Γύρισε στα αποδυτήρια, κατάκοπος, ιδρωμένος. Η πρώτη του κίνηση ήταν να τρέξει στο κινητό του, για να δει αν υπήρχαν νέα. Περίμενε την άφιξη του… πελαργού. Είχε αφήσει την γυναίκα του πίσω στην Γαλικία, ήταν στις μέρες της, όμως εκείνος έπρεπε να συνεχίσει να βγάζει το μεροκάματο στα γήπεδα της Premier League και το μουντό Γούλβερχαμπτον.
Είδε στο κινητό του αμέτρητες αναπάντητες και ένα σωρό μηνύματα για συγχαρητήρια. Σκέφτηκε ότι μόλις είχε γίνει πατέρας. Όμως, όχι! Είχε συμβεί κάτι άλλο, εντελώς αναπάντεχο.
Το πρώτο μήνυμα που διάβασε στο Whats app ήταν του μεγάλου του αδερφού του Σέρχιο, ο οποίος πριν από 14 χρόνια πήγε στο Σάο Μπερνάρντο, λίγο έξω από το Βαγιαδολίδ για να φτιάξει ένα υδραγωγείο και κατέληξε δήμαρχος. Κρατούσε δύο φανέλες της Εθνικής Ισπανίας με το όνομα του Γιόνι στην πλάτη. Τι είχε συμβεί; Ήταν κάποιου είδους αστείο;
Ο τραυματισμός του Ντάνι Καρβαχάλ έκανε τον τότε εκλέκτορα της «φούρια ρόχα», Λουίς Ενρίκε να γίνει… εφευρετικός για τις θέσεις των μπακ. Το πρώτο όνομα που του ήρθε στο μυαλό ήταν του Γιόνι Ότο Κάστρο, ο οποίος έκανε υπέροχο ξεκίνημα στην πρώτη του σεζόν (2018-19) στον μαγικό κόσμο της Premier League.
Τα δύο αδέρφια άρχισαν να κλαίνε από χαρά. Θυμήθηκαν πόσο παράξενη ήταν η αφετηρία όλης αυτής της διαδρομής. Ο Γιόνι ήταν ο τρίτος κατά σειρά της οικογένειας, πίσω από τον Σέρχιο, τον Αμπέλ και τον Αντρέ. Ήταν ο πιο μικρόσωμος από όλους. Ήταν από εκείνα τα παιδιά που όταν χωρίζονταν οι ομάδες, έμενε πάντα από τους τελευταίους. Κανείς δεν τον ήθελε, κανείς δεν του έδινε σημασία. Κι εκείνο το μικρόσωμο αγόρι, έγινε ο μόνος από εκείνη την συμμορία του Βίγκο, που έφτασε να παίξει επαγγελματικά ποδόσφαιρο, να κάνει το μεγάλο άλμα έξω από τα ισπανικά σύνορα, να φτάσει με την… «απόλυτη», όπως αποκαλούν την Εθνική Ισπανίας, οι ντόπιοι.
Ακόμα κι όταν έπαιζε στις ακαδημίες της Θέλτα, ποτέ δεν φανταζόταν ότι κάποια στιγμή θα έπαιζε στο «Μπαλαΐδος» με την γαλάζια φανέλα. Ακόμα κι όταν έκανε το όνειρο πραγματικότητα στα 18 του, την 1η Σεπτεμβρίου του 2012 σε ένα παιχνίδι απέναντι στην Οσασούνα, το ταβάνι των φιλοδοξιών του ήταν χαμηλό.
Μπροστά του, στην θέση του δεξιού μπακ είχε ένα τοπικό τοτέμ τον Ούγκο Μάγιο, ο οποίος δεν άλλαξε ποτέ φανέλα και τελείωσε την καριέρα του με 396 συμμετοχές στην Θέλτα! Που να βρει χώρο να ανθίσει;
Ο Λουίς Ενρίκε έφτασε στο Βίγκο το καλοκαίρι του 2013 και είδε πάνω του έναν τύπο με τσαγανό, δύναμη και άγνοια κινδύνου. Εν μία νυκτί τον «βάφτισε» αριστερό μπακ και η κίνηση αυτή άλλαξε όλη του την ζωή. Ο Γιόνι έκανε γεμάτη σεζόν με 28 παιχνίδια ψηφίστηκε από τους οπαδούς ως ο κορυφαίος αμυντικός της Θέλτα εκείνη την σεζόν, κλήθηκε και στην Εθνική Ελπίδων!
Στα 23 του είχε γίνει ήδη αρχηγός της Θέλτα. Μέχρι το καλοκαίρι του 2018, που άνοιξε τα φτερά του για κάτι μεγαλύτερο, είχε προλάβει να κάνει 221 παιχνίδια μόλις σε 6 σεζόν, αυτό βγάζει μέσο όρο σχεδόν 37 παιχνίδια ανά σεζόν. Κι όμως, δεν είναι απόλυτα αποδεκτός από την τοπική κοινωνία: «Νιώθω ότι στην Θέλτα, οι οπαδοί δεν με εκτίμησαν ποτέ πραγματικά. Ήταν πάντα πολύ αυστηροί μαζί μου, παρότι ήμουν ντόπιος».
Ο Λουίς Ενρίκε αποδείχθηκε ο δικός του φύλακας άγγελος. Εκείνη η τρελή του ιδέα να μεταθέσει τον Γιόνι Κάστρο στην αριστερή πτέρυγα με ανάποδο πόδι, άλλαξε ολόκληρη την επαγγελματική του σταδιοδρομία. Τον έκανε αυτό που είναι σήμερα. Ένα πολυεργαλείο στα χέρια κάθε προπονητή…
ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ «ΛΥΚΟΥΣ»
Παρότι δεν ήξερε «γρι» αγγλικά, πάντα ρωτούσε όσους ντόπιους από το Βίγκο το επιχείρησαν: «πως ήταν εκεί έξω στον μαγικό κόσμο της Premier League»; Τόσο ο Ιάγκο Άσπας, όσο και ο Νολίτο του είπαν το ίδιο πράγμα: «δύσκολα». Εκείνος, όμως πάντα είχε ένα προαίσθημα πως κάτι θα γίνει και θα το ζήσει. Έγινε με τον πιο ακραίο τρόπο. Το καλοκαίρι του 2018, η Ατλέτικο Μαδρίτης επένδυσε 7 εκατομμύρια ευρώ πάνω του, αλλά δεν πρόλαβε να αγωνιστεί ούτε μία φορά με την φανέλα των «ροχιμπλάνκος». Το ίδιο καλοκαίρι η Γουλβς τον απέκτησε δανεικό και τα πήγε τόσο καλά στην ρούκι σεζόν του, που αναγκάστηκε να εξασκήσει την οψιόν αγοράς του (18 εκατομμύρια λίρες) και να κάνει έναν Ισπανό πλάγιο μπακ την ακριβότερη μεταγραφή στην έως τότε ιστορία της!
Έγινε ένας από τους αγαπημένους του κόσμου, για την μαχητικότητα και τον τσαμπουκά του, παίζοντας μία άγνωστη θέση: φουλ-μπακ (σχεδόν πάντα αριστερά) σε σύστημα 3-5-2. Σε μία άγνωστη χώρα, στο υψηλότερο επίπεδο, μαθαίνοντας την γλώσσα από το μηδέν, ένας δεξιοπόδαρος που έπαιζε με ανάποδο πόδι αριστερά, σε ένα σύστημα που δεν είχε παίξει ποτέ του. Επιβίωσε όμως. Κι όχι μόνο αυτό. Έφτασε να παίξει και 3 φορές στην Εθνική Ισπανίας, παίζοντας σε μία ομάδα που διεκδικούσε κάθε χρόνο ευρωπαϊκό εισιτήριο.
«Παίζοντας αριστερά με ανάποδο πόδι, με υποχρεώνει να είμαι ακόμα πιο συγκεντρωμένος. Στην Premier League, αν αφαιρεθείς ένα δευτερόλεπτο, σε σκότωσαν. Με τον καιρό τελειοποίησα και το αριστερό μου πόδι και παρότι από την φύση μου είμαι αμυντικογενής, με το 3-5-2, είχα την ελευθερία να αναπτύξω και το επιθετικό μου ταλέντο», έλεγε σε μία από τις συνεντεύξεις του. Αν δεν υπήρχαν δύο σοκαριστικοί τραυματισμοί, σίγουρα θα βρισκόταν ακόμα στον μαγικό κόσμο της Premier League.
Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ…
Ήταν το πρώτο (του) ευρωπαϊκό ματς, μετά την τετράμηνη καραντίνα λόγω Covid-19. Ο επαναληπτικός της 6ης Αυγούστου του 2020 στο άδειο «Μολινό» απέναντι στον Ολυμπιακό για τους «16» του Europa League, όπου μέχρι τότε ο Γιόνι είχε παίξει στα 11 από τα 12 παιχνίδια. Το κακό έγινε σε μία ανύποπτη φάση, σε μία μονομαχία με τον Πάπε Αμπού Σισέ. Ο Ισπανός κατάλαβε ότι κάτι κακό είχε γίνει στο δεξί του γόνατο, η ρήξη πρόσθιου χιαστού τον κράτησε εκτός μάχης για 8 μήνες. Και με το που στάθηκε και πάλι στα πόδια του, πάλι το ίδιο, στο ίδιο γόνατο στις 4 Απριλίου του 2021 μία προπόνηση πριν από παιχνίδι με την Άστον Βίλα. Συνολικά έχασε 18 μήνες από την καριέρα του, όταν γύρισε δεν ήταν ποτέ ο ίδιος. Ήταν η αρχή του τέλους στο αγγλικό όνειρο.
ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ
Το περασμένο καλοκαίρι η Γουλβς έκανε μαζικές εκκαθαρίσεις λόγω προβλημάτων με το FFP, πάνω από 20 παίκτες αποχώρησαν, το ίδιο ζήτησαν κι από τον Γιόνι. Τον έβαλαν στην transfer list, όμως παρότι ήρθαν προτάσεις από την Ισπανία, επέλεξε να μείνει και να το παλέψει. Ήταν όμως κάτι σαν… αόρατος. Έπαιξε μόνο 4 λεπτά τον Αύγουστο απέναντι στην Μάντσεστερ Σίτι και αυτό ήταν όλο. Μέσα του έβραζε. Ένιωθε ότι αδικείται. Λίγο πριν από το ματς με την Άρσεναλ ήρθε η έκρηξη. Στο προπονητικό διπλό έριξε αγκωνιά στον Ταουάντα Τσιρέουα της Κ21, έφτυσε μέλος του προπονητικού τιμ και έσπασε μία τηλεόραση στα αποδυτήρια. Το γυαλί δεν είχε σπάσει, είχε γίνει κομμάτια. Ήταν το τέλος της θητείας του στην Γουλβς και η αρχή της νέας του ζωής στον ΠΑΟΚ.
