Mια ξεχωριστή συνέντευξη προχώρησε ο προπονητής του ΠΑΟΚ, Ράζβαν Λουτσέσκου, ο οποίος αναφέρθηκε στη στιγμή που του Βουκουρέστι χτυπήθηκε από τον φονικό σεισμό, στις 4 Μαρτίου του 1977, και το πως τον καθόρισε.
Ο τεχνικός του Δικεφάλου τόνισε οως δεν θα ήθελε να επιστρέψει καθόλου στο παρελθόν, μιας και τώρα νιώθει εξαιρετικά.
«Τότε ταλαιπωρηθήκαμε, το διαμέρισμά μας υπέστη αρκετές ζημιές. Εκείνο το βράδυ η μητέρα μου και εγώ ήμασταν στον κινηματογράφο Scala, και όταν φτάσαμε στο σπίτι, είδα με μεγάλη απόγνωση τουλάχιστον τρεις πολυκατοικίες που είχαν πέσει. Καπνός παντού, απελπισμένος κόσμος, και δίπλα στην πολυκατοικία μας, υπήρχαν πολλά τούβλα πεσμένα.
Μπήκα στο σπίτι, το κρεβάτι μου καταστράφηκε, ήταν κάτω από τούβλα. Μετακομίσαμε, πήγαμε στο προπονητικό στρατόπεδο της Ντιναμό στη Σάφτιτσα, όπου μείναμε για περίπου δύο εβδομάδες. Στη συνέχεια, κάποιος μας έδωσε προσωρινά ένα διαμέρισμα, όπου μείναμε τέσσερις έως πέντε μήνες. Κατόπιν, πήγα στη Χουνεντοάρα, όπου έμεινα για πέντε χρόνια, μέχρι το 1982, όταν πήγα στην εθνική ομάδα. Έπαιξα τα δύο τελευταία χρόνια τένις εκεί και μετά τα παράτησα και είπα ότι ήθελα να παίξω ποδόσφαιρο.
Ήμουν οχτώ ετών. Είναι μια ηλικία στην οποία το παιδί πρέπει να παίζει, να απολαμβάνει τη ζωή. Τι να του πεις; Πρέπει το παιδί να ειναι προσανατολισμένο προς τη μελέτη, γιατί μετά είναι πιο δύσκολο το διάβασμα. Πρέπει το παιδί να παίζει, να είναι ευδιάθετο, να είναι χαρούμενο και να νοιάζεται μόνο για τις σπουδές του, γιατί έτσι θα έχει καλύτερες ευκαιρίες στη ζωή. Εγώ, για παράδειγμα, τώρα, δεν θα επέστρεφα καθόλου στο παρελθόν. Λατρεύω αυτή την ηλικία, αγαπώ αυτή την περίοδο ζωής μου και νιώθω εξαιρετικά».
