Αν στην οικογένεια του Δικεφάλου θα μπορούσαν να σβήσουν κάποιες ημερομηνίες από το παρελθόν, μια από αυτές θα ήταν η 9η Φεβρουαρίου 1998. Όχι γιατί έχασαν κάποιο σημαντικό παιχνίδι, αλλά γιατί έχασαν ένα δικό τους παιδί. Εκείνο το βράδυ κόπηκε για τον Παναγιώτη Κατσούρη το νήμα της ζωής μόλις στα 21 του χρόνια.
Είχε πάει να παίξει ποδόσφαιρο με τους φίλους του σε γήπεδο 5Χ5 στην περιοχή της Θέρμης. Η ώρα ήταν 23.10, όταν, κατά την επιστροφή στο σπίτι του, έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου που οδηγούσε και προσέκρουσε σε γέφυρα βρίσκοντας ακαριαίο θάνατο. Το Ρόβερ (1600 κυβικών) κόπηκε στα δύο, το σώμα του Κατσούρη εκσφενδονίστηκε μακριά, ενώ το πόρισμα της αστυνομίας έκανε λόγο για ταχύτητα 120 χλμ. τη στιγμή της πρόσκρουσης.
Ο νεαρός παίκτης μεταφέρθηκε στο ΑΧΕΠΑ, αλλά ήδη είχε χάσει τη μάχη με το θάνατο. Στο νοσοκομείο κατέφθασαν οι συμπαίκτες του, με πρώτους τους Τουρσουνίδη, Μιχόπουλο, Μαραγκό, Ζαφειρίου, Φρατζέσκο και Καπετανόπουλο. Εκεί κι ο Αγγελος Αναστασιάδης, μαζί με τους Κώστα Ορφανό και Γιώργο Κούδα.
Από την πρώτη στιγμή βρέθηκε στο ΑΧΕΠΑ κι ο Σωτήρης Κωνσταντινίδης, επιστήθιος φίλος του Κατσούρη. Το κινητό του τηλέφωνο δέχονταν κλήσεις από τους γονείς του Παναγιώτη (μόνιμοι κάτοικοι Αθηνών), που είχαν αρχίσει να ανησυχούν, από τη στιγμή που δεν μπορούσαν να εντοπίσουν τον γιο τους. Όμως ο Κωνσταντινίδης δεν έβρισκε τη δύναμη να τους μεταφέρει το τραγικό νέο. Κι αυτός που τελικά ενημέρωσε τους γονείς του παίκτη ήταν ο Κώστας Ορφανός. Επιπλέον, στο νοσοκομείο βρέθηκε και ο διοικητής του Κατσούρη, μια και εκείνη την εποχή υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία. Οι γονείς του Παναγιώτη αναχώρησαν αμέσως για τη Θεσσαλονίκη μαζί με τον μικρότερο τους γιο, που αγωνίζονταν με την ομάδα νέων του Παναθηναϊκού
