να κόψουν το γόρδιο δεσμό και να κερδίσουν θέσεις. Το ενδιαφέρον τους επικεντρωνόταν στις διαφορές και πού θα μπορούσαν να «χωθούν» έπειτα από ένα pit stop, στο οποίο θα έβαζαν μαλακά ελαστικά και θα είχαν το πλεονέκτημα σε ταχύτητα που θα τους έδιναν αυτά.
Ο… αργότερος κερδίζει
Αυτό που περιέγραφε καλύτερα την κατάσταση σε εκείνο το σημείο του αγώνα ήταν ότι όσοι βρίσκονταν μπροστά και είχαν το πλεονέκτημα θέσης κινούνταν όσο πιο αργά μπορούσαν, για να εμποδίσουν όσους βρίσκονταν πίσω τους να βρουν «παράθυρο» για pit stop. Η πρώτη κίνηση έγινε από την Aston Martin. Ο Αλόνσο ήταν 12ος και καθυστέρησε όσους ήταν πίσω του για να δώσει στον Στρολ, που βρισκόταν μπροστά του, τη δυνατότητα να κάνει ένα «δωρεάν» pit stop. Ο Καναδός το έκανε και επέστρεψε στην πίστα μπροστά από τον Ισπανό, με στόχο να κυνηγήσει τον Γκασλί που βρισκόταν στη 10η θέση και να διεκδικήσει τον ένα βαθμό.
Στο μεταξύ, η κατάσταση στις πρώτες θέσεις παρέμενε αμετάβλητη, με τον Λεκλέρ να προηγείται και να δέχεται οδηγίες από την ομάδα του όχι να επιταχύνει αλλά να… επιβραδύνει. Ο Πιάστρι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο από το να ακολουθεί σε σταθερή απόσταση, όπως και ο Σάινθ. Όσο για τον Νόρις, έψαχνε μαζί με την ομάδα του την απόσταση από τον Ράσελ για να δει αν θα μπορούσε να κάνει pit atop και να επιστρέψει μπροστά από τη Mercedes, κάτι που δεν ήταν εφικτό.
Κάτι κινείται
Η στρατηγική της Aston Martin πήγε περίπατο, όταν ο Στρολ αναγκάστηκε να επιστρέψει στα pit για άλλη μία αλλαγή ελαστικών, αφού έπειτα από κάποια επαφή με τις μπαριέρες είχε κλατάρισμα και ο αγώνας του καταστράφηκε ολοκληρωτικά, αφού έπεσε στην τελευταία θέση. Παρ’ όλα αυτά, έχοντας τα μαλακά ελαστικά, έκανε μερικές ωραίες προσπεράσεις.
Λίγο αργότερα ο Χάμιλτον αποφάσισε να κάνει αυτός ένα pit stop και να προσπαθήσει να πιέσει τον Φερστάπεν που βρισκόταν μπροστά του. Ο Βρετανός έβαλε ένα φρέσκο σετ σκληρής γόμας και επέστρεψε στην πίστα. Η κίνηση της Mercedes έφερε την άμεση αντίδραση της Red Bull, που φώναξε τον Φερστάπεν στον αμέσως επόμενο γύρο. Ο Ολλανδός έβαλε επίσης σκληρά ελαστικά και επέστρεψε στην πίστα μπροστά από τον Χάμιλτον. Το πρόβλημα πλέον το είχε ο Ράσελ, ο οποίος σύντομα θα χρειαζόταν να αμυνθεί στις επιθέσεις των Φερστάπεν και Χάμιλτον.
Οι κινήσεις αυτές έδωσαν το σύνθημα και στους πρωτοπόρους να ανεβάσουν λίγο το ρυθμό τους, αφού ο Φερστάπεν με φρέσκα ελαστικά, έστω και στην 6η θέση, δεν ήταν κάτι που μπορούσε να αγνοηθεί. Ο Φερστάπεν από την άλλη, σύντομα έφτασε πίσω από τον Ράσελ, με ένα μονοθέσιο που ήταν σαφώς πιο γρήγορο. Το να φτάσεις όμως πίσω από κάποιον στο Μονακό είναι κάτι πολύ διαφορετικό από το να τον περάσεις, και ο Φερστάπεν ξόδεψε αρκετούς γύρους κολλημένος στο διαχύτη της Mercedes του Ράσελ, χωρίς να καταφέρνει να κερδίσει τη θέση. Ταυτόχρονα, είδε τον Χάμιλτον να φτάνει πίσω του και να του δίνει άλλον έναν πονοκέφαλο.
Η γλυκιά γεύση της νίκης
Στους τελευταίους γύρους ο Σαρλ Λεκλέρ δεν είχε κανένα πρόβλημα, άνοιξε τη διαφορά από τον Πιάστρι σε αρκετά δευτερόλεπτα και είδε πρώτος την καρό σημαία, κάτι που περίμενε πολλά χρόνια να συμβεί στον εντός έδρας αγώνα του. Ο Όσκαρ Πάστρι τερμάτισε στη δεύτερη θέση, έχοντας δεχτεί αρκετή πίεση από τον Κάρλος Σάινθ στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα, με τον Ισπανό να τερματίζει τελικά στην 3η θέση και να ανεβαίνει στο βάθρο. Ακολούθησαν οι Νόρις, Ράσελ, Φερστάπεν, Χάμιλτον, Τσουνόντα, Άλμπον και Γκασλί.
