Μια ακτινογραφία των 5+1 λύσεων (Τσιγγάρας, Σβαμπ, Μεϊτέ, Οζντόεφ, Μάρκος Αντόνιο, Φιλίπε Σοάρες) που έχει στα χέρια του ο Ραζβάν Λουτσέσκου για τον άξονα και η δυνατότητα για συνδυασμούς και διαφορετικά δίδυμα
Το φετινό καλοκαίρι, που ανήκει στο παρελθόν, μας έδειξε ότι ο ΠΑΟΚ ήταν μια ομάδα με αρχή, μέση, τέλος. Ό,τι έχουμε δει μέχρι τώρα είναι, αν όχι το ελάχιστο, οπωσδήποτε ψήγμα των πραγματικών δυνατοτήτων. Ο χρόνος δουλεύει. Και δουλεύει πάντοτε για τη «δύναμη που έρχεται». Και για τον «πνεύμονα» κάθε ομάδας, τη μεσαία γραμμή, έρχονται πολλές επιλογές για να του κάνουν ακόμη καλύτερη τη ζωή.
Όλο το καλοκαίρι ο Ραζβάν Λουτσέσκου μιλούσε για την έλλειψη προσωπικότητας και ήθελε να προσθέσει στον άξονα του ΠΑΟΚ εκείνα τα χαρακτηριστικά που έλειπαν από την περσινή ομάδα και στο τέλος αποδείχτηκε πως ήταν απαραίτητα. Εστω και με μπόλικη καθυστέρηση οι «ασπρόμαυροι» δημιούργησαν ένα αξιόλογο παζλ ποδοσφαιριστών στη μεσαία γραμμή, σε μία σύμπραξη χαρακτηριστικών, που δίνει στον Ρουμάνο τεχνικό τη δυνατότητα να εμφανίσει στο τερέν διαφορετικά σχήματα και δίδυμα.
Το δυνατό σημείο του ΠΑΟΚ, αυτή την εποχή, είναι η κατοχή μπάλας, με στόχο να απορροφήσει τους κραδασμούς της πίεσης κι ύστερα, άμα βρει (που συνήθως τη βρίσκει) την ευκαιρία, να κτυπήσει στην κόντρα, με την ικανότητα, μάλιστα, των χαφ, όχι μόνο να ανακόπτουν, αλλά να μεταφέρουν γρήγορα κι απλά το παιχνίδι προς τους επιθετικούς. Κάπως έτσι βάδισε στον ασφαλή δρόμο προς τους ομίλους, προς την ηρεμία, προς τα πάνω-κάτω επτά εκατομμύρια ευρώ. Ο άλλος ήταν ο δρόμος της περιπέτειας. Του θρίλερ. Τον απέφυγε…
Ο ΠΑΟΚ μέχρι τώρα ακολούθησε τη μοναδική, στις συνθήκες, επιλογή. Να εντείνεις την πίεση, να προσεύχεσαι ότι δεν θα την πάθεις ανοικτός (δίχως ανασταλτικούς) στην κόντρα, να περιμένεις τις στιγμές. Τις βρήκε δείχνοντας μια τακτική ωριμότητα, έστω κι αν κάποια στιγμή χρειάστηκε να κάνει τον σταυρό του, μη τυχόν πάθουν τίποτα ο Τσιγγάρας με τον Σβαμπ.
Κάποτε ο Μαρτσέλο Λίπι, σε συνέντευξή του για το περιοδικό «The Technician», ρωτήθηκε από τον τεχνικό διευθυντή της UEFA Αντί Ρόξμπεργκ εάν υπάρχει κάτι στο ποδόσφαιρο που τον ενοχλεί. Είπε μονομιάς, ο Ιταλός παγκόσμιος πρωταθλητής, «η ξεροκεφαλιά των συναδέλφων μου. Δεν είν’ ο παίκτης που οφείλει να προσαρμόζεται στο θέσφατο σύστημα του προπονητή. Είν’ ο προπονητής που οφείλει να διαμορφώνει το σύστημά του και να το προσαρμόζει στα χαρακτηριστικά των παικτών. Ο κόουτς πρέπει να ‘χει ευελιξία, όχι εμμονή να επιβάλλει το στυλ σε ποδοσφαιριστές που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν».
Ο Λουτσέσκου από τη μέρα που έγινε προπονητής παίζει «4-2-3-1» ή «4-3-3», που σε φάση άμυνας γίνεται «4-4-2». Όλοι το ξέρουν, το βλέπουν, δεν το αλλάζει με τίποτα, αυτό που καλείται να κάνει τώρα, είναι να πιστέψει στα χαρακτηριστικά των παικτών, που θα κουμπώσουν ο ένας δίπλα στον άλλον και θα αποτελούν τους εσωτερικούς μέσους. Είτε, αυτοί είναι με ένα αμυντικό χαφ (κόφτη), είτε με δύο «οκτάρια». Δόξα τω Θεό, επιλογές υπάρχουν, το ζητούμενο είναι να μπορέσει να βρει την κατάλληλη χημεία. Ο Ρουμάνος καλείται να «παντρέψει» πέντε (Τσιγγάρας, Σβαμπ, Μεϊτέ, Οζντόεφ, Μάρκος Αντόνιο) συν ένα (Φιλίπε Σοάρες) χαφ που έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά. Αφήστε, που οι τρεις από τους έξι έχουν συμβόλαια άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ…
ΟΙ «ΠΑΛΙΟΙ»
ΤΣΙΓΓΑΡΑΣ
Μετά από ένα «τετ α τετ» με τον Λουτσέσκου στην Ολλανδία, μοιάζει… άλλος παίκτης. Ο 23χρονος κέρδισε ξανά την εμπιστοσύνη του προπονητή του, έγινε ένα από τα μεγάλα στηρίγματά του στην πορεία μέχρι τους ομίλους και με την αυταπάρνηση που έδειξε, φτάνοντας στο σημείο να παίξει με σπασμένα πλευρά, επανατοποθέτησε το όνομά του στην εξίσωση των χαφ.
ΣΒΑΜΠ
Η αλήθεια είναι ότι βρέθηκε πολύ κοντά στον ποδοσφαιρικό επαναπατρισμό του και στη Ραπίντ Βιέννης, ωστόσο όσα έγιναν το καλοκαίρι με τους χαφ δεν άφησαν το παραμικρό περιθώριο σκέψης παραχώρησής του. Ο Αυστριακός μαζί με τον Τσιγγάρα ήταν αυτοί που τράβηξαν το… κουπί στα προκριματικά της Ευρώπης, με τις προσθήκες που έγιναν αντιλαμβάνεται ότι θα πρέπει να προσαρμοστεί στο ρόλο που έχει φτιάξει για εκείνον ο Λουτσέσκου.
ΦΙΛΙΠΕ
Το… αιώνιο ερωτηματικό. Από το καλοκαίρι είναι μονίμως στα «πιτς». Ταξίδεψε στην Ολλανδία με μυϊκό πρόβλημα και δεν εμφανίστηκε ποτέ στο γήπεδο, επέστρεψε στις προπονήσεις, αλλά ο τραυματισμός του στον αγώνα με τη Χάιντουκ, τον έθεσε και πάλι εκτός ομάδας.
ΟΙ «ΝΕΟΙ» ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ
«Δείξε μου τα χαφ σου, να σου πω τι ομάδα έχεις». Κλισέ; Ίσως. Αντικατοπτρίζεται όμως σε μεγάλο βαθμό στο χορτάρι. Ειδικά, όταν μιλάμε για ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, με παραστάσεις και προσωπικότητα, όπως επιμένει να λέει ο Ραζβάν Λουτσέσκου.
Ο Σουαλιχό Μεϊτέ είναι πλέον στοχευμένη κίνηση του ΠΑΟΚ. Στην περίπτωση του όλοι έλεγαν: είναι ο χαφ του μέλλοντος, είναι το πρωτότυπο αυτού που θέλει να δει ο οπαδός στη μεσαία γραμμή, τον βλέπεις αθλητικά ανώτερο παντού, την προσωπικότητα ενός σπουδαίου παίκτη, επαρκή τεχνική, τρομερές φυσικές δυνατότητες. Πέρσι με την Κρεμονέζε κατέγραψε 35 συμμετοχές, ενώ συνολικά στη καριέρα του έχει αγωνιστεί σε 322 αγώνες σκοράροντας 8 φορές και δίνοντας 14 ασίστ. Τι περιμένει από εκείνον ο Λουτσέσκου; Να… πάρει τη φανέλα βασικού σπίτι του, αλλά θα πρέπει να ενταχθεί στο σύνολο για να το κάνει, τα πρώτα δείγματα γραφής στο ματς με τον ΟΦΗ δεν είναι αντιπροσωπευτικά.
Ο ΠΑΟΚ έφερε στην Τούμπα, δανεικό από τη Λάτσιο, τον Μάρκος Αντόνιο. Ο Βραζιλιάνος ανεβάζει ρυθμούς, αλλά ο προπονητής τον υπολογίζει μετά το ντέρμπι με τον Άρη. Σοβαρός, πειθαρχημένος, πλέι μέικερ που μπορεί να παίξει ως αμυντικός μέσος ή επιθετικός μέσος αν χρειαστεί, ένα τέλειο προφίλ ειδικά από την άποψη της εμπειρίας παρά το νεαρό της ηλικίας του. Το μεγάλο προσόν είναι ο τρόπος που καταφέρνει στο δικό του μισό, να τραβάει την πίεση και να τη βγάζει από πάνω του.
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου επέμενε πολύ αυτό το καλοκαίρι για τον Μάγκομεντ Οζντόεφ. Του θυμίζει σε πολλά χαρακτηριστικά τον Zοσέ Μαουρίσιο. Είναι το «οκταροδεκάρι». που πάντα αρέσκεται να έχει στο ράστερ. Παίκτης, που απ’ την πρώτη μέρα έδειξε πως του αρέσει να κατευθύνει και να οργανώνει τον άξονα.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ
Το καλοκαίρι ο ΠΑΟΚ είδε να αποχωρεί από το ρόστερ του ο Ντάγκλας Αουγκούστο και ο Ομάρ Ελ Καντουρί που ενίοτε χρησιμοποιήθηκε στη θέση «οχτώ».
Ωστόσο η μεγάλη αλλαγή, αφορά την αποχώρηση του Αουγκούστο. Πέρυσι είχε 5 γκολ και 2 ασίστ σε 36 παιχνίδια. Συνολικά 12 και 9, αντίστοιχα, σε 125 συμμετοχές του με την «ασπρόμαυρα», φέτος πρόλαβε και έπαιξε ένα ματς.
Τα νούμερα δεν λένε πολλά, όμως ο Βραζιλιάνος ήταν ένας παίκτης εργάτης, με πολύ καλά τεχνικά του χαρακτηριστικά. Αριστεροπόδαρος γαρ…
