Η συμμετοχή του Τζόλη στο ματς με τον Ολυμπιακό αποτέλεσε έκπληξη, μια και, τέτοια εποχή πριν ένα χρόνο, ανήκε ακόμη στην ομάδα νέων Κ-17. Φέτος πρωταγωνίστησε στην πορεία πρωταθλητισμού της Κ-19, όντας ο πρώτος της σκόρερ με 19 γκολ. Και την προπερασμένη Κυριακή ο Φερέιρα, έχοντας δει κάποια καλά πράγματα από τον νεαρό επιθετικό στις προπονήσεις μετά την άρση της καραντίνας, τον έριξε απευθείας στα βαθιά.
Η FORZA έψαξε και βρήκε τον προπονητή, με τον οποίο ο Τζόλης άρχισε ουσιαστικά να μαθαίνει τα πρώτα μυστικά του ποδοσφαίρου. Ηταν το 2008, όταν έκανε τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα στη Δόξα Πενταλόφου υπό τις οδηγίες του Κύπριου τεχνικού Χριστόδουλου Αλεξάνδρου. Κι όταν λίγο καιρό μετά ο τελευταίος εντάχθηκε στην ακαδημία του ΠΑΟΚ δίπλα στους Θόδωρο Ελευθεριάδη και Βασίλη Μήττα, πήγε τον Τζόλη για δοκιμή στον ΠΑΟΚ, όπου και ο πιτσιρικάς… ρίζωσε. Παράλληλα, ο Αλεξάνδρου τον είχε μαζί και στη δική του σχολή, που διατηρούσε στα γήπεδα του Πρωτέα στον Εύοσμο, σε συνεννόηση πάντα με τους ανθρώπους του Δικεφάλου. Και είχε τον μικρό υπό τις οδηγίες του μέχρι το 2011, όταν μετακόμισε στην Ισπανία και τη Μαδρίτη, όπου πλέον ζει και εργάζεται, έχοντας κάνει, μεταξύ άλλων, και σπουδές στη Διαχείριση Αθλητισμού.
«Ηταν από τότε ένα… δαιμόνιο» θυμάται ο Αλεξάνδρου για τον Τζόλη, και συνεχίζει: «Μπορεί να ήταν μόλις οχτώ ετών, αλλά καταλάβαινες ότι είχε κάτι το ιδιαίτερο. Εκτός από το θέμα της φυσικής του δύναμης, της ικανότητας του να σουτάρει και με τα δύο πόδια, αλλά και της γρήγορης αφομοίωσης των όσων μάθαινε στην προπόνηση, αυτό που έβλεπα μπροστά μου ήταν ένας…σιωπηλός γίγαντας, από την άποψη της νοητικής δύναμης! Μπορεί να μην ήταν εξωστρεφής, αντιθέτως ήταν πολύ εσωστρεφής, αλλά ήταν από τα παιδιά, που έμπαιναν μέσα στο γήπεδο και έκαναν πολύ αισθητή την παρουσία τους. Κι αυτό το κατάφερνε γιατί, νοητικά, ήταν σε άλλο επίπεδο και είχε καλύτερο συναισθηματικό έλεγχο. Έμπαινε μέσα στον αγωνιστικό χώρο και ήταν ένας δεινός εκτελεστής. Μπορεί το παιχνίδι να ήταν στο 3-3 και όταν έμπαινε ο Χρήστος στο γήπεδο, το σκορ μέσα σε λίγα λεπτά πήγαινε στο 12-3! Εβαζε τέσσερα-πέντε, ακόμη και επτά γκολ, κι αυτές ήταν οι συνηθισμένες του επιδόσεις».
Σε ποιες θέσεις τον χρησιμοποιούσατε;
«Το σωστό είναι, όταν τα μικρά παιδιά αρχίζουν να μαθαίνουν ποδόσφαιρο, να τα δοκιμάζεις σε πολλές θέσεις για τον απλό λόγο ότι κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τη μελλοντική τους εξέλιξη. Κι ούτε μπορούμε να γνωρίζουμε από την αρχή αν ένας μικρός διαθέτει τα κατάλληλα χαρακτηριστικά για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της θέσης του φορ ή οποιασδήποτε άλλης θέσης. Πολλοί άρχισαν από αμυντικοί, αλλά στην πορεία διακρίθηκαν ως επιθετικοί, ή και το αντίστροφο. Προσωπικά επιδίωκα να χρησιμοποιώ τον Τζόλη σ’ όλες τις θέσεις της επίθεσης, και στις πλευρές και στην κορυφή. Ωστόσο, οι περισσότεροι παίκτες σου ζητούν, από τη φύση τους, να παίξουν σε συγκεκριμένες θέσεις. Ο Τζόλης έπαιξε και δεξιά, και αριστερά, αλλά εκεί που έκανε θραύση, ήταν όταν τον έβαζα στη θέση του φορ. Ηταν πολύ γρήγορος και, με τη μισή ευκαιρία, έβαζε γκολ».
Ποια ήταν η πρώτη σκέψη που κάνατε, όταν μάθατε ότι έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα του ΠΑΟΚ;
«Για μένα δεν ήταν κάποια έκπληξη, κρίνοντας από την εξέλιξη και την πορεία, που έχει διαγράψει μέχρι τώρα. Ειδικά για έναν παίκτη, που όταν ζει και παίζει μπάλα στο εξωτερικό, όπως συνέβη στην περίπτωση του με την παραμονή του στη Γερμανία, θα πρέπει να επιδείξει και επιδεξιότητες επιβίωσης. Ασφαλώς και χάρηκα για το ντεμπούτο του, γιατί ήταν κάτι, για το οποίο δούλεψε όλα αυτά τα χρόνια. Και επιβεβαιώνει ότι καλώς βρίσκεται εκεί που έφθασε, γιατί το αξίζει».
Προφανώς, όμως, τώρα αρχίζει το πιο δύσκολο κομμάτι, αυτό της σταδιακής καθιέρωσης.
«Εννοείται. Και υπάρχουν πολλοί παράγοντες, που μπορεί να επηρεάσουν αυτήν τη διαδικασία. Ισχύει, άλλωστε, αυτό που λέγεται ότι, δεν είναι τόσο δύσκολο ν’ ανέβεις, αλλά είναι δύσκολο να κρατηθείς και να έχεις συνέχεια. Τώρα, λοιπόν, θα φανεί αν η δουλειά που έκανε τα προηγούμενα χρόνια, είχε βάθος. Και η δουλειά αυτή δεν έχει να κάνει μόνο σε θέματα τεχνικής και τακτικής, αλλά έχει να κάνει κυρίως σε επίπεδο ψυχολογικό, με το πόσο νοητικά δυνατός είναι κάποιος αθλητής και το κατά πόσο ικανός είναι να ελέγχει το μυαλό και τα συναισθήματά του. Από εκεί και πέρα, αν τα έχει καταφέρει αυτά, τότε και το σώμα θ’ ακολουθήσει. Αν, λοιπόν, έχει προηγηθεί μια δουλειά σ’ αυτό το επίπεδο με τον Τζιόλη, δεν θεωρώ ότι θα έχει πρόβλημα. Αν, όμως, στηριχτεί αποκλειστικά στη φυσική δύναμη και στην καλή τεχνική, τότε θα τα βρει σκούρα».
